"ဟဲ ဟဲ ႏြားၾကီးေလ ႏြားၾကီး သေဘာက်ေနတယ္ မဟုတ္လား"
ရြာကေန ရန္ကုန္ျမိဳ႕တက္လာစ
ဖာေတာင္းနဲ႔ ဖ်ာလိပ္ေလးပိုက္လို႕ျဖင့္
ကားဂိတ္အေရာက္. . . . .
"ဒီမွာ ဖာခဏခ်ခ်င္လို႕"
"ေဟ့လူ ဘာစကားေျပာတာလည္း ဒါကားဂိတ္"
"က်ဳပ္ဖာက အသစ္ပါဗ် ခင္ဗ်ားေနရာ မညစ္ပတ္ေစရဘူး"
"ဘယ္လို လူလည္းကြာ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေတြ"
"ညစ္ပတ္တယ္ ထင္ယင္ဖ်ာခင္းျပီး ခ်မယ္ဗ်ာ"
"ဟာဗ်ာ ဘယ္လိုလူလည္း ေျပာလို႕မရပါလား"
"ျမိဳ႕ၾကီးသားေတြ ဆက္ဆံေရးက်ဲတာပဲ"
ဟု ေရရြတ္ရင္း လိုင္းကားေပၚတက္ေတာ့
"ကားခေလး ကမ္းမယ္ဗ်ာ"
"ဘယ္ေလာက္လည္းဗ်"
"(၂၀၀)ပါ ကြီး"
"လူဗ် ေမ်ာက္မဟုတ္ဘူး"
"ဟုတ္ပါျပီ ဘဒိုရယ္"
"အရပ္ပုတာနဲ႕ ဘတိုလို႕ေခၚစရာလားကြ" ေဒါသသံျဖင့္
"(၁၀၀) ထားကြာ"
ဘဘုန္းၾကီးမွာ လိုက္သည့္အတိုင္း
ေစ်းဆစ္လိုက္ေတာ့
"အလကားသာ စီးသြားပါဗ်ာ" စပယ္ယာရြဲ႕သံကို အဟုတ္မွတ္ျပီး
"ဒီလိုမွန္းသိ တစ္မ်ိဳးလံုးေခၚလာပါတယ္ဗ်"
လိုင္းကားေပၚရွိ လူအားလုံးကေတာ့
တစ္ခြီးခြီးနဲ႕
သူကေတာ့ သူ႕ရယ္ေနမွန္းမသိပဲ
ခပ္တည္တည္ပင္
ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္က လက္တို႕ျပီး
"ဘဲၾကီး ထိုင္ခုံလြတ္ေနတယ္ ထိုင္ခ်င္ထိုင္"
"ေက်းဇူးပါဗ်"
ထိုင္ရင္း ေဒါသေတာ့ျဖစ္သား
ျမိဳ႕ၾကီးသားေတြက တိရစာၦန္နံမည္ တပ္ေခၚတာ ယဥ္ေက်းမႈထင္တယ္
ငါလည္း ေတာသားေပမဲ႕ မအေၾကာင္း သက္ေသျပရမယ္ ဆိုျပီး
ေဘးက လူေကာင္ထြားထြားနဲ႕ လူၾကီးကို
လက္တို႕ကာ
"ႏြားၾကီး ေရွ႕မွတ္တိုင္က ဘာလည္းဗ်"
"မင္းငါ့ကို ဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္"
"ဟဲ ဟဲ ႏြားၾကီးေလ ႏြားၾကီး သေဘာက်ေနတယ္ မဟုတ္လား"
"ေအး ငါ့ဟာငါ ကေလးႏွစ္ေယာက္ အေမကို ယူတာ မင္းအပူလား" ဆိုျပီး
"ခြပ္ ခြပ္" ထိုးတယ္ကြာ
"အဟင့္ ဟင့္ ျမိဳ႕ၾကီးသားေတြ မတရားဘူးဗ် က်ဳပ္က်ေခၚခ်င္တိုင္း ေခၚျပီး သူတို႔ျပန္ေခၚေတာ့ ထိုးတယ္ဗ်"
Copy<<<Sai Laung Hein
===========
ရွာကနေ ရန်ကုန်မြို့တက်လာစ
ဖာတောင်းနဲ့ ဖျာလိပ်လေးပိုက်လို့ဖြင့်
ကားဂိတ်အရောက်. . . . .
"ဒီမှာ ဖာခဏချချင်လို့"
"ဟေ့လူ ဘာစကားပြောတာလည်း ဒါကားဂိတ်"
"ကျုပ်ဖာက အသစ်ပါဗျ ခင်ဗျားနေရာ မညစ်ပတ်စေရဘူး"
"ဘယ်လို လူလည်းကွာ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ"
"ညစ်ပတ်တယ် ထင်ယင်ဖျာခင်းပြီး ချမယ်ဗျာ"
"ဟာဗျာ ဘယ်လိုလူလည်း ပြောလို့မရပါလား"
"မြို့ကြီးသားတွေ ဆက်ဆံရေးကျဲတာပဲ"
ဟု ရေရွတ်ရင်း လိုင်းကားပေါ်တက်တော့
"ကားခလေး ကမ်းမယ်ဗျာ"
"ဘယ်လောက်လည်းဗျ"
"(၂၀၀)ပါ ကွီး"
"လူဗျ မျောက်မဟုတ်ဘူး"
"ဟုတ်ပါပြီ ဘဒိုရယ်"
"အရပ်ပုတာနဲ့ ဘတိုလို့ခေါ်စရာလားကွ" ဒေါသသံဖြင့်
"(၁၀၀) ထားကွာ"
ဘဘုန်းကြီးမှာ လိုက်သည့်အတိုင်း
စျေးဆစ်လိုက်တော့
"အလကားသာ စီးသွားပါဗျာ" စပယ်ယာရွဲ့သံကို အဟုတ်မှတ်ပြီး
"ဒီလိုမှန်းသိ တစ်မျိုးလုံးခေါ်လာပါတယ်ဗျ"
လိုင်းကားပေါ်ရှိ လူအားလုံးကတော့
တစ်ခွီးခွီးနဲ့
သူကတော့ သူ့ရယ်နေမှန်းမသိပဲ
ခပ်တည်တည်ပင်
ချာတိတ်တစ်ယောက်က လက်တို့ပြီး
"ဘဲကြီး ထိုင်ခုံလွတ်နေတယ် ထိုင်ချင်ထိုင်"
"ကျေးဇူးပါဗျ"
ထိုင်ရင်း ဒေါသတော့ဖြစ်သား
မြို့ကြီးသားတွေက တိရစ္ဆာန်နံမည် တပ်ခေါ်တာ ယဉ်ကျေးမှုထင်တယ်
ငါလည်း တောသားပေမဲ့ မအကြောင်း သက်သေပြရမယ် ဆိုပြီး
ဘေးက လူကောင်ထွားထွားနဲ့ လူကြီးကို
လက်တို့ကာ
"နွားကြီး ရှေ့မှတ်တိုင်က ဘာလည်းဗျ"
"မင်းငါ့ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်"
"ဟဲ ဟဲ နွားကြီးလေ နွားကြီး သဘောကျနေတယ် မဟုတ်လား"
"အေး ငါ့ဟာငါ ကလေးနှစ်ယောက် အမေကို ယူတာ မင်းအပူလား" ဆိုပြီး
"ခွပ် ခွပ်" ထိုးတယ်ကွာ
"အဟင့် ဟင့် မြို့ကြီးသားတွေ မတရားဘူးဗျ ကျုပ်ကျခေါ်ချင်တိုင်း ခေါ်ပြီး သူတို့ပြန်ခေါ်တော့ ထိုးတယ်ဗျ"
Copy<<<Sai Laung Hein
==========
0 comments :
Post a Comment