မင္းဒင္ကို သရဲေၾကာက္သလားေမးရင္....မင္
တာ မင္းဒင္ ေကာင္းေကာင္းႀကီးယံုပါတယ္ ။ မင္းဒင္ပဲယံုသလားဆိုေတာ့ ဗုဒၶတရားေတာ္ကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္တင္မဟုတ္ပါဘူး..
မင္းဒင္ကိုေၾကာက္သလားလို႔ေမ
--------------------
" အေဖ......ထမင္းစားၾကရေအာင္.
" ေအး....လာၿပီေဟ့... "
ထမင္းစားဖို႔လက္ေဆးရင္း နာရီကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ညခြန္ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေနၿပီ ။ ထမင္းဝိုင္းကိုဝင္ထိုင္လိုက
" ဟယ္လို....မဂၤလာပါ...၊ ေမတၱာသဂၤဟအသင္းကပါခင္ဗ်ာ...
" ဟုတ္ကဲ့အကိုေရ....၊ အကူအညီေလးတစ္ခုေတာင္းခ်င္လိ
" ေျပာပါခင္ဗ်ာ...၊ ဘာမ်ားအကူအညီေပးရမလဲ "
" ေဆးရံုကေန အေလာင္းျပန္သယ္ခ်င္လို႔ပါ ၊ ဘယ္ေလာက္ေပးရမွာလဲ...၊ ဒီကိုေရာက္ဖို႔ဘယ္ေလာက္ၾကာမ
စပီကာဖြင့္ထားတဲ့ဖုန္းထဲကေန
" အေဖ.... ဒီလူ ဘယ္လိုလူလဲဗ်...၊ ရင့္သီးတယ္အေဖရာ...၊ ဖုန္းပိတ္လိုက္ေတာ့မယ္ ၊ ဒါမွမဟုတ္မအားဘူးလို႔ျငင္းလ
ထမင္းဝိုင္းမွာ ေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္ေနတဲဲ့ သားေတာ္ေမာင္ေျပာရင္လဲ ေျပာခ်င္စရာပါ ။ သို႔ေပမယ့္ မိမိလုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းတစ္ခုဟာ စိတ္ထားေကာင္းဖို႔ ႏွလံုးသားေကာင္းဖို႔အျပင္ သည္းခံစိတ္ကိုထားၿပီး လုပ္ကိုင္ရတဲ့ ေစတနာပရဟိတျဖစ္တာေၾကာင့္ သားေတာ္ေမာင္ကိုဘာမွျပန္မေျ
" အကို ... စိတ္ေအးေအးထားပါဗ်ာ...၊ ကၽြန္ေတာ္ေမးတာေလးျပန္ေျဖေပ
စိတ္ကိုတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ထား
ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာကူအသင္းအဖြဲ႕ေတြက တစ္ဖြဲ႕နဲ႔တစ္ဖြဲ႕ခ်ိတ္ဆက္ၿ
အခုလည္း စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေအင္ထားၿပီး
" ေဆာရီးအကိုေရ.... ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေလာသြားလို႔ပါ ၊ ခြင့္လႊတ္ပါအကို...စိတ္မဆို
" ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ.... အကူအညီေတာင္းလိုရင္းေလးေျပာ
" ဆံုးသြားတာက ကၽြန္ေတာ့္ဦးေလးပါ ၊ ညေနငါးနာရီေလာက္က ဆံုးသြားတာပါအကို...။ အသင္းအဖြဲ႕ေတြကိုအကူအညီေတာင
" ကဲ...ကဲ...ကိုယ့္ဆရာေရ....ခ
" OSC မွာပါအကို..."
" ေသဆံုးေၾကာင္းလက္မွတ္ ေဆးရံုက ရၿပီလား "
" ဟုတ္ကဲ့...ရပါၿပီအကို "
" ကဲ...ဟုတ္ၿပီဗ်ာ...၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေပးေနာ္.
" ဟုတ္ကဲ့အကို... "
" ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသင္းက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စြန္ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္အေရွ႕ပိုင္းျဖစ
" ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ.....ေစာင့္
" ဟား..... လုပ္ျပန္ၿပီဗ်ာ...၊ မသိေတာ့လဲ ေျပာျပရမွာေပါ့ဗ်ာ...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကားငွားစားတဲ့သူေတြမဟုတ္ဘူး
တစ္ဖက္ကေလသံေပ်ာ့ေျပာင္းသြာ
" ဟုတ္ကဲ့ပါအကို....ေက်းဇူးတင
" စိတ္ခ်ဗ်ာ...ေရာက္ေအာင္လာခဲ
ထမင္းဝိုင္းကိုၾကည့္ၿပီး စားခ်င္စိတ္ေတြမရွိသေလာက္ကိ
" ထမင္းေတာ့ စားသြားဦးေလအေဖ... "
" ေတာ္ပါၿပီကြာ...အဖြဲ႕ေတြကို
" အေဖက်ေတာ့မပင္ပန္းဘူးလား ၊ အေဖရာ..သူမ်ားကိုပဲငဲ့ၾကည့္
" ေဟ့ေကာင္....အဖထက္ သားတစ္လမႀကီးနဲ႔...၊ လြယ္အိတ္ထဲကို အသင္းဝတ္စံုထည့္လိုက္ေတာ့ကြ
" သားရယ္.....မင့္အေဖကိုသြားမ
" ေတာ္ၾကေတာ့ကြာ....ျပင္စရာရွ
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ခ်င္းမရွိေတ
-----------------------
အသင္းရံုးကစထြက္တဲ့အခ်ိန္ကိ
" ဟယ္လို....အကိုတို႔ဘယ္ရာက္ေ
" ဟုတ္ကဲ့ပါအကို....ကၽြန္ေတာ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ပါးသူစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ မုသားသံုးလိုက္ရေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ေတာ့ မလံုျဖစ္မိပါတယ္ ။ ဘာ့ေၾကာင့္မုသားသံုးရသလဲဆို
--------------------------
ေျမာက္ဥကၠလာပ ေက်ာက္ေရတြင္းကုန္းေက်ာ္တံတ
ေဆးရံုေရွ႕မွာကားရပ္လိုက္တယ
" ဝမ္းသာလိုက္တာအကိုရာ...၊ ေက်းဇူးလဲတင္ပါတယ္ ။ အေလာင္းက ေဆးရံုေနာက္ဘက္ အေအးခန္းထဲမွာ ၊ အားလံုးျပင္ဆင္ၿပီးပါၿပီအကိ
ဝမ္းပမ္းတသာ အားကိုးတႀကီးနဲ႔ စကားအဆက္မျပတ္ေျပာေနတဲ့ ထိုလူကို ၿပံဳးျပလိုက္ၿပီး လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ရပါေတာ့တယ္ ။
" သားတို႔....လက္အိတ္စြပ္ၾကကြ
ကၽြန္ေတာ့္အဖြဲ႕သားေတြကလည္း
" ကဲ....အေခါင္းခ်....အဖံုးဖြ
ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ....။ အေရွ႕ႏွစ္ေယာက္ ၊ ခါးလည္ႏွစ္ေယာက္ ၊ ေျခရင္းတစ္ေယာက္ တိုင္ပင္ေခၚၿပီး အေခါင္းထဲမ ထည့္လိုက္ၾကၿပီး အဖံုးပိတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္ ။
" ဆရာတို႔...မွတ္တမ္းယူဦးမလာ
ေဆးရံုဝန္ထမ္း လူငယ္တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုလွမ္းေမးပါ
" မယူေတာ့ဘူးညီေရ.... ရဲမႉခင္းမွမဟုတ္တာ...၊ ေဘာဒီကေသေသသပ္သပ္ထုပ္ပိုးထာ
ေဆးရံုကဝန္ထမ္းေတြကို ႏႉတ္ဆက္ၿပီး ေျမာက္ဥကၠလာ ကန္သာယာလမ္းအတိုင္း ေမာင္းထြက္ရင္း အေဝေျပးဂိတ္ရွိရာကို ဦးတည္ေမာင္းႏွင္ခဲ့ပါေတာ့တ
--------------------------
နာေရးရွင္ႏွစ္ဦး...၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ကသံုးဦး
ေရာင္စံုမီးေရာင္ေတြနဲ႔ စည္ကားေနတဲ့ ေအာင္မဂၤလာအေဝးေျပးကိုေက်ာ္
" အကိုေရ....ကြယ္လြန္သူရဲ႕ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ေလးေျပာပါ
" ဟုတ္ကဲ့အကို... ကၽြန္ေတာ့့္ဦးေလးနံမည္က ဦးထိန္လင္းပါ ။ အသက္က ခြန္ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ရွိပါၿ
" သားသမီးေတြက်န္ခဲ့မွာေပါ့..
" ဟာ...မက်န္ဘူးအကို... ကၽြန္ေတာ့္ဦးေလးက လူပ်ိဳႀကီးဗ်...။ ဒါက ကၽြန္ေတာ့္အေဒၚ...သူလဲအပ်ိဳ
" ဟား..ဟား... "
" ေအာင္မေလးဗ်... "
အေနာက္က အလန္႔တၾကားေအာ္လိုက္သံေၾကာင
" ဟာ......ေမ့ေနတယ္ဗ်.... ဒီအခ်ိန္ ညကိုးနာရီဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေလး တရားထိုင္တဲ့အခ်ိန္ဗ်...၊ တရားမွတ္ေနတာ ဆူညံသြားလို႔ သတိေပးတာျဖစ္မယ္ ၊ စိတ္ေတာ့မရွိပါနဲ႔အကို.... ဒီပံုအတိုင္းဆိုရင္ ဦးေလးရဲ႕ အေလာင္းကို ျပန္ထုတ္မွရမယ္ဗ်... "
" ဟင္....ခင္ဗ်ားကလဲဗ်ာ.... ေပါက္တီးေပါက္ရွာမေျပာစမ္းပ
" ဟဲ့...ဘာလုပ္ၾကမလို႔လဲ....န
" ဟုတ္တယ္ေလအေဒၚရဲ႕....၊ ေဆးရံုကအလံုထုပ္ေပးလိုက္ေတာ
" ဟယ္....ေပါက္ကရေတြမလုပ္စမ္း
" ဟား....ဟား...ဟား... "
ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ အခုမွပဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ပါေတာ့တယ္..
" ဒါနဲ႔အကို... ကၽြန္ေတာ့္နံမည္က ေမာင္ဝင္းပါခင္ဗ်.....၊ အကို႔နံမည္ေလးသိပါရေစ...၊ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါ့အကိုရာ
" ရပါတယ္ဗ်ာ....၊ ကၽြန္ေတာ့္နံမည္....." မင္းဒင္ "...၊ ကားေမာင္းေနတာက ကိုထက္ ၊ အကို႔ေဘးက ငႂကြက္ပါ... "
" ဟာ...ဒါဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ေရာက္ရင္ မင္းမဆင္းနဲ႔ေတာ့ ငႂကြက္ရာ... "
" ဘာျဖစ္လို႔လဲအကို.... "
ငႂကြက္တစ္ေယာက္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ကိုေမာင္ဝင္းဆိုသူကိုၾကည့္ရ
" ငါ့အိမ္မွာ ေျမပဲအိတ္ေတြရွိတယ္ကြ... မင္းဝင္ေဖာက္စားမွာေၾကာက္လိ
" ဟာဗ်ာ....အကိုကလဲ......ေနာက
ကိုေမာင္ဝင္းဆိုသူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ နာရီပိုင္းအတြင္း ရင္းႏွီးသြားၾကပါတယ္ ။
" ကိုမင္းဒင္ေရ....အကိုတို႔႔ထ
ကိုေမာင္ဝင္းေျပာမွ သတိထားမိပါတယ္ ။ အဆာမရွိတဲ့ ဗိုက္က တၾကဳပ္ၾကဳပ္နဲ႔ ဆႏၵျပေနပါၿပၤီ ။ စိတ္ေတြေလာေနတဲ့အတြက္ ဆာေနတာေတာင္သတိမထားမိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္ကို ျပန္စဥ္းစားၿပီး ၿပံဳးမိပါေသးတယ္ ။
" မစားခဲ့ရေသးဘူးကိုေမာင္ဝင္း
" ဟုတ္ကဲ့ ကိုမင္းဒင္...။ ကၽြန္ေတာ္လဲ အခုမွဗိုက္ဆာတာသတိထားမိတယ္ဗ
" ဒီလိုရွိတယ္ဗ်..ကိုေမာင္ဝင္
" ဟာ...အကို... ဒါေတာ့မဟုတ္ေသးပါဘူး... "
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုေမာင္ဝင္း... "
" ကားပ်က္ေတာ့ ဘယ္သူျပင္မတုန္း...၊ ကားျပင္ဆင္စရိတ္ရယ္...အသြား
" အခုလို အႀကံေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုေမာင္ဝင္း...၊ ဒါေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတာမဟုတ္ဘူးဗ်...
" ဒီလိုလႉတယ္ဆိုတာလဲ ဆယ္ခါရံတစ္ရံ မဟုတ္လားကိုမင္းဒင္ "
" ဟုတ္ပါတယ္ ကိုေမာင္ဝင္း "
" ဟူး.....ခင္ဗ်ားတို႔အလုပ္ကလ
-----------------------
စားေသာက္ဆိုင္ေရာက္မွပဲ ဗိုက္ထဲက မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ဆာေလာင္ေနမွန္းသတိထားလိုက္မ
" ကဲ...စားစရာေတြ လာခ်ၿပီ ၊ စားၾကဗ်ာ...။ စားၿပီးတာနဲ႔ခရီးဆက္ၾကရေအာင
" ဟာ....ကိုမင္းဒင္...."
" ဗ်ာ.... "
" ဘာတုန္းဗ်.....ခင္ဗ်ားဟာကလဲ
" ရပါတယ္ကိုေမာင္ဝင္း....၊ ခရီးေဝးသြားတဲ့အခ်ိန္ အဆီအစိမ့္မစားတာအေကာင္းဆံုး
" ကိုမင္းဒင္ေရ..... ခင္ဗ်ားတို႔အလုပ္က အေနဆင္းရဲ အစားဆင္းရဲနဲ႔ မဟန္ပါဘူးဗ်ာ... "
" ဟဲ့...ငဝင္း...နင္ဟန္တာဘာရွ
" ဟာ...အရီးေလးကလဲဗ်ာ..... ကိုမင္းဒင္တို႔ေရွ႕မွာ... "
" ဘာလဲ...ကိုေမာင္ဝင္း...မေသာ
" ဟဲဟဲ... ေသာက္မွာေပါ့ဗ်...။ လာဗ်ာ ကိုမင္းဒင္...ေသာက္တတ္ရင္ နည္းနည္းပါးပါးလုပ္ဗ်ာ..."
" ေသာက္ပါ ကိုေမာင္ဝင္း......၊ ကၽြန္ေတာ္က အရက္ မေသာက္တတ္ တတ္ဘူးဗ်.... ကၽြန္ေတာ့္ကိုအားမနာပါနဲ႔..
" ကိုမင္းဒင္ေရ....ကၽြန္ေတာ္က
" ငါ့တူေရ...ငဝင္းက မေသာက္ခင္ေတာ့ေပါက္ေပါက္ေဖာ
" ဟား..ဟား... "
--------------------------
" ကဲ...စားလို႔ေသာက္လို႔ၿပီးၿ
" ဟဲ့....ငဝင္း....ေျပာလိုက္ဥ
" ဟာ...အရီးေလးကလဲ...ေျပာမွာေ
" ဟား.....ကိုယ့္ဆရာ...ေတာ္ေတ
" နည္းနည္းပါကိုမင္းဒင္ရာ... "
" ကဲ...ငဝင္း...နင္မေျပာရင္ ငါေျပာလိုက္ေတာ့မယ္ "
" ဘာေျပာမလို႔လဲအရီး....ေျပာစ
အဲဒီလို ေျပာလိုက္ဦးေလ... ေျပာမွာေပါ့ ဆိုတဲ့စကားကို ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ေလးသိခ်င္ေနတာပါ ။ ေဇာေခၽြးျပန္တဲ့ညကလို ခရီးဆံုးမွ ေျပာတဲ့စကားမ်ိဳးမ်ားေျပာေလ
" ဒီလို...ငါ့တူေရ... အိမ္မွာက ငဝင္းတို႔အေမ အရီးရဲ႕ အမႀကီးတစ္ေယာက္က်န္ခဲ့တယ္ ။ အကိုေလးဆံုးတာ သူမသိေသးဘူး ။ ၿပီးေတာ့ မိုးမလင္းခင္မဝင္ခ်င္ဘူး...
" အရီးကလဲဗ်ာ.... ဦးေလးတစ္ေယာက္လံုးပါလာပါတယ
" ဟဲ့.....ငဝင္း.... ေပါက္ကရေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔...င
" ကဲ.....ကိုေမာင္ဝင္း...ခဏေလ
--------------------------
အျမန္လမ္းမႀကီးေပၚမွာ နာကူကားေလးက တရိပ္ရိပ္ေျပးလႊားေနသလို အိပ္ခ်င္ေျပစကားေျပာေနရာမွ မိုင္တိုင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ
" ငႂကြက္ေရ... ေနျပည္ေတာ္ တိုးဂိတ္အေက်ာ္မွာ လမ္းေဘး လၻက္ရည္ဆိုင္ေလးရွိတယ္..။ အဲဒီေရာက္ရင္ လမ္းေဘးခ်ရပ္ကြာ...၊ အေပါ့အပါးေလးသြားၿပီး အိပ္ခ်င္ေျပေကာ္ဖီေသာက္ၾကရေ
တိုးဂိတ္အေက်ာ္ လၻက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ ကားကိုရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး ကားေပၚကဆင္းကာ အေညာင္းအညာေျပလမ္းေလွ်ာက္ရင
" အရီးေလးလဲဆင္းမယ္ ငါ့တူတို႔ေရ.... ငဝင္းကေတာ့ အကိုေလးနဲ႔အၿပိဳင္ အိပ္ေနေလရဲ႕ "
" အံမယ္...အရီးေလးကလဲ...က်ဳပ္
" ငါ့တူတို႔ေရ....ေတြ႕တယ္မဟုတ
" ေအာ....အရီးကအဲ့ဒီလိုေျပာတယ
" ဟဲ့...ငဝင္း...ပါးစပ္မေဆာ့န
" ကိုေမာင္ဝင္းေရ...အရီးမႀကိဳ
ကိုေမာင္ဝင္းတို႔ တူဝရီးမရွိေတာ့မွ ကားေနာက္ဖံုးကိုဖြင့္ၿပီး ေခါင္းထည့္တဲ့ ဗန္းတည့္ မတည့္ကို အေခါင္းတစ္ဝက္ေလာက္ထုတ္ၾကည္
ေနျပည္ေတာ္ကစထြက္တဲ့အခ်ိန္မ
" ငႂကြက္ေရ...ဒီပံုစံအတုိင္းဆ
" အိပ္ေလအကို.... နတ္ေမာက္အဝင္ ေရေက်ာ္နားေရာက္ရင္ ကားစက္ႏိႉးထားၿပီး ရပ္ထားလိုက္မယ္ေလ... မနက္မိုးလင္းေတာ့မွ အကို႔ကိုႏိႉးလိုက္မယ္... နားလိုက္ေတာ့ေလအကို...မေန႔က
တာ မအိပ္ရေသးဘူးမဟုတ္လား... "
" ေအးကြာ..အကိုခဏေလာက္ေမွးလို
" နားသာနားပါအကို...စိတ္ခ်...
အျမန္လမ္းကုန္းတံတားကိုျဖတ္
-----------------------
" ဟဲ့ေကာင္ေလး....ဘယ္လိုလုပ္လ
ဆူဆူညံညံေအာ္ဟစ္လိုက္တဲ့အသံ
" ညီေလးကလဲကြာ..... မလင္းေသးဘဲနဲ႔ ေရေက်ာ္ကိုဘာလို႔ျဖတ္ေမာင္း
ကိုေမာင္ဝင္းရဲ႕အသံကိုၾကားေ
" ငႂကြက္... ညီေလး...ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲကြ..
" အကို..... ဟိုဘက္ေရေက်ာ္အစပ္ကို မနက္ေလးနာရီေလာက္ကတည္းကေရာက
" ဘယ္လို.... ဘယ္သူကလာေခါက္တာလဲ ငႂကြက္ "
" အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ဗ်...အကို
" သူကဘာလို႔ တံခါးလာေခါက္ရတာလဲ ...ဒီအနီးအနားကမ်ားလား... "
" အဲဒါေတာ့မသိဘူးအကို.... ကားဆရာ...ထထ...ေတာ္ၾကာေရျဖတ
ကၽြန္ေတာ္လဲ ဘယ္သူ႔မွမႏိႉးေတာ့ပဲ ေမာင္းထြက္လာခဲ့တာ... ဒီဘက္ေရာက္လို႔ ဘရိတ္ကိုဖိနင္းလိုက္မိတာနဲ႔
" ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ငါ့တူရယ္..
အသံေတြတုန္ေနတဲ့ အရီးကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ အာရံုလႊဲေပးလိုက္ရပါတယ္ ။
" ကဲ...ကဲ...အလင္းေရာင္လာဖို႔
" ေတာ္ေတာ့ေဟ့.....မဆင္းဘူး..
အရီးေလးေျပာလို႔ ေဘးဘီကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လ
" ငႂကြက္ေရ...မီးျခစ္ပါလား...
ဖိနပ္ကို ခုထိုင္လိုက္ၿပီး ကားကိုေက်ာမွီရင္း စီးကရက္ကိုမီးညႇိလိုက္ပါတယ္
------------------
" အရီးေရ...မိုးလင္းၿပီဗ်...က
ေပၚထြက္စျပဳလာၿပီျဖစ္တဲ့ အလင္းေရာင္ကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဝမ္းသာမိေနပါတယ္ ။
" ဟဲ့...ဟဲ့...ေနဦး....ေမွာင
" ေဘးကမွန္အနက္ေၾကာင့္ ေမွာင္တယ္ထင္ရတာပါ...၊ ကားအေရွ႕ကိုၾကည့္ေလအရီးရဲ႕.
" ေအာ္...ဟုတ္သားပဲ... ငဝင္း...ထ...ထ...ၿမိဳ႕ထဲဝင္
အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ထလာေသာက
" ညီေလး... ေရွ႕တည့္တည့္ဆက္ေမာင္း....၊
ကားကိုမွန္မွန္ေမာင္းရင္းနဲ
နာေရးအိမ္ေရွ႕မွာေတာ့ ခပ္ဝဝအဖြားႀကီးတစ္ေယာက္က ခံုနဲ႔ထိုင္လို႔...၊ လက္ထဲမွာလဲ ေတာင္ေဝွးတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ထားပါတယ္ ။ အဖြားႀကီးရဲ႕ေဘးမွာေတာ့ မိသားစုဝင္ေတြ.....။ ကားရပ္ၿပီးတာနဲ႔ ပစၥည္းေတြ အိတ္ေတြကိုအရင္ခ် ၊ ကားေနာက္ဖံုးကိုဖြင့္ကာအေခါ
" ကိုထက္ေရ.... အိပ္ေရးပ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္ လူေသညႇီနံ႔ရလို႔ ပ်ိဳ႕တက္သြားၿပီထင္တယ္ကြ ...မင္းလိုက္သြားလိုက္ပါဦး
အေလာင္းကို က်က်နနျပင္ဆင္ေပးၿပီးတဲ့အခ်
" ငႂကြက္...ဘာျဖစ္တာလဲ ...အိမ္ထဲဝင္ေလကြာ..."
" အကို....အလႉေငြျမန္ျမန္ယူဗ်
" ဟ...ဘာျဖစ္တာလဲကြာ... "
" သူတို႔က နည္းနည္းအယူသီးတယ္ဗ်...ကားေ
" မင္းတို႔ကလဲကြာ.....အေမွာင္
" ကားေပၚေရာက္မွပဲေျပာမယ္အကို
" ၿပီးေရာကြာ "
အလႉေငြလက္ခံၿပီး ျဖတ္ပိုင္းေပးၿပီးတာနဲ႔ နာေရးရွင္ေတြကိုလက္အုပ္ခ်ီၿ
" အားလံုးပဲ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ....၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္အဝင္ကိုေနာက္က်မွာစိ
အသင္းအတြက္ ဆီဖိုးအပါအဝင္တစ္သိန္းခြဲလႉ
" အကိုေရ... ေရေက်ာ္ဟိုဘက္မွာ ကားရပ္ထားတုန္းက ကားမွန္တံခါးလာေခါက္တာ အခုေသသြားတဲ့ အဖိုးႀကီးဗ်... "
" ဟုတ္ရဲ႕လားကြာ...မင္း...အိပ
" မဟုတ္ဖူးအကို... ညာဘက္ပါးမွာ မွဲ႕အႀကီးႀကီးပါတယ္အကိုရ...
" ဟာ....အဲဒီတုန္းကသတိမထားလို
" သတိထားဖို႔ေနေနသာသာ...အဖိုး
" ေဟ....... "
ငႂကြက္ေျပာမွ သတိထားလိုက္မိေတာ့တယ္...။ အေလာင္းကိုျဖည္ၿပီး ျပင္ေပးေနတုန္းက အဖိုးႀကီးရဲ႕ညာဘက္ပါးမွာ ထင္ရွားတဲ့ မွဲ႔ႀကီးတစ္လံုး ။
နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕မွ ႏႉတ္ခြန္းဆက္သပါ၏ဆိုတဲ့ ဆိုင္းပုဒ္နားကိုေရာက္ေတာ့ ကိုထက္ကို ကားခဏရပ္ေပးဖို႔လွမ္းေျပာလိ
" ဘာလုပ္မလို႔လဲအကို... "
" မနက္ေလးနာရီေလာက္က ဒီနားမွာျဖစ္ခဲ့တာေလးေတြကို
ကားေပၚကဆင္းၿပီး ပါတ္ဝန္းက်င္ကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာၾကည့္ေတာ့ အုတ္ဂူေဖြးေဖြးေတြက မနက္အလင္းေရာင္မလာခင္ကအတိုင
" အမတို႔....ဘယ္အခ်ိန္ကေရျပန္
" သိပ္မၾကာေသးဘူးငါ့ေမာင္...ည
" ေအာ္...ဟုတ္ကဲ့...ေက်းဇူးတင
နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ကိုလွမ္းၾကည့္
" အဘ...ဦးထိန္လင္းေရ....အမွ်
မင္းဒင္ကိုေမးၾကတယ္...။ သရဲေၾကာက္သလားဆိုရင္ မင္းဒင္ျပန္ေျဖဖို႔အတြက္ အေတာ္စဥ္းစားရက်ပ္လွပါတယ္ ။ ဘံုဘဝတစ္ခုကိုမကူးခင္စပ္ၾကာ
ေနရပ္အမွန္....အမည္မွန္မ်ား
ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
လြင္ဦးဟန္
===============
ရေကျော်လမ်းမှ တံခါးခေါက်သံ
-------------------------------
မင်းဒင်ကို သရဲကြောက်သလားမေးရင်....မင်းဒင်ရယ်ချင်တယ်ဗျ..။ မင်းဒင်ကို နာနာဘာဝ ဝိနာဘာဝတွေကိုယုံသလားလို့မေးရင်လဲ မင်းဒင်ကရယ်ချင်ပြန်ရော...။ မင်းဒင်လုပ်နေရတဲ့အလုပ်ကိုပြောရရင် မေတ္တာသင်္ဂဟနာရေးကူညီမှူအသင်းမှာ တာဝန်ခံအနေနဲ့လုပ်နေရတာပါဗျာ ။ အဖွဲ့သားတွေက ချစ်စနိုးနဲ့ အုပ်ကြီးလို့ခေါ်ကြတဲ့ မင်းဒင်ဆိုတဲ့ ကျွန်တော်က ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်အလောင်းတွေကို ကိုင်တွယ်နေရတဲ့သူပါဗျာ ။ မြတ်ဘုရားဟောကြားတဲ့ တရားတော်မှာတောင် မကျွတ်မလွတ်ကြသေးတဲ့ ပေတလို့ခေါ်တဲ့ ပြိတ္တာတွေ ၊ ဘဝတစ်ခုကိုမကူးနိုင်ကြသေးတဲ့ မြင်အပ် ၊ မမြင်အပ်နှစ်ရပ်များစွာ သတ္တဝါတွေရှိနေတယ်ဆို
တာ မင်းဒင် ကောင်းကောင်းကြီးယုံပါတယ် ။ မင်းဒင်ပဲယုံသလားဆိုတော့ ဗုဒ္ဓတရားတော်ကို ကောင်းကောင်းနားလည်ကြတဲ့ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တင်မဟုတ်ပါဘူး...၊ အခြားဘာသာကိုးကွယ်ကြသူတွေလဲယုံကြည်ကြပါတယ် ။ ခေတ်မှီတိုးတက်ပါတယ်ဆိုတဲ့ အနောက်နိုင်ငံကြီးတွေမှာတောင် နာနာဘာဝကိုပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ ရုပ်ရှင်အဖြစ်ဖန်တည်းထုတ်လုပ်နေကြတာလဲ မင်းဒင်တို့့တွေ့နေရတာပဲလေ...။ ခေတ်မှီစက်ကရိယာတွေနဲ့ ဝိဉာဉ်တွေကို စူးစမ်းရှာဖွေနေကြကတာလဲ ကြားဖူးကြမှာပါ ။ ခက်တာက နာနာဘာဝ ဝိနာဘာဝဆိုတဲ့ ဘဝတစ်ခုကို မကူးပြောင်းနိုင်မီစပ်ကြားက ဘုံသားတွေကို မြင်ချင်တိုင်းမြင်လို့ရတာမှမဟုတ်တာ ။
မင်းဒင်ကိုကြောက်သလားလို့မေးရင် မင်းဒင်လဲသွေးသားနဲ့တည်ဆောက်ထားတဲ့ လူဖြစ်နေတာကြောင့် အကြောက်ကြီးမဟုတ်ပေမယ့် နည်းနည်းတော့ ကြောက်တတ်ပါတယ် ။ သုဘရာဇာကြီး ဇောချွေးပြန်ခဲ့တုန်းက အတွေ့အကြုံလေးကိုဝေမျှလိုက်မိတဲ့နောက်ပိုင်းမှာ ဇောချွေးမင်းဒင်ရယ်လို့ လူသိများလာခဲ့ပါတယ် ။ အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားနဲ့ Corpse လို့ခေါ်တဲ့ သက်မဲ့ခန္တာကိုယ် ( အလောင်းကောင် ) တွေကို ကိုင်တွယ်နေရပေမယ့် မထင်မှတ်တဲ့အချိန်မှာ မထင်ထားတာတွေကြုံလာခဲ့ရင်တော့ သုဘရာဇာမှာလည်း နှလုံးသားရှိတာပဲလေ....။ အခုလည်း ကြုံခဲ့တာလေးတစ်ခုကိုဖောက်သည်ပြန်ချရတာပေါ့....။
--------------------
" အဖေ......ထမင်းစားကြရအောင်... "
" အေး....လာပြီဟေ့... "
ထမင်းစားဖို့လက်ဆေးရင်း နာရီကိုလှမ်းကြည့်မိတော့ ညခွန်နှစ်နာရီကျော်နေပြီ ။ ထမင်းဝိုင်းကိုဝင်ထိုင်လိုက်ရုံရှိသေးတယ် 199 ကအသံမည်လာတာကြောင့် ထမင်းဝိုင်းမှာထိုင်နေရင်းကပဲ လက္ခံဖြေဆိုလိုက်ရပါတယ် ။
" ဟယ်လို....မင်္ဂလာပါ...၊ မေတ္တာသင်္ဂဟအသင်းကပါခင်ဗျာ... "
" ဟုတ်ကဲ့အကိုရေ....၊ အကူအညီလေးတစ်ခုတောင်းချင်လို့ပါ "
" ပြောပါခင်ဗျာ...၊ ဘာများအကူအညီပေးရမလဲ "
" ဆေးရုံကနေ အလောင်းပြန်သယ်ချင်လို့ပါ ၊ ဘယ်လောက်ပေးရမှာလဲ...၊ ဒီကိုရောက်ဖို့ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲအကို...၊ ကျွန်တော်တို့က အကြာကြီးမစောင့်နိုင်ဘူးဗျ..၊ အခုထွက်လာပေးလို့ရမလားခင်ဗျ "
စပီကာဖွင့်ထားတဲ့ဖုန်းထဲကနေ ထွက်လာတဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရတော့့ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးဖြစ်သွားမိပါတယ် ။
" အဖေ.... ဒီလူ ဘယ်လိုလူလဲဗျ...၊ ရင့်သီးတယ်အဖေရာ...၊ ဖုန်းပိတ်လိုက်တော့မယ် ၊ ဒါမှမဟုတ်မအားဘူးလို့ငြင်းလိုက်တော့မယ် "
ထမင်းဝိုင်းမှာ ဘေးချင်းကပ်ထိုင်နေတဲဲ့ သားတော်မောင်ပြောရင်လဲ ပြောချင်စရာပါ ။ သို့ပေမယ့် မိမိလုပ်ကိုင်နေတဲ့ ပရဟိတလုပ်ငန်းတစ်ခုဟာ စိတ်ထားကောင်းဖို့ နှလုံးသားကောင်းဖို့အပြင် သည်းခံစိတ်ကိုထားပြီး လုပ်ကိုင်ရတဲ့ စေတနာပရဟိတဖြစ်တာကြောင့် သားတော်မောင်ကိုဘာမှပြန်မပြောဖို့လက်ကာပြလိုက်ရပါတယ် ။
" အကို ... စိတ်အေးအေးထားပါဗျာ...၊ ကျွန်တော်မေးတာလေးပြန်ဖြေပေးပါဦး "
စိတ်ကိုတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ထားပြီး မေးလိုက်ရပါတယ် ။ ကျွန်တော်တို့ ကြုံခဲ့ရပြီးပါပြီ ၊ " ဇောချွေးပြန်တဲ့ည " ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်ဟာ မထင်မှတ်ပဲ ပရိတ်သတ်တွေရဲ့ အာရုံစိုက်ခြင်းကိုခံလိုက်ရတာကြောင့် ကျွန်တော့်ကိုသာမက ကျွန်တော့်ရဲ့ မေတ္တာသင်္ဂဟ နာရေးကူညီမှူအသင်းကိုပါ သိရှိလာကြပါတယ် ။ နာကူရှင်ကူ ပရဟိတလုပ်ငန်းတွေအပေါ်မှာလဲ သတိပြုလာကြတာကိုတွေ့ရတဲ့ အတွက် တစ်ဖက်က ဝမ်းသာမိသလို တစ်ဖက်က ပြဿနာတွေရင်ဆိုင်ရတာကိုလည်းကြုံခဲ့ရပါတယ် ။ နယ်ဘက်ကို Dead Body သွားပို့နေတဲ့ အချိန်မှာ အကူအညီလှမ်းတောင်းလို့ ဖုန်းထဲက အကူအညီတောင်းတဲ့အတိုင်း အမြန်သွားခဲ့ပေမယ့် တကယ်တန်းကျတော့ ချိန်းဆိုထားတဲ့ နေရာမှာ ဘယ်သူမှရှိမနေခဲ့ပါဘူး ။ တစ်ခါမက သုံးလေးခါဖြစ်လာတဲ့အတွက် ကျွန်တော်တို့မှာ စိတ််အနှောက်အယှက်ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ် ။ အကူအညီတောင်းထားတဲ့သူဆီကို အဝေးကနေအရောက်လာခဲ့ရပေမယ့် အရိပ်အယောင်တောင်မှမမြင်ခဲ့ရပါဘူး ။ အနှောက်အယှက်ပေးလိုသူ အတွက်ကတော့ တဒင်္ဂပျော်သွားမှာပါ ၊ ကျွန်တော်တို့အတွက်ရယ်... တကယ်အကူအညီလိုနေတဲ့သူတွေအတွက်ရယ်က နောင့်နှေးကြံ့ကြာမှူတွေဖြစ်ရပါတယ် ။ ဒီလိုကိစ္စမျိုးဆိုတာ နောက်ပြောင်ကောင်းတဲ့အရာမဟုတ်ဘူးဆိုတာကိုတော့ သိသင့်တယ်လို့ ကျွန်တော်မြင်ပါတယ် ။ စကားနောက်တရားပါဆိုတာကိုကြားဖူးကြမှာပါ ။ အသင်းအဖွဲ့တစ်ခုကို ဒုက္ခပေးလိုတာလား...၊ မင်းဒင်ဆိုတဲ့ ကျွန်တော့်ကိုပဲ ဒုက္ခပေးလိုတာလားမသိပေမယ့် အကူအညီတောင်းခံသူ မည်သူကိုမဆို ကူညီဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေတဲ့ မင်းဒင်တို့မှာ ဟိုပြေးလိုက် ဒီပြေးလိုက်နဲ့ တကယ့်ကို ဇောချွေးပြန်ခဲ့ရပါတယ် ။
ကျွန်တော်တို့ နာကူအသင်းအဖွဲ့တွေက တစ်ဖွဲ့နဲ့တစ်ဖွဲ့ချိတ်ဆက်ပြီး လုပ်ကိုင်ရတာတွေရှိပါတယ် ။ အဖွဲ့တစ်ခုသွားဖို့အဆင်မပြေရင် အခြားအဖွဲ့ကိုအကူအညီတောင်းရပါတယ် ။ ကျွန်တော်တို့ ပရဟိတသမားတွေရဲ့ စိတ်အရင်းခံကိုက အကူအညီလိုအပ်နေသူကို မပေးလိုက်မိရမှာကို စိုးရိမ်နေတတ်ကြသူတွေပါ ။ ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့ အခြားနေရာကို ရောက်နေလို့ လာဖို့မဖြစ်နိုင်တဲ့အခါမှာ ရင်ဘတ်တူညီအကိုအသင်းအဖွဲ့တွေကို လှမ်းပြီး အကူအညီတောင်းရပါတယ် ။ ဖုန်းနဲ့လှမ်းပြီး မလုပ်သင့်...မစ မနောက်သင့်တဲ့အရာကို စနောက်သူအနေနဲ့တော့ တခဏတာစိတ်ပျော်ရွှင်မှူရကောင်းရပါလိမ့်မယ် ။ ကွယ်ရာကနေကြည့်ပြီး ဟားတိုက်ရယ်မောကောင်းရယ်မောနေကြပါလိမ့်မယ် ။ ဒါပေမယ့် ပရဟိတအသင်းတွေမှာတော့ စားချိန်သောက်ချိန်တောင် လစ်လျူရှူပြီး အကူအညီပေးရမယ့်နေရာကို အပြေးအလွှားရောက်လာခဲ့ကြရတဲ့အတွက် အချိန်ကုန် လူပမ်းဖြစ်ခဲ့ရပါတယ် ။
အခုလည်း စိတ်ကိုတည်ငြိမ်အေင်ထားပြီး တစ်ဖက်ကလူကို အေးအေးဆေးဆေးပြောဖို့သတိပေးလိုက်ရပါတယ် ။
" ဆောရီးအကိုရေ.... ကျွန်တော် စိတ်လောသွားလို့ပါ ၊ ခွင့်လွှတ်ပါအကို...စိတ်မဆိုးပါနဲ့ "
" ရပါတယ်ခင်ဗျာ.... အကူအညီတောင်းလိုရင်းလေးပြောပြပေးပါ "
" ဆုံးသွားတာက ကျွန်တော့်ဦးလေးပါ ၊ ညနေငါးနာရီလောက်က ဆုံးသွားတာပါအကို...။ အသင်းအဖွဲ့တွေကိုအကူအညီတောင်းပေမယ့် မအားကြဘူးခင်ဗျ ။ ပိုက်ဆံပေးငှားရတဲ့ ကားတွေကလည်း နတ်မောက်ကို သုံးသိန်းတောင် တောင်းတယ် ၊ ဒါနဲ့ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းပေးတဲ့ အကိုတို့ဖုန်းနံပါတ်ကိုလှမ်းဆက်ပြီး အကူအညီတောင်းရတာပါ...၊ ကူညီပါအကိုရာ....ကျွန်တော်စကားပြောမှားသွားရင် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ..."
" ကဲ...ကဲ...ကိုယ့်ဆရာရေ....ခင်ဗျားတစ်ယောက်ထဲ ပြောလိုက် ၊ တောင်းပန်လိုက်လုပ်နေရတာနဲ့ လိုရင်းကိုမေရောက်တော့ဘူး...ဘယ်ဆေးရုံလဲဗျ "
" OSC မှာပါအကို..."
" သေဆုံးကြောင်းလက်မှတ် ဆေးရုံက ရပြီလား "
" ဟုတ်ကဲ့...ရပါပြီအကို "
" ကဲ...ဟုတ်ပြီဗျာ...၊ ကျွန်တော်ပြောတာ သေသေချာချာနားထောင်ပေးနော်... "
" ဟုတ်ကဲ့အကို... "
" ကျွန်တော်တို့ အသင်းက ရန်ကုန်မြို့စွန် ဒဂုံမြို့သစ်အရှေ့ပိုင်းဖြစ်နေတဲ့အပြင်...ခရီးဝေးသွားဖို့အတွက် ကားစစ်ဆေးရတာ..၊ အဖွဲ့သားတွေ အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်လုပ်ရတာအတွက် အချိန်နည်းနည်းပေးရလိမ့်မယ်...၊ ကျွန်တော့်အထင် ဆေးရုံကိုရောက်ဖို့ အချိန် တစ်နာရီခွဲလောက်ကြာမယ်...။ ဖြစ်မလားအကို "
" ဖြစ်ပါတယ်ခင်ဗျာ.....စောင့်နေပါ့မယ်...။ ဆက်ဆက်တော့လာပေးပါအကို..၊ အော်...ဒါနဲ့ ကားခဘယ်လောက်ပေးရမလဲခင်ဗျ... "
" ဟား..... လုပ်ပြန်ပြီဗျာ...၊ မသိတော့လဲ ပြောပြရမှာပေါ့ဗျာ...။ ကျွန်တော်တို့က ကားငှားစားတဲ့သူတွေမဟုတ်ဘူးဗျ....။ ခင်ဗျားကအဲဒီလိုမေးနေလို့ ကားအကူအညီမရတာဖြစ်မယ်ဗျ...။ သေသေချာချာမှတ်ထားဗျာ...၊ ဒဂုံဆိပ်ကမ်းမှာ ရွှေသံလျင်နာကူအသင်း ၊ ဒဂုံတောင်မှာ မိတ်ဆွေကောင်း နာကူအသင်း ၊ ဒဂုံအရှေ့ပိုင်းမှာ မေတ္တာသင်္ဂဟ... ကျွန်တော်တို့ပေါ့ဗျာ...။ နာရေးပဲဖြစ်ဖြစ်...လူနာပဲဖြစ်ဖြစ် အသွားအပြန်အတွက် ကားဆီဖိုးပဲ လှူရမှာပါ ။ ခင်ဗျားတို့အဆင်မပြေရင်လဲ ဆီဖိုးတစ်ဝက်လှူလဲရပါတယ် ။ ဒါမှမဟုတ် လုံးလုံးလျားလျား မတတ်နိုင်ပါဘူးဆိုရင်တောင်မှ နာရေးအတွက် ပြန်လှူတဲ့အသင်းတွေလို့သာမှတ်ထားပါဗျာ..."
တစ်ဖက်ကလေသံပျော့ပြောင်းသွားတာကိုသတိထားလိုက်မိပါတယ်...။
" ဟုတ်ကဲ့ပါအကို....ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ။ ဆက်ဆက်လာဖြစ်အောင် လာပေးပါအကို...၊ ကျွန်တော်တို့မှာ အကိုတို့ကိုပဲအားကိုးရမှာမို့ပါ .. အကိုလာခါနီးရင် ဖုန်းဆက်ပေးပါ...၊ ဆေးရုံရှေ့ကနေ ကျွန်တော်စောင့်နေပါ့မယ်ခင်ဗျာ ..."
" စိတ်ချဗျာ...ရောက်အောင်လာခဲ့မယ်...."
ထမင်းဝိုင်းကိုကြည့်ပြီး စားချင်စိတ်တွေမရှိသလောက်ကိုဖြစ်မိပါတယ် ။ အကူအညီတောင်းလာသူကို ရှင်းပြပေးနေရတာနဲ့တင် ဗိုက်ထဲမှာ လေတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေပြီထင်ပါရဲ့ ။
" ထမင်းတော့ စားသွားဦးလေအဖေ... "
" တော်ပါပြီကွာ...အဖွဲ့တွေကိုဖုန်းဆက်ရဦးမယ်...၊ သူတို့လဲ နေ့ခင်းကမှ သနပ္ပင်ကပြန်လာတော့ ပင်ပန်းနေလောက်ကြပြီ..... "
" အဖေကျတော့မပင်ပန်းဘူးလား ၊ အဖေရာ..သူများကိုပဲငဲ့ကြည့်မနေနဲ့လေ.. "
" ဟေ့ကောင်....အဖထက် သားတစ်လမကြီးနဲ့...၊ လွယ်အိတ်ထဲကို အသင်းဝတ်စုံထည့်လိုက်တော့ကွာ... "
" သားရယ်.....မင့်အဖေကိုသွားမပြောနေနဲ့...၊ သူတစ်ပါးအရေးဆို ကိုယ့်ထက်ဦးစားပေးတတ်တာ သားလဲသိသားနဲ့ "
" တော်ကြတော့ကွာ....ပြင်စရာရှိတာ ပြင်ကြတော့ကွာ... "
ဆာလောင်မွတ်သိပ်ချင်းမရှိတော့တဲ့ ဗိုက်ကိုခဏမေ့ထားလိုက်ပြီး ပရဟိတအကျိုးနဲ့ အဟာရဖြည့်တင်းဖို့ လွယ်အိတ်ကိုဆွဲပြီးထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ် ။
-----------------------
အသင်းရုံးကစထွက်တဲ့အချိန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ညရှစ်နာရီကျော်နေပါပြီ ။ ဘာပဲပြောပြော အသင့်ဖြစ်နေတဲ့ အသင်းသားတွေရယ်...၊ မညည်းမငြူရှာပဲ လိုရာခရီးကို အန္တရာယ်ကင်းကင်းနဲ့ ပို့ပေးနေတဲ့ အသင်းကားလေးရယ်ကို ကျေးဇူးတင်မိပါတယ် ။ ပြောထားတဲ့ အချိန်ထက်ပိုစောနေပေမယ့်အကူအညီတောင်းသူရဲ့ ဖုန်းကအဆက်မပြတ်ဝင်နေပြန်တော့ ကိုယ့်ရဲ့အပူထက် သူ့ရဲ့အပူကိုဦးစားပေးပြီး ပြန်ဖြေနေရပါတယ် ။
" ဟယ်လို....အကိုတို့ဘယ်ရာက်နေပြီလဲ...၊ ဖုန်းခေါ်နေတာမကိုင်လို့ စိတ်ပူနေတာ.. "
" ဟုတ်ကဲ့ပါအကို....ကျွန်တော်တို့ မြောက်ဥက္ကလာအဝိုင်းနားရောက်တော့မယ်...၊ ခုဏက ဆီဆိုင်ထဲမှာ ဆီဖြည့်နေလို့ ဖုန်းမကိုင်ဖြစ်တာပါ "
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ပါးသူစိတ်ချမ်းသာအောင် မုသားသုံးလိုက်ရပေမယ့် ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်တော့ မလုံဖြစ်မိပါတယ် ။ ဘာ့ကြောင့်မုသားသုံးရသလဲဆိုရင်တော့ အားကိုးတကြီးနဲ့ စောင့်မျှော်နေရှာမယ့်သူကို အခုမှ ရုံးကစထွက်နေပါတယ်လို့ မပြောချင်လို့ပါ ။
---------------------------
မြောက်ဥက္ကလာပ ကျောက်ရေတွင်းကုန်းကျော်တံတားကို ဖြတ်ပြီးမကြာခင်မှာပဲ မီးရောင်တွေ ထိန်ထိန်လင်းနေတဲ့ OSC ဆေးရုံကိုတွေ့နေရပါပြီ ။ ဆေးရုံအရှေ့မရောက်ခင်မှာ အရှိန်လျှော့ပြီး ဆေးရုံရှေ့ကိုကွေ့ဖို့ အချက်ပြမီးပြရင်း တစ်ဖက်ယာဉ်ကြောအရှင်းကိုစောင့်နေတဲ့အချိန်မှာပဲ ဆေးရုံရှေ့မှာ မျှော်လင့်တကြီးနဲ့ စောင့်မျှော်နေကြတဲ့ အသက်လေးဆယ်ဝန်းကျင် အမျိုးသားတစ်ဦး ၊ အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော်အရွယ် အမျိုးသမီးတစ်ဦးတို့က အထုပ်နှစ်ထုပ် ခရီးဆောင် အိတ်တစ်လုံးနဲ့အတူ ဆွေမျိုးသားချင်းတွေကိုမြင်လိုက်တဲ့အတိုင်း ဝမ်းသာအားရနဲ့ လက်တွေကိုဝှေ့ယမ်းပြနေကြပါတယ် ။
ဆေးရုံရှေ့မှာကားရပ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ အသက်လေးဆယ်အရွယ် လူတစ်ယောက်က အပြေးအလွှားရောက်လာပြီး...
" ဝမ်းသာလိုက်တာအကိုရာ...၊ ကျေးဇူးလဲတင်ပါတယ် ။ အလောင်းက ဆေးရုံနောက်ဘက် အအေးခန်းထဲမှာ ၊ အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးပါပြီအကို.... တင်လို့့ရပါပြီခင်ဗျ "
ဝမ်းပမ်းတသာ အားကိုးတကြီးနဲ့ စကားအဆက်မပြတ်ပြောနေတဲ့ ထိုလူကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်ရပါတော့တယ် ။
" သားတို့....လက်အိတ်စွပ်ကြကွာ....၊ သွက်သွက်လေးတင်ရအောင်... "
ကျွန်တော့်အဖွဲ့သားတွေကလည်း အလေ့အကျင့်ရော အတွေ့အကြုံပါရှိပြီးသားဖြစ်နေကြလေတော့ ပြောစရာမလိုအောင် သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ လုပ်ကိုင်ကြတာ အားရစရာကောင်းပါတယ် ။ ဆေးရုံအနောက်ဘက်က အအေးခန်းဖွင့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မသာနံ့လေးက လေအေးငွေ့နဲ့အတူ နှာခေါင်းထဲကို တိုးဝင်လာကြပါတော့တယ် ။ ဘယ်လောက်သန့်တဲ့ ဆေးရုံဖြစ်ပါစေ.....အဲဒီအနံ့ကတော့ ကျွန်တော်တို့အတွက် ရှောင်လွဲလို့မရတဲ့ ယဉ်ပါးနေတဲ့ အနံ့ပေါ့ဗျာ ။ အအေးခန်းထဲမှာ အလောင်းကို ကျကျနန သေသေသပ်သပ် ထုပ်ပိုးပြင်ဆင်ထားတာကိုလည်း တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။
" ကဲ....အခေါင်းချ....အဖုံးဖွင့်ပြီးထည့်ကြမယ်ကွာ..... "
ထုံးစံအတိုင်းပါပဲ....။ အရှေ့နှစ်ယောက် ၊ ခါးလည်နှစ်ယောက် ၊ ခြေရင်းတစ်ယောက် တိုင်ပင်ခေါ်ပြီး အခေါင်းထဲမ ထည့်လိုက်ကြပြီး အဖုံးပိတ်လိုက်ပါတော့တယ် ။
" ဆရာတို့...မှတ်တမ်းယူဦးမလား... "
ဆေးရုံဝန်ထမ်း လူငယ်တစ်ယောက်က ကျွန်တော်တို့ကိုလှမ်းမေးပါတယ် ။
" မယူတော့ဘူးညီရေ.... ရဲမှူခင်းမှမဟုတ်တာ...၊ ဘောဒီကသေသေသပ်သပ်ထုပ်ပိုးထားတော့ ပျက်သွားလိမ့်မယ်ညီလေးရေ...၊ ရပါပြီ... ကျေးဇူးပဲကွာ... "
ဆေးရုံကဝန်ထမ်းတွေကို နှူတ်ဆက်ပြီး မြောက်ဥက္ကလာ ကန်သာယာလမ်းအတိုင်း မောင်းထွက်ရင်း အဝေပြေးဂိတ်ရှိရာကို ဦးတည်မောင်းနှင်ခဲ့ပါတော့တယ်...။
---------------------------
နာရေးရှင်နှစ်ဦး...၊ ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့ကသုံးဦး ၊ အလောင်းကတစ်လောင်း....၊ အလောင်းကိုပါထည့်တွက်ရင် စုစုပေါင်းခြောက်ဦးပေါ့ဗျာ ။ ထည့်မတွက်လို့လဲမရပါဘူး...။ သက်မဲ့ခန္တာကိုယ်ပေမယ့် လူသားဆိုတဲ့ ခန္တာကိုယ်အဖြစ်ကျန်ရှိနေပါသေးတယ် ။ ကြားဖူးကြမှာပါ...၊ ကိုးယောက်ဖြစ်နေလို့ ကျောက်ခဲတစ်လုံးကောက်ပြီး သက်ရှိအဖြစ်သတ်မှတ်ကာ ခေါ်ဆောင်သွားရတယ်ဆိုတာ....။ ရှေးထုံးလဲမပါယ်အပ်ပါဘူးဗျာ ။ အဲဒီနေရာမျိုးတွေဆိုရင် ကျွန်တော်က အလောင်းကိုပါထည့်တွက်ပါတယ် ။
ရောင်စုံမီးရောင်တွေနဲ့ စည်ကားနေတဲ့ အောင်မင်္ဂလာအဝေးပြေးကိုကျော်ဖြတ်ပြီး အမြန်လမ်းမအစ ရန်ကုန်တိုးဂိတ်ရောက်တော့ အချိန်က ည ကိုးနာရီထိုးပါတော့မယ် ။ ကားစထွက်ကာစမှာ ပူပင်သောကစိတ်တွေကြောင့် အတွေးကိုယ်စီနဲ့ ငြိမ်ချက်သားကောင်းခဲ့သမျှ အမြန်လမ်းမကြီးပေါ်ရောက်မှပဲ အသက်ဝင်လာကြပါတော့တယ်...။
" အကိုရေ....ကွယ်လွန်သူရဲ့ ကိုယ်ရေးအချက်အလက်လေးပြောပါဦးဗျ "
" ဟုတ်ကဲ့အကို... ကျွန်တော့့်ဦးလေးနံမည်က ဦးထိန်လင်းပါ ။ အသက်က ခွန်နှစ်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ရှိပါပြီ ။ ဆုံးတာက ဒီနေ့ညနေ ငါးနာရီလောက်မှာပါ "
" သားသမီးတွေကျန်ခဲ့မှာပေါ့... "
" ဟာ...မကျန်ဘူးအကို... ကျွန်တော့်ဦးလေးက လူပျိုကြီးဗျ...။ ဒါက ကျွန်တော့်အဒေါ်...သူလဲအပျိုကြီးပေါ့...၊ ဦလေးရဲ့ညီမလေ...ဇီဇာတော့နည်းနည်းကြောင်တယ် အကိုရေ... "
" ဟား..ဟား... "
" အောင်မလေးဗျ... "
အနောက်က အလန့်တကြားအော်လိုက်သံကြောင့်လှည့်ကြည့်မိတော့ အပျိုကြီးဆိုသူက သူ့တူကို ပေါင်လိမ်ဆွဲလိုက်မှန်းသိလိုက်ရမှ ကားတစ်စီးလုံး တဟားဟားနဲ့ ပွဲကျသွားပါတော့တယ် ။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ..... ချိုင့်မရှိ လမ်းအကွေ့လဲမဟုတ်ပါပဲ ချောမွေ့နေတဲ့ အမြန်လမ်းမကြီးမှာ အခေါင်းထည့်တဲ့ စတီးဗန်းကြီးက တဂျမ်းဂျမ်းနဲ့ သိသိသာသာကြီး အသံထွက်လာပါတော့တယ် ။ ရယ်မောပြီး ဆူညံနေတဲ့ ကျွန်တော်တို့အားလုံး ရုတ်တရက်ဆိုသလို နှူတ်ဆိတ်သွားကြပြီး အသံတိတ်သွားရပါတယ် ။
" ဟာ......မေ့နေတယ်ဗျ.... ဒီအချိန် ညကိုးနာရီဆိုရင် ကျွန်တော့်ဦးလေး တရားထိုင်တဲ့အချိန်ဗျ...၊ တရားမှတ်နေတာ ဆူညံသွားလို့ သတိပေးတာဖြစ်မယ် ၊ စိတ်တော့မရှိပါနဲ့အကို.... ဒီပုံအတိုင်းဆိုရင် ဦးလေးရဲ့ အလောင်းကို ပြန်ထုတ်မှရမယ်ဗျ... "
" ဟင်....ခင်ဗျားကလဲဗျာ.... ပေါက်တီးပေါက်ရှာမပြောစမ်းပါနဲ့ "
" ဟဲ့...ဘာလုပ်ကြမလို့လဲ....နင်တို့တော့ဒုက္ခပါပဲဟယ်...ခက်တော့တာပဲ "
" ဟုတ်တယ်လေအဒေါ်ရဲ့....၊ ဆေးရုံကအလုံထုပ်ပေးလိုက်တော့ ဦးလေးက ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတရားထိုင်လို့ရမှာလဲဗျ.. "
" ဟယ်....ပေါက်ကရတွေမလုပ်စမ်းပါနဲ့ဟာ... ငါကြောက်လို့ပါ.. "
" ဟား....ဟား...ဟား... "
ကျွန်တော်တို့လဲ အခုမှပဲ သက်ပြင်းချနိုင်ပါတော့တယ်... ။ အပျိုကြီးမှအပ ကျန်တဲ့သူအားလုံးရဲ့ရယ်မောသံတွေက ကားထဲမှာ ပျံ့လွင့်နေပါတော့တယ် ။
" ဒါနဲ့အကို... ကျွန်တော့်နံမည်က မောင်ဝင်းပါခင်ဗျ.....၊ အကို့နံမည်လေးသိပါရစေ...၊ ရင်းရင်းနှီးနှီးပေါ့အကိုရာ.. "
" ရပါတယ်ဗျာ....၊ ကျွန်တော့်နံမည်....." မင်းဒင် "...၊ ကားမောင်းနေတာက ကိုထက် ၊ အကို့ဘေးက ငကြွက်ပါ... "
" ဟာ...ဒါဆိုရင်တော့ အိမ်ရောက်ရင် မင်းမဆင်းနဲ့တော့ ငကြွက်ရာ... "
" ဘာဖြစ်လို့လဲအကို.... "
ငကြွက်တစ်ယောက် ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ကိုမောင်ဝင်းဆိုသူကိုကြည့်ရင်း လှမ်းမေးလိုက်ပါတယ် ။
" ငါ့အိမ်မှာ မြေပဲအိတ်တွေရှိတယ်ကွ... မင်းဝင်ဖောက်စားမှာကြောက်လို့...ဟား...ဟား.. "
" ဟာဗျာ....အကိုကလဲ......နောက်တယ်ဗျာ.... "
ကိုမောင်ဝင်းဆိုသူနဲ့ ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့ နာရီပိုင်းအတွင်း ရင်းနှီးသွားကြပါတယ် ။
" ကိုမင်းဒင်ရေ....အကိုတို့့ထမင်းစားပြီးကြပြီလား... "
ကိုမောင်ဝင်းပြောမှ သတိထားမိပါတယ် ။ အဆာမရှိတဲ့ ဗိုက်က တကြုပ်ကြုပ်နဲ့ ဆန္ဒပြနေပါင်္ပြီ ။ စိတ်တွေလောနေတဲ့အတွက် ဆာနေတာတောင်သတိမထားမိတဲ့ ကျွန်တော့်အဖြစ်ကို ပြန်စဉ်းစားပြီး ပြုံးမိပါသေးတယ် ။
" မစားခဲ့ရသေးဘူးကိုမောင်ဝင်းရေ.... ဘုရားကြီးက မင်းသီဟရောက်မှ ထမင်းစားနားကြမယ်ဗျာ... "
" ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်းဒင်...။ ကျွန်တော်လဲ အခုမှဗိုက်ဆာတာသတိထားမိတယ်ဗျ ။ ကျွန်တော်တို့ ကျွေးပါ့မယ်ဗျ....၊ ကြိုက်တာသာမှာစားဗျာ....အားမနာနဲ့...။ ဒါနဲ့ ကိုမင်းဒင်...ကားခဘယ်လိုပေးရမလဲဗျ.....။ စိတ်မဆိုးပါနဲ့.....ကျွန်တော်မသိရမချင်း စိတ်ထဲ မတင်မကျနဲ့ဗျာ..."
" ဒီလိုရှိတယ်ဗျ..ကိုမောင်ဝင်းရ...။ ရန်ကုန်မြို့တွင်းဆိုရင် အခမဲ့...၊ မြို့ပြင်ဆိုရင်တော့ အသွားအပြန် ဆီဖိုးပြန်လှူပေးရင် ရပါပြီ "
" ဟာ...အကို... ဒါတော့မဟုတ်သေးပါဘူး... "
" ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုမောင်ဝင်း... "
" ကားပျက်တော့ ဘယ်သူပြင်မတုန်း...၊ ကားပြင်ဆင်စရိတ်ရယ်...အသွားအပြန် စားစရိတ်ရယ်...ဘယ်သူပေးမတုန်း ၊ ကားတာယာတွေက ဈေးကကြီး.... မဟုတ်သေးပါဘူးဗျာ ၊ ဈေးနှူံးတစ်ခုတော့ သတ်မှတ်ထားသင့်တာပေါ့ ကိုမင်းဒင်... "
" အခုလို အကြံပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကိုမောင်ဝင်း...၊ ဒါတွေက ကျွန်တော်တို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာမဟုတ်ဘူးဗျ....။ အများဆုံးဖြတ်ထားတာ.....၊ တစ်ခါတစ်လေတော့ နာရေးရှင်တွေက သဒ္ဓါပေါက်ပြီး လှူရင်တော့ လက်ခံပါတယ် "
" ဒီလိုလှူတယ်ဆိုတာလဲ ဆယ်ခါရံတစ်ရံ မဟုတ်လားကိုမင်းဒင် "
" ဟုတ်ပါတယ် ကိုမောင်ဝင်း "
" ဟူး.....ခင်ဗျားတို့အလုပ်ကလဲ တယ်မလွယ်ပါလားဗျာ.... "
-----------------------
စားသောက်ဆိုင်ရောက်မှပဲ ဗိုက်ထဲက မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဆာလောင်နေမှန်းသတိထားလိုက်မိပါတယ် ။
" ကဲ...စားစရာတွေ လာချပြီ ၊ စားကြဗျာ...။ စားပြီးတာနဲ့ခရီးဆက်ကြရအောင် "
" ဟာ....ကိုမင်းဒင်...."
" ဗျာ.... "
" ဘာတုန်းဗျ.....ခင်ဗျားဟာကလဲ.... လ္ဘက်ထမင်းနဲ့ကြက်ဥကြော်ပဲလား...၊ လုပ်ပါဗျ...ကြက်...ဝက်..ပုဇွန်မှာပါဗျ......"
" ရပါတယ်ကိုမောင်ဝင်း....၊ ခရီးဝေးသွားတဲ့အချိန် အဆီအစိမ့်မစားတာအကောင်းဆုံးပဲဗျာ...၊ အဆီအစိမ့်တွေစားပြီး အိပ်ငိုက်လို့ တစ်စုံတစ်ခုဖြစ်မှ တစ်ပူပေါ်နှစ်ပူဆင့်နေပါဦးမယ် ၊ ဒါ့ကြောင့် လ္ဘက်ထမင်းလေးပဲကောင်းပါတယ်ဗျာ...၊ ဈေးလဲသက်သာ...အိပ်ချင်လဲပြေပေါ့ "
" ကိုမင်းဒင်ရေ..... ခင်ဗျားတို့အလုပ်က အနေဆင်းရဲ အစားဆင်းရဲနဲ့ မဟန်ပါဘူးဗျာ... "
" ဟဲ့...ငဝင်း...နင်ဟန်တာဘာရှိလို့လဲ...၊ သူတို့က ကုသိုလ်ရေးအတွက် လုပ်နေတာဟဲ့...၊ အဖေါ်ညှိမနေနဲ့ သေနာရဲ့...၊ သွား...ကိုယ့်ဖာသာ တစ်နေရာမှာသွားသောက် "
" ဟာ...အရီးလေးကလဲဗျာ..... ကိုမင်းဒင်တို့ရှေ့မှာ... "
" ဘာလဲ...ကိုမောင်ဝင်း...မသောက်ဘူးလားဗျ... "
" ဟဲဟဲ... သောက်မှာပေါ့ဗျ...။ လာဗျာ ကိုမင်းဒင်...သောက်တတ်ရင် နည်းနည်းပါးပါးလုပ်ဗျာ..."
" သောက်ပါ ကိုမောင်ဝင်း......၊ ကျွန်တော်က အရက် မသောက်တတ် တတ်ဘူးဗျ.... ကျွန်တော့်ကိုအားမနာပါနဲ့...သောက်စရာရှိတာသောက်ပါ "
" ကိုမင်းဒင်ရေ....ကျွန်တော်က သောက်ထားပြီးရင် စကားတော့နည်းနည်းပြောတယ်ဗျ... ဒါတော့ကြိုတောင်းပန်ထားမယ်နော် "
" ငါ့တူရေ...ငဝင်းက မသောက်ခင်တော့ပေါက်ပေါက်ဖောက်တယ်...၊ သောက်နေတုန်းမှာ ကြက်တူရွေးလိုပဲ...၊ သောက်ပြီးရင်တော့ ကြက်ကြီးလည်လိမ်ထားသလိုဖြစ်ကရော...ဒါ့ကြောင့် အရီးက သွားသောက်ခိုင်းနေတာ... နားငြီးသက်သာ အေးရောပေါ့ကွယ်... "
" ဟား..ဟား... "
-------------------------------
" ကဲ...စားလို့သောက်လို့ပြီးပြီဆိုတော့ ခရီးဆက်ကြရအောင်ဗျာ..... ကိုမောင်ဝင်းနဲ့ အရီးတို့ ကားပေါ်တက်ကြတော့ ၊ ကိုထက်....သားကအနားယူတော့...၊ ငကြွက်...ညီလေးမောင်းပြီး နေပြည်တော်ရောက်ရင် ခဏနားပြီး ကော်ဖီသောက်ကြမယ် ။ ၂၆၂ မိုင်ရောက်ရင် ပျော်ဘွယ်လမ်းခွဲကနေဆင်းပြီး အမြန်လမ်း ကုန်းတံတားအောက်ကနေ နတ်မောက်ကိုဆက်ထွက်ကြမယ်...၊ အားလုံးအဆင်ပြေတယ်နော်... "
" ဟဲ့....ငဝင်း....ပြောလိုက်ဦးလေ..... "
" ဟာ...အရီးလေးကလဲ...ပြောမှာပေါ့ဗျ....ကားတောင်မထွက်ရသေးဘူးလေ... "
" ဟား.....ကိုယ့်ဆရာ...တော်တော်ကစ်လိုက်တယ်နဲ့တူတယ်...၊ လျှာတွေအာတွေလေးနေပါရောလား "
" နည်းနည်းပါကိုမင်းဒင်ရာ... "
" ကဲ...ငဝင်း...နင်မပြောရင် ငါပြောလိုက်တော့မယ် "
" ဘာပြောမလို့လဲအရီး....ပြောစရာရှိရင်ပြောပါ "
အဲဒီလို ပြောလိုက်ဦးလေ... ပြောမှာပေါ့ ဆိုတဲ့စကားကို ကျွန်တော် အတော်လေးသိချင်နေတာပါ ။ ဇောချွေးပြန်တဲ့ညကလို ခရီးဆုံးမှ ပြောတဲ့စကားမျိုးများပြောလေမလားဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရင်ထဲမှာမတင်မကျဖြစ်နေမိတယ် ။
" ဒီလို...ငါ့တူရေ... အိမ်မှာက ငဝင်းတို့အမေ အရီးရဲ့ အမကြီးတစ်ယောက်ကျန်ခဲ့တယ် ။ အကိုလေးဆုံးတာ သူမသိသေးဘူး ။ ပြီးတော့ မိုးမလင်းခင်မဝင်ချင်ဘူး...၊ မြို့အဝင်မှာရေကျော်တစ်ခုရှိတယ် ။ ဒီဘက်အစပ်မှာပဲ ခဏရပ်ထားစေချင်တယ် ငါ့တူရေ....။ မြို့အဝင်မှာလဲ သုသာန်တစ်ခုရှိတယ် ။ မိုးမလင်းခင်ဖြတ်သွားရင် အပမှီမှာစိုးလို့ပါ ။ အရီးတို့ငယ်ငယ်က နတ်မောက်မှာဖြစ်ဖူးတယ် ။ သေတဲ့သူက အသက်ပြန်ရှင်လာပြီး ထမင်းတွေတောင်းစား....အိမ်သားတွေအိပ်မောကျပြီဆိုရင် တစ်ယောက်ထဲထပြီး ရှိတဲ့စားစရာတွေ တစ်ထိုင်ထဲစားပစ်တာ ။ နောက်ပိုင်းမှာ အိမ်သားတွေ ရိပ်မိသွားလို့ ဆေးကုတဲ့ ဘုန်းကြီးကိုပင့်ပြီး သြဇာရွက်တွေ ကျောအောက်ကိုခင်း...၊ ပရိတ်တွေဘာတွေရွတ်လိုက်တော့မှ အသက်ထွက်သွားတာ မှတ်မိနေသေးတယ် ။ အဲဒီအလောင်းကို ရွာက ကာလသားတွေ ညတွင်းချင်း သင်္ဂြိုလ်လိုက်ရတယ် ။ အလောင်းက ချက်ချင်းပျက်စီးလာပြီး အရည်တွေထွက်....အံမလေး....ပြောရင်းနဲ့တောင် ကျောချမ်းလာပြီ "
" အရီးကလဲဗျာ.... ဦးလေးတစ်ယောက်လုံးပါလာပါတယ်ဗျ.... စိတ်မပူပါနဲ့...ကားထွက်လာတုန်းကတောင် ဆူလို့ဆိုပြီး အခေါင်းကို တဂျမ်းဂျမ်းလုပ်ပြတာ မတွေ့ဘူးလား..... "
" ဟဲ့.....ငဝင်း.... ပေါက်ကရလျှောက်မပြောနဲ့...ငါလုပ်လိုက်ရရင်တော့ "
" ကဲ.....ကိုမောင်ဝင်း...ခဏလေးဗျာ... အရီးရေ... ယုံတယ်...မယုံဘူးတော့ မပြောတော့ပါဘူး...၊ အရီးဆန္ဒအတိုင်း ရပ်ပေးပါ့မယ်... ဟုတ်ပြီလား... "
---------------------------
အမြန်လမ်းမကြီးပေါ်မှာ နာကူကားလေးက တရိပ်ရိပ်ပြေးလွှားနေသလို အိပ်ချင်ပြေစကားပြောနေရာမှ မိုင်တိုင်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ၁၉၉ မိုင်ရောက်နေပါပြီ ။ မကြာခင် နေပြည်တော်ကိုဝင်ပါတော့မယ်...။
" ငကြွက်ရေ... နေပြည်တော် တိုးဂိတ်အကျော်မှာ လမ်းဘေး လ္ဘက်ရည်ဆိုင်လေးရှိတယ်..။ အဲဒီရောက်ရင် လမ်းဘေးချရပ်ကွာ...၊ အပေါ့အပါးလေးသွားပြီး အိပ်ချင်ပြေကော်ဖီသောက်ကြရအောင် "
တိုးဂိတ်အကျော် လ္ဘက်ရည်ဆိုင်လေးမှာ ကားကိုရပ်တန့်လိုက်ပြီး ကားပေါ်ကဆင်းကာ အညောင်းအညာပြေလမ်းလျှောက်ရင်း ကျောကိုဆန့်ထုတ်လိုက်ရပါတယ် ။
" အရီးလေးလဲဆင်းမယ် ငါ့တူတို့ရေ.... ငဝင်းကတော့ အကိုလေးနဲ့အပြိုင် အိပ်နေလေရဲ့ "
" အံမယ်...အရီးလေးကလဲ...ကျုပ်ကြားပါတယ်ဗျ...."
" ငါ့တူတို့ရေ....တွေ့တယ်မဟုတ်လား.....အရူးပါး...အမူးပါးဆိုတာ... "
" အော....အရီးကအဲ့ဒီလိုပြောတယ်ပေါ့လေ...၊ ဦးလေးရေ...ထ...ထ အရီးလေးက ပြောမကောင်းဆိုမကောင်းဖြစ်နေတယ်ဗျ... နည်းနည်းဆုံးမပေးပါဦး "
" ဟဲ့...ငဝင်း...ပါးစပ်မဆော့နဲ့ သေနာရဲ့...၊ တော်ကြာလမ်းမှာတစ်ခုခုဖြစ်ရင်မကောင်းဘူး... "
" ကိုမောင်ဝင်းရေ...အရီးမကြိုက်ရင်မစပါနဲ့ဗျာ... ဖြစ်တာမဖြစ်တာအရေးမကြီးဘူး.....အခြားအနှာက်အယှက်တွေဖြစ်တတ်တယ်ဗျ "
ကိုမောင်ဝင်းတို့ တူဝရီးမရှိတော့မှ ကားနောက်ဖုံးကိုဖွင့်ပြီး ခေါင်းထည့်တဲ့ ဗန်းတည့် မတည့်ကို အခေါင်းတစ်ဝက်လောက်ထုတ်ကြည့်ပြီး မြန်မြန်စစ်ဆေးလိုက်ရတယ် ။ စိတ််ထဲမှာ တစ်ခုခုမှားနေသလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ကျောချမ်းလာသလိုဖြစ်တာကြောင့် အလောင်းကိုအမြန်ပြန်ထည့်ပြီး တံခါးကိုမြန်မြန်ပြန်ပိတ်လိုက်ရပါတော့တယ် ။
နေပြည်တော်ကစထွက်တဲ့အချိန်မှာ နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ညဆယ့်နှစ်နာရီကျော်ပြီး နေ့သစ်ရဲ့အစကိုရောက်နေပါပြီ ။
" ငကြွက်ရေ...ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင်တော့ နတ်မောက်ကို မနက်သုံးနာရီကျော်ကျော်လောက် ရောက်လိမ့်မယ်ထင်တယ်ကွ ။ ပုံမှန်လေးပဲမောင်းတော့ကွာ..... အကိုလဲမှေးလိုက်ဦးမယ်..."
" အိပ်လေအကို.... နတ်မောက်အဝင် ရေကျော်နားရောက်ရင် ကားစက်နှိူးထားပြီး ရပ်ထားလိုက်မယ်လေ... မနက်မိုးလင်းတော့မှ အကို့ကိုနှိူးလိုက်မယ်... နားလိုက်တော့လေအကို...မနေ့ကလဲ မော်လမြိုင်ကပြန်လာ
တာ မအိပ်ရသေးဘူးမဟုတ်လား... "
" အေးကွာ..အကိုခဏလောက်မှေးလိုက်ဦးမယ် "
" နားသာနားပါအကို...စိတ်ချ... ကျွန်တော် ပုံမှန်လေးပဲမောင်းသွားမယ် "
အမြန်လမ်းကုန်းတံတားကိုဖြတ်နေတာသတိထားမိပြီးနောက်ပိုင်းမှာတော့ အိပ်ရေးပျက်တာများလွန်းလို့ အိပ်မောကျသွားပါတော့တယ် ။
-----------------------
" ဟဲ့ကောင်လေး....ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ.... ရပ်...ရပ်...ဆက်မသွားနဲ့တော့ "
ဆူဆူညံညံအော်ဟစ်လိုက်တဲ့အသံကြောင့် ကျွန်တော်လန့်နိုးလာခဲ့ပါတယ် ။
" ညီလေးကလဲကွာ..... မလင်းသေးဘဲနဲ့ ရေကျော်ကိုဘာလို့ဖြတ်မောင်းလိုက်တာလဲကွာ "
ကိုမောင်ဝင်းရဲ့အသံကိုကြားတော့မှ အိပ်ချင်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်ပြီး ကားပြူတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ကိုကြည့်လိုက်မိတယ် ။ မိုးစက်တွေက ကားပြူတင်းပေါက်တွေနဲ့ ကားရှေ့မှန်ပေါ်မှာ တွဲခိုပြီး လိမ့်ဆင်းနေကြတယ် ။
" ငကြွက်... ညီလေး...ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲကွ... "
" အကို..... ဟိုဘက်ရေကျော်အစပ်ကို မနက်လေးနာရီလောက်ကတည်းကရောက်နေတာပါ ၊ ကျွန်တော်လဲ ကားရပ်ပြီး အဲယားကွန်းဖွင့်ထားတော့ အိပ်ပျော်သွားတယ်အကိုရာ...။ အိပ်ပျော်နေတုန်း အဖိုးကြီးတစ်ယောက် တံခါးလာခေါက်မှ ကျွန်တော်လဲနိုးသွားတယ်... "
" ဘယ်လို.... ဘယ်သူကလာခေါက်တာလဲ ငကြွက် "
" အဖိုးကြီးတစ်ယောက်ဗျ...အကိုရ... "
" သူကဘာလို့ တံခါးလာခေါက်ရတာလဲ ...ဒီအနီးအနားကများလား... "
" အဲဒါတော့မသိဘူးအကို.... ကားဆရာ...ထထ...တော်ကြာရေဖြတ်လာရင် အကုန်ဒုက္ခရောက်ကုန်လိမ့်မယ်လို့ ပြောတာနဲ့ ရှေ့မီးကိုဖွင့်ကြည့်တော့... ဟုတ်တယ်အကိုရေ...ရေနည်းနည်းစပြီးစီးနေတာတွေ့တာနဲ့
ကျွန်တော်လဲ ဘယ်သူ့မှမနှိူးတော့ပဲ မောင်းထွက်လာခဲ့တာ... ဒီဘက်ရောက်လို့ ဘရိတ်ကိုဖိနင်းလိုက်မိတာနဲ့ တုန့်ကနဲဖြစ်ပြီး နိုးလာကြတာအကိုရေ "
" ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ငါ့တူရယ်.....မလင်းပဲနဲ့ဆက်မသွားပါနဲ့နော်..."
အသံတွေတုန်နေတဲ့ အရီးကိုကြည့်ပြီး စိတ်ပြေလက်ပျောက်ဖြစ်အောင် ကျွန်တော်ကပဲ အာရုံလွှဲပေးလိုက်ရပါတယ် ။
" ကဲ...ကဲ...အလင်းရောင်လာဖို့လိုသေးတယ်...အောက်ဆင်းပြီး အပေါ့အပါးလေးသွားကြ...ဆေးလိပ်လေးဘာလေးဖွာကြဦး...၊ အရီးလဲ အညောင်းပြေ အညာပြေအောက်ဆင်းပါလား "
" တော်တော့ဟေ့.....မဆင်းဘူး.....မင်းရဲ့ဘေးကိုလဲကြည့်လိုက်ပါဦး.. "
အရီးလေးပြောလို့ ဘေးဘီကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့မှ လမ်းဘေးခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ အုတ်ဂူတွေအဖွေးသား ။ ဒါ့ကြောင့် အရီးလေး အသံတုန်နေတာကို အခုမှသတိထားမိလိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်လဲ ကိုယ့်စကားနဲ့ ကိုယ်ဆိုတော့ ကားတံခါးဖွင့်ပြီးဆင်းလိုက်တယ် ။ ငကြွက်ကလဲ ကားတံခါးဖွင့်ပြီးဆင်းလိုက်လာပါတယ် ။ ကားပေါ်ကဆင်းလာတဲ့သူဆိုလို့ ကျွန်တော်ရယ် ငကြွက်ရယ်နှစ်ယောက်ထဲပါ ။ အုတ်ဂူတွေကိုကျောပေးရမှာလဲ စိတ်ထဲမလုံသလို ကြည့်လဲမကြည့်ချင်တာနဲ့ ခေါင်းငုံ့ပြီး အပေါ့သွားလိုက်ရပါတယ် ။ အပေါ့သွားပြီးတိုင်း ကြက်သီးထတတ်တာ ထုံးစံဆိုပေမယ့် အခုတစ်ခါမှာတော့ ကြက်သီးထတာ အတော်ဆိုးဆိုးဝါးဝါးပါပဲ ။
" ငကြွက်ရေ...မီးခြစ်ပါလား... ဆေးလိပ်လေးဖွာရအောင်ကွာ "
ဖိနပ်ကို ခုထိုင်လိုက်ပြီး ကားကိုကျောမှီရင်း စီးကရက်ကိုမီးညှိလိုက်ပါတယ် ။ မျက်နှာမူထားရာဘက်မှာတော့ အုတ်ဂူတွေ အဖွေးသားပါ ။ စီးကရက်တစ်လိပ်မကုန်ခင်မှာပဲ လေထဲက အပုပ်နံ့ကို ရလိုက်မိပါတယ် ။ ခေါင်းပေါ်ကပျံသွားတဲ့ ညငှက်တစ်ကောင်ရဲ့ " ဂီး " ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူကျွန်တော်နဲ့ ငကြွက်တို့နှှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်မထားပါပဲ ကားပါ်ကို အပြေးအလွှားတက်လိုက်ကြပါတော့တယ် ။ အလင်းရောင်ရောင်ထွက်လာဖို့ စောင့်နေရတာ အချိန်အတော်ကြာတယ်လို့ စိတ်ထဲထင်မိပါသေးတယ် ။ ဘေးဘီကိုမကြည့်တော့ပဲ ကားမီးထိုးထားတဲ့ ရှေ့တည့်တည့်ကိုကြည့်ပြီး ဘုရားဂုဏ်တော်ကို အမြီးအမောက်မတည့်ရွတ်နေမိပါတယ် ။
------------------
" အရီးရေ...မိုးလင်းပြီဗျ...ကျွန်တော်တို့ မောင်းရတော့မလား "
ပေါ်ထွက်စပြုလာပြီဖြစ်တဲ့ အလင်းရောင်ကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ဝမ်းသာမိနေပါတယ် ။
" ဟဲ့...ဟဲ့...နေဦး....မှောင်နေသေးသလားလို့ "
" ဘေးကမှန်အနက်ကြောင့် မှောင်တယ်ထင်ရတာပါ...၊ ကားအရှေ့ကိုကြည့်လေအရီးရဲ့...လင်းနေပြီ "
" အော်...ဟုတ်သားပဲ... ငဝင်း...ထ...ထ...မြို့ထဲဝင်တော့မယ်... လမ်းပြလိုက်ဦး "
အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့်ထလာသောကိုမောင်ဝင်းက မျက်လုံးကိုပွတ်သပ်ပြီး ပါတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ပါတ်ကြည့်နေလေသည် ။
" ညီလေး... ရှေ့တည့်တည့်ဆက်မောင်း....၊ နတ်မောက်မီးသတ်စခန်းကျော်ရင် လမ်းသုံးခွတွေ့မယ် ။ အဲဒီရောက်ရင် ရှေ့ဆက်သွား.......ဗိုလ်ချုပ်ပြတိုက်ကျော်ရင် ညာကိုချိုးလိုက် ။ လမ်းထိပ်မှာ အိမ်ကထွက်စောင့်နေလိမ့်မယ်...၊ လမ်းထိပ်ကနေ လေးငါးအိမ်ကျော်ရင် ရောက်ပါပြီ "
ကားကိုမှန်မှန်မောင်းရင်းနဲ့ ကိုမောင်ဝင်းပြောတဲ့ လမ်းထိပ်အရောက်မှာ ဆိုင်ကယ်နဲ့ သုံးလေးယောက်စောင့်နေတာကိုမြင်ရမှပဲ စိတ်ထဲမှာပေါ့ပါးသွားသလို ရင်ထဲကလေပူတွေကို မှူတ်ထုတ်မိပါတော့တယ် ။
နာရေးအိမ်ရှေ့မှာတော့ ခပ်ဝဝအဖွားကြီးတစ်ယောက်က ခုံနဲ့ထိုင်လို့...၊ လက်ထဲမှာလဲ တောင်ဝှေးတစ်ချောင်းကို ကိုင်ထားပါတယ် ။ အဖွားကြီးရဲ့ဘေးမှာတော့ မိသားစုဝင်တွေ.....။ ကားရပ်ပြီးတာနဲ့ ပစ္စည်းတွေ အိတ်တွေကိုအရင်ချ ၊ ကားနောက်ဖုံးကိုဖွင့်ကာအခေါင်းကို အိမ်ထဲကိုမရွှေ့ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အသင့်ပြင်ထားတဲ့ ကုတင်ဘေးမှာချလိုက်ပါတယ် ။ အလောင်းထုတ်ဖို့ လက်အိတ်စွပ်ပြီးတာနဲ့ အခေါင်းဖုံးကိုဖွင့်လိုက်ပါတယ် ။ ပိတ်စအပြာနဲ့ သေသေသပ်သပ်ထုပ်ထားတဲ့ အလောင်းကို ကျွန်တော်ကခေါင်းရင်းကနေမပြီး ကိုထက်နဲ့ ငကြွက်တို့ကခါးလည်...အိမ်သားတွေက ခြေရင်းကနေမပြီး ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်ပါတယ် ။ အလောင်းမှာ ထုပ်ထားတဲ့ အဝတ်စကိုဖြည်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ငကြွက်မျက်နှာ ပျက်သွားပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို အပြင်ကိုလှည့်ထွက်သွားတာ သတိထားလိုက်မိပါတယ် ။
" ကိုထက်ရေ.... အိပ်ရေးပျက်နေတဲ့အချိန် လူသေညှီနံ့ရလို့ ပျို့တက်သွားပြီထင်တယ်ကွ ...မင်းလိုက်သွားလိုက်ပါဦး...ငါဆက်ပြင်ပေးထားလိုက်မယ် "
အလောင်းကို ကျကျနနပြင်ဆင်ပေးပြီးတဲ့အချိန်အထိ ကိုထက်နဲ့ ငကြွက်တို့ ပေါ်မလာကြတော့ပါဘူး ။ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပေးပြီးတာနဲ့ အိမ်ပြင်ထွက်လာတော့မှ ငကြွက်နဲ့ ကိုထက်တို့ကို အိမ်အပြင်မှာ ရပ်စောင့့်နေကြတာတွေ့လိုက်ရပါတော့တယ်...။
" ငကြွက်...ဘာဖြစ်တာလဲ ...အိမ်ထဲဝင်လေကွာ..."
" အကို....အလှူငွေမြန်မြန်ယူဗျာ...၊ ကျွန်တော်တော့မဝင်တော့ဘူး.. "
" ဟ...ဘာဖြစ်တာလဲကွာ... "
" သူတို့က နည်းနည်းအယူသီးတယ်ဗျ...ကားပေါ်ရောက်မှပြောပြမယ် "
" မင်းတို့ကလဲကွာ.....အမှောင်ထဲမှာ သင်္ချိုင်းက အုတ်ဂူတွေမြင်တုန်းကဘာမှမဖြစ်ပဲနဲ့ လင်းလင်းရှင်းရှင်း လူတွေအများကြီးနဲ့ကျမှ မျက်စိမျက်နှာပျက်နေကြပါလား "
" ကားပေါ်ရောက်မှပဲပြောမယ်အကိုရာ "
" ပြီးရောကွာ "
အလှူငွေလက်ခံပြီး ဖြတ်ပိုင်းပေးပြီးတာနဲ့ နာရေးရှင်တွေကိုလက်အုပ်ချီပြီးနှူတ်ဆက်ရပါတော့တယ် ။
" အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါခင်ဗျာ....၊ ကျွန်တော်တို့ ရန်ကုန်အဝင်ကိုနောက်ကျမှာစိုးလို့ပြန်လိုက်ပါဦးမယ်ခင်ဗျာ ..."
အသင်းအတွက် ဆီဖိုးအပါအဝင်တစ်သိန်းခွဲလှူခဲ့တဲ့ ကိုမောင်ဝင်းကို သာဓုခေါ်နှူတ်ဆက်ရင်း ရန်ကုန်အပြန်ခရီးအတွက် ဦးတည်ခဲ့ပါတော့တယ် ။ ကိုထက်က ကားကိုကျင်လည်စွာမောင်းနေသလို နေက်ခန်းမှာတော့ ငကြွက်က အသာမှေးရင်းအနားယူနေရှာပါတယ် ။ နတ်မောက်မီးသတ်စခန်းရှေ့အရောက်မှာတော့ ငကြွက်တစ်ယောက်မနေနိုင်တော့ပါဘူး.....။
" အကိုရေ... ရေကျော်ဟိုဘက်မှာ ကားရပ်ထားတုန်းက ကားမှန်တံခါးလာခေါက်တာ အခုသေသွားတဲ့ အဖိုးကြီးဗျ... "
" ဟုတ်ရဲ့လားကွာ...မင်း...အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေလို့နေမှာပါ "
" မဟုတ်ဖူးအကို... ညာဘက်ပါးမှာ မှဲ့အကြီးကြီးပါတယ်အကိုရ... ပြီးတော့ မှန်အလုံပိတ်ထားတဲ့ဟာ...အဖိုးကြီးရဲ့ အပြင်ကစကားပြောသံက ကျွန်တော့်နားကိုကပ်ပြောနေသလိုပဲ "
" ဟာ....အဲဒီတုန်းကသတိမထားလိုက်မိဘူးလား "
" သတိထားဖို့နေနေသာသာ...အဖိုးကြီးသတိလာပေးလို့ ကားမီးထိုးကြည့်မိတာ...ရေစီးနေတာတွေ့လို့ အဖိုးကြီးကိုလက်တောင်မပြလိုက်ရဘူး...၊ နောက်ကြည့်မှန်ကကြည့်လိုက်တော့ ကားနောက်ဖက်ကိုထွက်သွားတာ ရေးရေးပဲမြင်ရတော့တယ် "
" ဟေ....... "
ငကြွက်ပြောမှ သတိထားလိုက်မိတော့တယ်...။ အလောင်းကိုဖြည်ပြီး ပြင်ပေးနေတုန်းက အဖိုးကြီးရဲ့ညာဘက်ပါးမှာ ထင်ရှားတဲ့ မှဲ့ကြီးတစ်လုံး ။
နတ်မောက်မြို့မှ နှူတ်ခွန်းဆက်သပါ၏ဆိုတဲ့ ဆိုင်းပုဒ်နားကိုရောက်တော့ ကိုထက်ကို ကားခဏရပ်ပေးဖို့လှမ်းပြောလိုက်တယ် ။
" ဘာလုပ်မလို့လဲအကို... "
" မနက်လေးနာရီလောက်က ဒီနားမှာဖြစ်ခဲ့တာလေးတွေကို ပြန်သုံးသပ်ကြည့်ချင်လို့ပါကွာ "
ကားပေါ်ကဆင်းပြီး ပါတ်ဝန်းကျင်ကို သေသေချာချာလေ့လာကြည့်တော့ အုတ်ဂူဖွေးဖွေးတွေက မနက်အလင်းရောင်မလာခင်ကအတိုင်းပါပဲ ။ ရေကျော်လမ်းကိုကြည့်မိပြန်တော့ ရေပြန်ကျသွားလို့ နုံးသဲတွေတင်ကျန်ရစ်ခဲ့တာကလွဲလို့ ဘာမှမထူးခြားပါဘူး...။ ဒါနဲ့ပဲ အနီးအနားကဖြတ်သွားတဲ့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို မေးလိုက်မိတယ် ။
" အမတို့....ဘယ်အချိန်ကရေပြန်ကျသွားတာလဲဗျ "
" သိပ်မကြာသေးဘူးငါ့မောင်...ညကမိုးရွာတယ်လေ...၊ မိုးရွာတာနည်းလို့ပေါ့...မဟုတ်ရင် ဒီအချိန်ဆိုရေကျအောင်စောင့်နေရဦးမှာ...၊ ကားဖြတ်လို့မရဘူးလေ...."
" အော်...ဟုတ်ကဲ့...ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အမ.. "
နတ်မောက်မြို့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ နေထွက်နေပါပြီ ။ ကျွန်တော်တို့အတွက် အခက်အခဲဖြစ်မှာကိုကြိုမြင်လို့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့စေတနာကို မေတ္တာနဲ့တုန့်ပြန်ပြီးသတိပေးသွားရှာတဲ့ ကွယ်လွန်သူ အဘ ဦးထိန်လင်းကိုကျေးဇူးတင်စွာဖြင့် ကျွန်တော်တို့ပြုသမျှကုသိုလ်အဝဝကို အမျှပေးဝေခဲ့ပါတယ်ခင်ဗျား....။
" အဘ...ဦးထိန်လင်းရေ....အမျှ...အမျှ...အမျှ... "
မင်းဒင်ကိုမေးကြတယ်...။ သရဲကြောက်သလားဆိုရင် မင်းဒင်ပြန်ဖြေဖို့အတွက် အတော်စဉ်းစားရကျပ်လှပါတယ် ။ ဘုံဘဝတစ်ခုကိုမကူးခင်စပ်ကြားမှာ ကြင်လည်နေကြရတဲ့ ဝိဉာဉ်တွေမှာလဲ ကောင်းတဲ့သူတွေရှိသလို ဆိုးတဲ့သူတွေလဲရှိကြမှာပါ ။ ဝိဉာဉ်တွေ.... နာနာဘာဝတွေ... ဝိနာဘာဝတွေကို ယုံသလားလို့မေးခဲ့ရင်တော့ မင်းဒင်ကြုံခဲ့သမျှတွေကို လွင်ဦးဟန်ဆိုတဲ့ စာရေးသူက စီကာပါတ်ကုံးရေးသားထားတဲ့ စာတွေကိုသာ ဖတ်ကြည့်ကြပါလို့ပဲ မင်းဒင်ပြောပါရစေ...။
နေရပ်အမှန်....အမည်မှန်များကိုသာသုံးထားပါသည်
ချစ်ခင်လေးစားလျက်
လွင်ဦးဟန်
0 comments :
Post a Comment