ညေနေစာင္း… ေက်ာက္ကုန္းမွာဆံုၾကမယ္..၊ YAMMYမွာလူစံုေတာ့ ငါးနာရီဝန္းက်င္.. အင္းစိန္ဘက္ကလာတဲ့သူလည္း ရွိတယ္.. ေတာင္ဥကၠလာဘက္ကလာသူလည္းရွိတယ္။ အားလံုးက ေလးဆယ္ေက်ာ္အိမ္ေထာင္သည္ေတြခ်ည္းပဲ..။ ဘီယာေလာက္နဲ႔စတင္ဖြင့္လွစ္လိုက္ၾကမယ္ဆိုေပမယ့္ ဝိုင္းအလယ္ေလာက္မွာ အနက္ေတာင့္ေတြ..အနီေတာင့္ေတြပါလာ တယ္။ ဘာလဲ…ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့။ ကိုယ့္စီးပြားကိုယ္ရွာႏိုင္ၾကသူေတြပဲဟာ။ မိသားစုတစ္ခုကို တင့္ေတာင္းတင့္တယ္ အ ျပင္ လွ်ံလန္ေနေအာင္ထားႏိုင္ၾကသူေတြေတာင္ပါေနတဲ့ဟာကို။ ဝိုင္းက မီးေပါင္ျမင့္လာနဲ႔အတူ ဟိုေခါင္းစဥ္.. ဒီေခါင္စဥ္ ေတြ ေရာေႏွာပါဝင္လာပါေတာ့တယ္။ ေကတီဗြီသြားမယ္…မာဆက္သြားမယ္။
အိမ္ေထာင္သည္ေတြျဖစ္ေနတဲ့အတြက္.. ဒါ့ထက္ေတာ့ စည္းမေက်ာ္ၾကပါဘူး။ အေပ်ာ္လြန္တဲ့သေဘာေလာက္ပဲရွိပါတယ္..။ ေငြေၾကးသံုးစြဲႏိုင္သူေတြျဖစ္တဲ့အေလွ်ာက္..ကုန္က်စရိတ္ကိုဘယ္ေတာ့မွ စာရင္းတို႔စရာမလို၊ စားပြဲထိုးေလးလွမ္း ေခၚၿပီး YAMMY ကထြက္ေတာ့ ႏွစ္ေသာင္ေက်ာ္သံုးေသာင္းေပးခဲ့ရတယ္။ ဒါကိုေတာင္ သူေပးမယ္ ငါေပးမယ္နဲ႔..။ ဝင္ေငြၾကမ္းတဲ့ လူေတြမ်ားေျပာပါတယ္။
အေပါက္ဝကိုဝင္လိုက္ကတည္းက ကားေနရာခ်ေပးတဲ့ေကာင္ေလးအတြက္ တစ္ေထာင္မ်ိဳး ႏွစ္ေထာင္မ်ိဳး၊ ပင္တိုင္ေဖာက္ သည္ေတြကေတာ့ သူ႔အမွတ္အသားနဲ႔သူ စာရင္းေပးၾကတယ္။ ဘီယာပုလင္းေတြေထာင္…….. အေၾကာ္အေလွာ္ေတြနဲ႔အ ခန္းက်ဥ္းေလးထဲက ပြဲေတာ္၊ စီးပြားေရးအေၾကာင္းေတြ…ေျပာၾကတယ္။ မိသားစုအေၾကာင္းေတြ….ေျပာၾကတယ္။ အေပါင္း အ သင္းမိတ္ေဆြေတြအေၾကာင္းကို ရယ္ပြဲဖြဲ႔ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ကေလးမေလးေတြဝင္လာၾကတယ္။ ခဏေလးေဘးမွာ ဖယ္ေနၾက.. ဒီမွာေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္ေတြေဆြးေႏြးေနၾကတယ္။ ကားမွာကပ္ထားတဲ့စတစ္ကာက ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ျဖစ္တာေၾကာင့္.. ေမာ္ေတာ္ပီကယ္က လက္သည္းနဲ႔ ကုတ္ခြာလည္းမရတဲ့အေၾကာင္း..၊ စပိုင္ကင္မရာပါတဲ့မ်က္မွန္တစ္လက္အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ေကာင္မေလးေတြက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ မလံုမလဲနဲ႔ ဖံုးၾကဖိၾက။ ဒါကိုပင္ ဝိုင္းဝန္း…သေဘာက်ေနၾကတယ္။ တကယ္လည္း မလံုမလဲတခ်ိဳ႕ပါလာတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းနီအရဲသားနဲ႔၊ ေမြးရန႔ံေတြကလည္း ခ်ိဳခ်ိဳအီအီ၊ အဲယာကြန္းကို အရွိန္ထပ္ျမႇင့္ခိုင္းတယ္။ ဝိတ္တာေကာင္ေလးကိုလည္း တစ္ေထာင္မ်ိဳး ႏွစ္ေထာင္မ်ိဳးပစ္ခတ္ေပးၿပီး မေခၚပဲ ခဏ ခဏ ဝင္မလာနဲ႔ခိုင္းတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ ေကာင္မေလးေတြမွာ က်ိဳးၾကည့္ ေၾကာင္ၾကည့္..။
နံရံမွာကပ္ေပးထာတဲ့နာရီက..တစ္ခ်က္ခ်က္ေရြ႕ေနတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဂရုကိုမစိုက္ၾကတာ..၊ ဒန္းေလာ့ေမြ႔ယာထူၾကီးေတြ ရဲ့ေျခရင္းမွာ ကေလးမေလးေတြက က်ံဳ႕က်ဳ႕ံထိုင္ၾကတယ္။ ေဖာက္သည္ေတြကေတာ့ တရင္းတႏွီး၊ အသင့္ယူလာတဲ့စႏိုးတာဝါျဖဴျဖဴေအးေအးေလးေတြေဖာက္ၿပီး.. ေျခဖဝါးတိုင္းကို ဖြဖြကေလးပြတ္သပ္တိုက္ခြၽတ္လို႔၊ မ်က္ရည္ေတြမ်ား…ေတြေတြ က်ေနမလား…လို႔၊ ေျခေထာက္ဆိုတာ…….လူတစ္ကိုယ္လံုးရဲ့ အနိမ္႔က်ဆံုးေနရာ၊ သူစိမ္းေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ့ေျခဖဝါးကို ကိုယ့္ရဲ့တယုတယလေမြးျမဴထားတဲ့လက္နဲ႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုင္တြယ္ေနရတယ္.. ၊လက္…ထမင္းစားတဲ့လက္..။
အသားခ်င္းထိတာမ်ား…
မဟုတ္ဘူး…အဲဒီမွာကိေလသာေတြ အမ်ားၾကီးပါတယ္..။
ဆန႔္ေပးထာတဲ့ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားဝင္ၿပီး ေျခသလံုးတစ္ဘက္ကိုေပါင္ေပၚဆြဲတင္လိုက္တယ္၊ ၿပီးမွ..လက္ေမာင္း သားဝင္း ဝင္းေလးလႈပ္တဲ့ထိ လက္ဖ်ံနဲ႔ ပြတ္ေျခေပးရတယ္။ အဲယားကြန္းခန္းထဲမွာ ကိုယ္ေငြ႔ေတြေရာယွက္လို႔..။ အရက္န႔ံခ်ဥ္စူးစူး ေတြကို က်ိတ္မွိတ္မ်ိဳခ်ေနရမွာေပါ့..၊ ေပါင္ခြၾကားတည့္တည့္ကို ဖေနာင့္နဲ႔ေထာက္ၿပီး.. အပူထုတ္ေပးမယ္ျပင္ေတာ့.. တစ္ ေယာက္က ဒဏ္မခံႏိုင္ဘူး..လက္နဲ႔မွ..တဲ့..၊ ကဲ…စဥ္းစားသာၾကည့္ေပတာ့..၊ ကိုယ့္လင္ကိုယ့္သားမဟုတ္တဲ့ သူစိမ္းေယာက္်ားကို..။
စီးကရက္မီးခိုးေငြ႔ေတြမႊန္ထူေနတယ္။ ေလခ်ဥ္တက္တဲ့ အရက္သံေတြနဲ႔၊ ဒီၾကားထဲ ဟုတ္တိပတ္တိ အႏွိပ္မခံပဲ ရည္းစား လိုလို ဘာလိုလို အတြဲဇာတ္ခင္းေနတဲ့လူကရွိေသး၊ ငုတ္တုတ္ထိုင္ခိုင္းၿပီး ေနာက္ေၾကာကိုဒူးနဲ႔ေထာက္.. လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေနာက္ကသိမ္းယူေတာ့ ကေလးမေလးရဲ႕ရင္သားေတြက ေက်ာမွာလာမကပ္ေပဘူးလား။ ေရွ႕ကိုအားယူလိုက္ခ်ိန္က ကိုရီးယားကားထဲကလို ေနာက္က ခိုးနမ္းေတာ့မယ့္အတိုင္း..။ မလြယ္လွပါဘူး..။ အဲယားကြန္းေအးေအးၾကားမွာ ေခြၽးပ်ံေန ပါလိမ့္မယ္..။
တစ္နာရီ..တစ္ဆက္ရွင္..၊
ေဘလ္ယူခဲ့………………။
တစ္ေယာက္ကို သံုးေထာင့္ငါးရာ…။ ေစ်းခ်ိဳလြန္းအားၾကီးမေနဘူးလား၊ ေပးလိုက္ရတာေတြအမ်ားႀကီး၊ လက္ခ်ိဳးေရလို႔မႏိုင္၊ ရွိသမွ်အကုန္နီးပါး၊ ျပဳစုေပးရခ်က္က.. ႏိုင္းမက၊ ရေတာ့..သံုးေထာင့္ငါးရာ..၊ "ကြၽန္မတို႔ရတာမဟုတ္ပါဘူး.. ဆိုင္ကရတာ ပါ..၊ ကြၽန္မတို႔က.. လခေျခာက္ေသာင္းေလာက္နဲ႔လုပ္ၾကရတာ”၊ တြက္ၾကည့္ေတာ့…..တစ္ရက္ႏွစ္ေထာင္..၊ အလုပ္ခ်ိန္နာရီ နဲ႔စားခ်လိုက္ရင္ တစ္နာရီစာလုပ္အားက တစ္ေထာင္မျပည့္..။ အထဲမွာ ... မွာၿပီးစားေသာက္ၾကတာ ေသာင္းဂဏန္းဆို ေတာ့ ကေလးမေလးေတြအတြက္ မုန္႔ဖိုးဆိုၿပီး ထပ္ထုတ္ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ကေျပာတယ္…"ပါးပါးေလးပါ” တဲ့၊ ဟုတ္ ပါ့…ေတာ္ေတာ္တန္ဘိုးနည္းတဲ့ မိန္းမေတြပဲ….။
ကိုကံညိဳ (ႀကီး)
0 comments :
Post a Comment