​ေက်ာင္းေတာ္ျကီးမွသံသရာေျကြးဆပ္ေနရတဲ႔သရဲမ်ား

ယ​ေန႔ ကြၽန္​​ေတာ္​အား အဘတို႔ကကိုရင္​​ဝတ္​​ေပးမည္​ဟု ​ေျပာ​ေလေသာေျကာင့္ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္မိသလိုကြၽန္​​ေတာ္​ စိတ္​ထဲ အနည္​းငယ္​လည္း ​ေၾကာက္​လန္​႔မိသည္​။ အဘယ္​​ေၾကာင္​့နည္​း။ရြာမွာက ဘုန္​းႀကီး​ေက်ာင္​းႏွစ္​ခု႐ွိသည္​။ တစ္​​ေက်ာင္​းမွာ ​ေ႐ွး​ေဟာင္​း​ေက်ာင္​းႀကီးျဖစ္​ၿပီး တစ္​​ေက်ာင္​းမွာ ​ေဆာက္​လက္​စျဖစ္​​သည္​။​ေသခ်ာသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ ​ေက်ာင္​းအ​ေဟာင္​းမွာ ကိုရင္​ဝတ္​ရမွာ​ေသခ်ာသည္​။ထို​ေက်ာင္​းသည္​ သရဲအလြန္​​ေျခာက္​​ေသာ​ေက်ာင္​းဟုနာမည္ျကီးေသာေက်ာင္းတေက်ာင္းျဖစ္​သည္​။ သန္​႔႐ွင္​း​ေရး သရဲႀကီးမ်ား႐ွိသည္​တဲ့။ကြၽန္​​ေတာ္​က သရဲ​ေၾကာက္​တတ္​သည္​။ဒီလိုနဲ႔ကြၽန္​​ေတာ္​လဲ ကိုရင္​ဝတ္​ျဖစ္​တာ​ေပါ့​ဗ်ာ။အ့ဒီမွာ ကိုရင္​​ေတြကစုဝတ္​တဲ့ပြဲဆို​ေတာ့ ညက် ဘုန္​းႀကီး​ေက်ာင္​းမွာ ကိုရင္​​ေတြအမ်ားႀကီး​ေပါ့။​ေဟာခန္​းႀကီးမွာ အလယ္​ဘက္​ စၾကၤန္​သ​ေဘာမ်ိဳးပဲ႐ွိၿပီ တစ္​ဖက္​တစ္​ခ်က္​စီမွာ တစ္​ဝက္​ဆီအိပ္​ၾကရတာ​ေပါ့။ညဘက္​ မအိပ္​ခင္​​ေတာ့ စုၿပီးစကား​ေတြ​ေျပာၾကတာ​ေပါ့။အ့ဒီမွာ အသက္​နည္​းနည္​းႀကီးတဲ့ ကိုရင္​ႀကီးက”ဒီက်ာင္​းမွာ သန္​႔႐ွင္​း​ေရးသရဲ​ေတြ႐ွိတယ္​တဲ့ လူမ​ေတြ႔ရဘဲ လက္​​ေတြကပဲ သန္​႔႐ွင္​း​ေရးလုပ္​တာတဲ့ကြ”ဟုေျပာ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔လို သရဲ​ေၾကာက္​တတ္​တဲ့ကိုရင္​​ေတြ စုကုန္​တာ​ေပါ့။အ့ဒီအခ်ိန္​မွာ ​ေက်ာင္​းထိုင္​ဆရာေတာ္က “ကိုရင္​တို႔အိပ္​ၾက​ေတာ့​ေလ”ဟု​ေျပာသံၾကားရ​ေလသည္​။
ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔လဲ တစ္​ဖက္​စီခြဲအိပ္​လိုက္​ၾက​ေတာ့သည္​။

ညသန္​း​ေခါင္​ခ်ိန္​ ​ေရာက္​​ေသာ္​အခါ ကြၽန္​​ေတာ္​လဲအ​ေပါ့သြားခ်င္​လာသည္​။ထိုစဥ္​ အလယ္​စၾကၤန္​တြင္​ ႐ွပ္​႐ွပ္​ ႐ွပ္​႐ွပ္​နဲ႔ တစ္​ခုခု လွည္​း​ေနသည္​့အသံၾကားလိုက္​ရသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​လဲ ​ေၾကာက္​​ေၾကာက္​လန္​႔လန္​႔ျဖင္​့ မ်က္​စိ​ေလး အသာ​ေလးျဖစ္​ၾကည္​့​ေသာအခါ ​ေစာ​ေစာက ကိုရင္​ႀကီး​ေျပာသကဲ့သုိ႔ လူမ႐ွိဘဲ အ​ေမႊးမ်ားထူထပ္​​ေနသ​ေသာလက္​ ခ​်ည္​းသီးသန္​႔ တံျမက္​စည္​းလွဲ​ေနသည္​ကို​ေတြ႔လိုက္​ရ​ေလသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​လဲ အလြန္​လန္​႔သြားသျဖင္​့ ​ေဘးမွကိုရင္​ကို လက္​ကုတ္​ကာႏႈိးမိသည္​။​ေဘးက ကိုရင္​လဲ မ်က္​စိ​ေလး အသာဖြင္​့ၿပီးတုန္​ယင္​လာသည္​။အသာ​ေလး လက္​ကုတ္​ၿပီး ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​​လဲ ​ေဘးမွ အ​ေပါက္​​ေဘးကတံခါးက ပတ္​ထြက္​လာၾကသည္​။ ႏွစ္​​ေယာက္​စလုံးလဲ တုန္​ယင္​​ေနၾကသည္​။အေပါ့သြားခ်င္လြန္း၍သာလာ၄သည္စိတ္ကခပ္ေျကာက္ေျကာက္သို႕ႏွင့္အိမ္​သာဘက္​လွည္​့ထြက္​လာၾက​သည္​။အိမ္​သာဘက္​သို႔​ေရာက္​လွ်င္​ အိမ္​သာ​ေဆးသံမ်ားကို ၾကားၾကရျပန္​သည္​။အိမ္သာအေပါက္ေလးမွအသာ​ေလး​ေခ်ာင္​းၾကည္​့လိုက္​လွ်င္​လက္​ျပတ္​မ်ားကိုထပ္​ျမင္​လိုက္​ျပန္​သည္​။ထိုအခ်ိန္​တြင္​လက္​ကြ်န္​ေ​တာ္​​တို႔ဘက္​ လွည္​့လာ​ေလသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔လဲ အသားကုန္​​ေအာ္​ဟစ္​ကာ ရြာဘက္​သုိ႔​ေျပး​ေလ​ေတာ့သည္​။ တစ္​ရြာလုံးလဲ မီးမ်ားထြန္​းကာ ႏိုးလာၾက​ေတာ့သည္​။

​ေက်ာင္​းထိုင္​လဲႏိုးလာမည္​ထင္​သည္​။အဘတို႔လဲ အိမ္​ျပန္​လာလို႔အဆင္​မ​ေျပ​ေၾကာင္​း​ေျပာကာ သူတို႔ပါလိုက္​လာကာ ​ေက်ာင္​းထိုင္​ဆီဝင္​​ေလွ်ာက္​ၾကရသည္​။ တစ္​ရြာလုံးလဲႏိုး​ေနၾကၿပီျဖစ္​ရင္​ တစ္​ခဏခ်င္​းတြင္​ပင္​ ​ဘ​ုန္​းႀကီး​ေက်ာင္​းတြင္​ျပည္​့သြား​ေလသည္​။ဘုန္​းႀကီးလဲ ထိုသန္​႔႐ွင္​းသရဲမ်ားအ​ေၾကာင္​းကိုကြၽန္​​ေတာ္​တို႔အား႐ွင္​းျပ​ေလ​ေတာ့သည္​။
“ဒီလို ဒါကာတို႔ရဲ႕ ဟိုးအရင္​က ဒီ​ေက်ာင္​းမွာ ​ေက်ာင္​းသား​ေတြ႐ွိတယ္​ အ့ဒီ​ေက်ာင္​းသား​ေတြက ​ေက်ာင္​းပိုင္​ပစၥည္​း​ေတြကို ခိုးဝွက္​​ေရာင္​းခ်မႈ​ေတြ အုပ္​စုလိုက္​လုပ္​ၾကတယ္​ အ့ဒီငရဲ​ေတြက သူတို႔​ေသလြန္​တဲ့အခါ ​ေက်ာင္​းမွာ အ​ေစာင္​့ တ​ေစၦ ျဖစ္​ၿပီး ညတိုင္​း သန္​႔႐ွင္​းလုပ္​​ေပးရၿပီး ဝဋ္​​ေႂကြးဆပ္​ၾကရတာပါ သူတို႔မွာ သူမ်ားကို အႏၲရာယ္​​ေပးဖို႔​ေန​ေနသာသာ သူတို႔ဘဝ​ေလး​ေတြ​ေတာင္​ မလွပႏိုင္​႐ွာပါဘူး မ​ေၾကာက္​ၾကပါနဲ႔ကြယ္​”ဟု မိန္​႔ၾကား​ေလသည္​။

မည္​သို႔ပင္​ဆို​ေစ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔လဲ ဆက္​မ​ေနရဲသျဖင္​့ ​ေနာက္​တစ္​​ေန႔တြင္​ လူထြက္​လိုက္​​ေလ​ေတာ့သည္​။ ဘုရား ပစၥည္​း သံဃာ ပစၥည္​းကို ထိရဲသူတို႔သည္​ ​ေသလြန္​ၿပီး​ေလ​ေသာ္​လည္​း ငရဲခံရၿပီး ဝဋ္​​ေႂကြးကိုလဲ အ​ေက်ဆပ္​​ေနရ​ေလ​ေတာ့​ေပသည္​။​ေၾကာက္​စရာ သံ​ေဝဂတစ္​ခု လဲရခဲ့ရ​ေပး​ေတာ့​ေလသည္​။သံဃာပစၥည္းအဆိပ္သီးဟုလည္းက်ြန္ေတာ္ေတြးမိပါေတာ့သည္။ျဖစ္​ရပ္​မွန္​​ေလးတစ္​ခုအားအ​ေျခခံ​၍​ေရးထားျခင္​းျဖစ္​သည္​။လိုအပ္​သည္​မ်ားကို တိက်စြာ ​ေထာက္​ျပ​ေဝဖန္​​ေပးပါရန္​စာဖတ္​သူမ်ားအား​ေမတၱာရပ္​ခံကာ
ျကိဳးစားလ်က္
ယြန္​းပိုးျဖဴ
ဇာတ္​အိမ္​ႏွင္​့ပုံကို လုပ္​​ေပးခဲ့​ေသာအကို ဒိုး အင္း သားေလး အားအထူး​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​

Credit – Yøøń Pøé Phýú‎ / facebook

Unicode

ယ​နေ့ ကျွန်​​တော်​အား အဘတို့ကကိုရင်​​ဝတ်​​ပေးမည်​ဟု ​ပြော​လေသောကြောင့်ပျော်လည်းပျော်မိသလိုကျွန်​​တော်​ စိတ်​ထဲ အနည်​းငယ်​လည်း ​ကြောက်​လန်​့မိသည်​။ အဘယ်​​ကြောင်​့နည်​း။ရွာမှာက ဘုန်​းကြီး​ကျောင်​းနှစ်​ခုရှိသည်​။ တစ်​​ကျောင်​းမှာ ​ရှေး​ဟောင်​း​ကျောင်​းကြီးဖြစ်​ပြီး တစ်​​ကျောင်​းမှာ ​ဆောက်​လက်​စဖြစ်​​သည်​။​သေချာသည်​။ကျွန်​​တော်​တို့ ​ကျောင်​းအ​ဟောင်​းမှာ ကိုရင်​ဝတ်​ရမှာ​သေချာသည်​။ထို​ကျောင်​းသည်​ သရဲအလွန်​​ခြောက်​​သော​ကျောင်​းဟုနာမည်ကြီးသောကျောင်းတကျောင်းဖြစ်​သည်​။ သန်​့ရှင်​း​ရေး သရဲကြီးများရှိသည်​တဲ့။ကျွန်​​တော်​က သရဲ​ကြောက်​တတ်​သည်​။ဒီလိုနဲ့ကျွန်​​တော်​လဲ ကိုရင်​ဝတ်​ဖြစ်​တာ​ပေါ့​ဗျာ။အ့ဒီမှာ ကိုရင်​​တွေကစုဝတ်​တဲ့ပွဲဆို​တော့ ညကျ ဘုန်​းကြီး​ကျောင်​းမှာ ကိုရင်​​တွေအများကြီး​ပေါ့။​ဟောခန်​းကြီးမှာ အလယ်​ဘက်​ စင်္ကြန်​သ​ဘောမျိုးပဲရှိပြီ တစ်​ဖက်​တစ်​ချက်​စီမှာ တစ်​ဝက်​ဆီအိပ်​ကြရတာ​ပေါ့။ညဘက်​ မအိပ်​ခင်​​တော့ စုပြီးစကား​တွေ​ပြောကြတာ​ပေါ့။အ့ဒီမှာ အသက်​နည်​းနည်​းကြီးတဲ့ ကိုရင်​ကြီးက”ဒီကျာင်​းမှာ သန်​့ရှင်​း​ရေးသရဲ​တွေရှိတယ်​တဲ့ လူမ​တွေ့ရဘဲ လက်​​တွေကပဲ သန်​့ရှင်​း​ရေးလုပ်​တာတဲ့ကွ”ဟုပြော​တော့ ကျွန်​​တော်​တို့လို သရဲ​ကြောက်​တတ်​တဲ့ကိုရင်​​တွေ စုကုန်​တာ​ပေါ့။အ့ဒီအချိန်​မှာ ​ကျောင်​းထိုင်​ဆရာတော်က “ကိုရင်​တို့အိပ်​ကြ​တော့​လေ”ဟု​ပြောသံကြားရ​လေသည်​။
ကျွန်​​တော်​တို့လဲ တစ်​ဖက်​စီခွဲအိပ်​လိုက်​ကြ​တော့သည်​။
ညသန်​း​ခေါင်​ချိန်​ ​ရောက်​​သော်​အခါ ကျွန်​​တော်​လဲအ​ပေါ့သွားချင်​လာသည်​။ထိုစဉ်​ အလယ်​စင်္ကြန်​တွင်​ ရှပ်​ရှပ်​ ရှပ်​ရှပ်​နဲ့ တစ်​ခုခု လှည်​း​နေသည်​့အသံကြားလိုက်​ရသည်​။ကျွန်​​တော်​လဲ ​ကြောက်​​ကြောက်​လန်​့လန်​့ဖြင်​့ မျက်​စိ​လေး အသာ​လေးဖြစ်​ကြည်​့​သောအခါ ​စော​စောက ကိုရင်​ကြီး​ပြောသကဲ့သို့ လူမရှိဘဲ အ​မွှေးများထူထပ်​​နေသ​သောလက်​ ခ​ျည်​းသီးသန်​့ တံမြက်​စည်​းလှဲ​နေသည်​ကို​တွေ့လိုက်​ရ​လေသည်​။ကျွန်​​တော်​လဲ အလွန်​လန်​့သွားသဖြင်​့ ​ဘေးမှကိုရင်​ကို လက်​ကုတ်​ကာနှိုးမိသည်​။​ဘေးက ကိုရင်​လဲ မျက်​စိ​လေး အသာဖွင်​့ပြီးတုန်​ယင်​လာသည်​။အသာ​လေး လက်​ကုတ်​ပြီး ကျွန်​​တော်​တို့နှစ်​​ယောက်​​လဲ ​ဘေးမှ အ​ပေါက်​​ဘေးကတံခါးက ပတ်​ထွက်​လာကြသည်​။ နှစ်​​ယောက်​စလုံးလဲ တုန်​ယင်​​နေကြသည်​။အပေါ့သွားချင်လွန်း၍သာလာ၄သည်စိတ်ကခပ်ကြောက်ကြောက်သို့နှင့်အိမ်​သာဘက်​လှည်​့ထွက်​လာကြ​သည်​။အိမ်​သာဘက်​သို့​ရောက်​လျှင်​ အိမ်​သာ​ဆေးသံများကို ကြားကြရပြန်​သည်​။အိမ်သာအပေါက်လေးမှအသာ​လေး​ချောင်​းကြည်​့လိုက်​လျှင်​လက်​ပြတ်​များကိုထပ်​မြင်​လိုက်​ပြန်​သည်​။ထိုအချိန်​တွင်​လက်​ကျွန်​ေ​တာ်​​တို့ဘက်​ လှည်​့လာ​လေသည်​။ကျွန်​​တော်​တို့လဲ အသားကုန်​​အော်​ဟစ်​ကာ ရွာဘက်​သို့​ပြေး​လေ​တော့သည်​။ တစ်​ရွာလုံးလဲ မီးများထွန်​းကာ နိုးလာကြ​တော့သည်​။
​ကျောင်​းထိုင်​လဲနိုးလာမည်​ထင်​သည်​။အဘတို့လဲ အိမ်​ပြန်​လာလို့အဆင်​မ​ပြေ​ကြောင်​း​ပြောကာ သူတို့ပါလိုက်​လာကာ ​ကျောင်​းထိုင်​ဆီဝင်​​လျှောက်​ကြရသည်​။ တစ်​ရွာလုံးလဲနိုး​နေကြပြီဖြစ်​ရင်​ တစ်​ခဏချင်​းတွင်​ပင်​ ​ဘ​ုန်​းကြီး​ကျောင်​းတွင်​ပြည်​့သွား​လေသည်​။ဘုန်​းကြီးလဲ ထိုသန်​့ရှင်​းသရဲများအ​ကြောင်​းကိုကျွန်​​တော်​တို့အားရှင်​းပြ​လေ​တော့သည်​။
“ဒီလို ဒါကာတို့ရဲ့ ဟိုးအရင်​က ဒီ​ကျောင်​းမှာ ​ကျောင်​းသား​တွေရှိတယ်​ အ့ဒီ​ကျောင်​းသား​တွေက ​ကျောင်​းပိုင်​ပစ္စည်​း​တွေကို ခိုးဝှက်​​ရောင်​းချမှု​တွေ အုပ်​စုလိုက်​လုပ်​ကြတယ်​ အ့ဒီငရဲ​တွေက သူတို့​သေလွန်​တဲ့အခါ ​ကျောင်​းမှာ အ​စောင်​့ တ​စ္ဆေ ဖြစ်​ပြီး ညတိုင်​း သန်​့ရှင်​းလုပ်​​ပေးရပြီး ဝဋ်​​ကြွေးဆပ်​ကြရတာပါ သူတို့မှာ သူများကို အန္တရာယ်​​ပေးဖို့​နေ​နေသာသာ သူတို့ဘဝ​လေး​တွေ​တောင်​ မလှပနိုင်​ရှာပါဘူး မ​ကြောက်​ကြပါနဲ့ကွယ်​”ဟု မိန်​့ကြား​လေသည်​။

မည်​သို့ပင်​ဆို​စေ ကျွန်​​တော်​တို့လဲ ဆက်​မ​နေရဲသဖြင်​့ ​နောက်​တစ်​​နေ့တွင်​ လူထွက်​လိုက်​​လေ​တော့သည်​။ ဘုရား ပစ္စည်​း သံဃာ ပစ္စည်​းကို ထိရဲသူတို့သည်​ ​သေလွန်​ပြီး​လေ​သော်​လည်​း ငရဲခံရပြီး ဝဋ်​​ကြွေးကိုလဲ အ​ကျေဆပ်​​နေရ​လေ​တော့​ပေသည်​။​ကြောက်​စရာ သံ​ဝေဂတစ်​ခု လဲရခဲ့ရ​ပေး​တော့​လေသည်​။သံဃာပစ္စည်းအဆိပ်သီးဟုလည်းကျွန်တော်တွေးမိပါတော့သည်။ဖြစ်​ရပ်​မှန်​​လေးတစ်​ခုအားအ​ခြေခံ​၍​ရေးထားခြင်​းဖြစ်​သည်​။လိုအပ်​သည်​များကို တိကျစွာ ​ထောက်​ပြ​ဝေဖန်​​ပေးပါရန်​စာဖတ်​သူများအား​မေတ္တာရပ်​ခံကာ
ကြိုးစားလျက်
ယွန်​းပိုးဖြူ
ဇာတ်​အိမ်​နှင်​့ပုံကို လုပ်​​ပေးခဲ့​သောအကို ဒိုး အင်း သားလေး အားအထူး​ကျေးဇူးတင်​ပါတယ်​

Credit – Yøøń Pøé Phýú‎ / facebook

Admin Unknown

ApannPyay Website ေပၚတြင္ ေဖာ္ျပတင္ဆက္ေသာ သတင္း၊ ေဆာင္းပါး၊ ဗဟုသုတမ်ားကို မည္သည့္ Facebook စာမ်က္ႏွာ၊ Website မ်ားတြင္မဆို ခြင့္ေတာင္းခံစရာမလိုပဲ မူလ Credit မပါေသာ ပို႔စ္မ်ာကို Credit-ApannPyay ေပးၿပီး ျပန္လည္ကူးယူ မွ်ေ၀ေဖာ္ျပႏိုင္ပါသည္။