"ဖခင္ ျပန္အလာကို(၁၈)နွစ္ခြဲတိတိ ေစာင့္ေနရွာတဲ့ (၇)နွစ္သမီးေလးရဲ႕ ရင္နင့္ဖြယ္ အရိုးမ်ား"(ျဖစ္ရပ္မွန္)

"ဖခင္ ျပန္အလာကို(၁၈)နွစ္ခြဲတိတိ
ေစာင့္ေနရွာတဲ့
(၇)နွစ္သမီးေလးရဲ႕အရိုးမ်ား"
(သို႔မဟုတ္)
" ၾကာနီကန္မွာ ႐ြာတဲ့မိုး"
...................
မႏၲေလး အိုးဖိုေထာင္ထဲက
နို္င္ငံေရးအက်ဥ္းသားက်ြန္ေတာ့္ကို
ေတြ႕ခြင့္ရဖို႔အတြက္
သူ႔အဖြားနဲ႔အတူ
ပဲခူးကေန လိုက္လာတဲ့
(၇)နွစ္သမီးေလးခိုင္ဇြန္ေမာင္ေမာင္ဟာ
ေထာင္ဝင္စာေတြ႕ၿပီးအျပန္မွာပဲ
ညတြင္းခ်င္းဆုံးပါးသြားခဲ့ရတာေၾကာင့္
မႏၲေလး ၾကာနီကန္
ေအးရိပ္ၿငိမ္သုႆ န္အတြင္း
ေျမျမႇုပ္သၿဂိဳလ္ခဲ့ရတယ္။

အဲဒီေန႔ ေန႔လည္
ေထာင္ဝင္စာေတြ႕ရတုန္းကေတာင္
ဒုတိယတန္းမွာ သူဆုရတဲ့အေၾကာင္း
သမီးကေျပာေသးတယ္၊
"ဆုေပးပြဲအမီွေဖေဖျပန္လာမွာလား"လို႔
ေမးရွာေပမယ့္
သမီးစိတ္ေက်နပ္ေစမယ့္အေျဖစကား က်ြန္ေတာ္မေပးနိုင္ခဲ့ပါဘူး။

"ေဖႀကီး....မီးမီး ဒီနွစ္ဆုယူရင္
ေဖႀကီးျပန္လာပါေနာ္
ျပန္လာေနာ္..."လို႔
တတြတ္တြတ္ မွာေနသံကို
နားထဲ ခုထိျကားေယာင္ေနဆဲပါ။

ေထာင္ဝင္စာေတြ႕ခြင့္ရခ်ိန္က
(၁၅)မိနစ္တည္းမို႔၊
သမီးေလးက အေဖနဲ႔စကားေျပာရတာ
မဝေသးဘူးျဖစ္ေနေတာ့
"ေဖႀကီးနဲ႔ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္"လို႔
ပူဆာရွာပါတယ္။

အဲ့ဒီေန႔ က်ြန္ေတာ့္ကို
ေထာင္ဝင္စာေတြ႕အၿပီးအျပန္၊
(၁၉၉၈)ခုနွစ္ ဇြန္ (၁၃)ရက္ေန႔အကူး
မနက္(၃)နာရီမွာ
ဘာေရာဂါအခံမွ မရွိပါဘဲ
သမီးေလးခမ်ာ
ရုတ္ခ်ည္းကြယ္လြန္ဆုံးပါးသြားရရွာတယ္။

ေထာင္ထဲမွာ က်ြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း
ေသြးတိုး၊ေလျဖတ္ေရာဂါ
ခံစားေနရတာေၾကာင့္
မိသားစုက
က်ြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔
ဒီကိစၥ အသိမေပးဘဲ
ဖုံးကြယ္ထားခဲ့တဲ့အတြက္
ဆုံးၿပီး(၂)နွစ္အၾကာ(၂၀၀၁)ခုနွစ္က်မွပဲ
သမီးဆုံးတဲ့အေၾကာင္းက်ြန္ေတာ္သ္ိရတယ္။

ေၾသာ္...ေဖႀကီးရဲ ့သမီးေလးရယ္..

(၂၀၀၃)ခုနွစ္
ေထာင္ကျပန္လြတ္လာကတည္းက
သမီးအေလာင္းျမႇုပ္ထားတဲ့
ေနရာကို ျပန္ရွာခ်င္ခဲ့တာ။

က်န္းမာေရးအတြက္
အရင္ဆုံး ေဆးဝါးကုသ ေနရၿပီး
ၿပိဳလဲသြားရတဲ့ဘဝကိုျပန္ထူမတ္ဖို႔
အခ်ိန္ယူ ျကိဳးစားေနရတာေၾကာင့္
(၂၀၁၆)ဒီဇင္ဘာ(၉)ရက္ေန႔ က်မွပဲ
ခ်စ္သမီးရွာပုံေတာ္ဖြင့္နိုင္ခဲ့တယ္။

သမီးအေလာင္းေျမက်တဲ့အထိ
အစ အဆုံးလုပ္ကိုင္ေပးခဲ့သူ
ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးေက်ာ္ေ႐ႊနဲ႔ေတြ႕ဖို႔
(၂၀၁၆)ဒီဇင္ဘာ(၁၀)ရက္ေန႔မွာ
မႏၲေလး" ျမိဳ႕မနွစ္ျခင္း
ခရစ္ယာန္ေက်ာင္း"ကို
သြားရတယ္။

ဟိုအရင္ရိုက္ထားခဲ့တဲ့
စ်ာပနမွတ္တမ္း
ဓာတ္ပုံေလးေတြထုတ္ျပ၊
အက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပၿပီး
ဖခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ ့
သမီးအတြက္ အေႂကြးတင္ေနသလို
ခံစားေနရတာေၾကာင့္
သမီးရဲ႕ေျမပုံေတြ႕ရင္ အုတ္ဂူလုပ္ေပးခ်င္ေၾကာင္းေျပာျပတယ္။

သူတို႔က အံ့ၾသသြားၾကတယ္ေလ။
ဂူလည္းသြင္းမထား၊
အခ်ိန္က(၁၈)နွစ္ခြဲျကာျမင့္ေနၿပီမို႔
စိုက္ထားခဲ့တဲ ့လက္ဝါးကပ္တိုင္ အမွတ္အသားလည္း
ရွိမွာမဟုတ္သလို၊
ၿပီးခဲ့တဲ့နွစ္ေတြအတြင္း
သုႆ န္ေအာက္ပိုင္းကို
(၃)နွစ္ဆက္တိုက္
ေရဝင္ထားေသးဆိုေတာ့
ေတြ႕ခ်င္မွေတြ႕ေတာ့မယ္လို႔
ယူဆထားျကတယ္။

ဒါေပသိ
ေတြ႕ခ်င္လည္းေတြ႕နိုင္ေသးတာမို႔
ေျမျမႇုပ္သၿဂိဳလ္မွတ္တမ္းစာအုပ္ရယ္၊
ဓာတ္ပုံအေထာက္အထားေတြရယ္နဲ ့
ျပန္တိုက္ၾကည့္ၿပီး ရွာေဖြၾကဖို႔
လက္ခံခဲ့တယ္။

(၂၀၁၆)ဒီဇင္ဘာ(၁၃)ရက္က်ေတာ့
ဆရာေတာ္ရယ္၊
သူ႔ရဲ ့သမီး(ေျမျမႇုပ္တုန္းက ပါခဲ့သူ)နဲ႔
သူ႔သားမက္ရယ္၊
စာေရးဆရာ မန္းဖိုးေအးအပါအဝင္
က်ြန္ေတာ္တို႔ တစ္ဖြဲ႕လုံး
ဆရာေတာ့္ကားနဲ႔ပဲ
ေအးရိပ္ၿငိမ္သုႆ န္၊
ျမန္မာနွစ္ျခင္းခရစ္ယာန္သခ်ိဳင္းကို
သြားၾကတယ္။

စ်ာပနဓာတ္ပုံထဲက
ေနရာေတြနဲ ့တိုက္ဆိုင္စစ္ေဆးတာ၊
ရႈေထာင္းမ်ိဳးစုံကေန တိုင္းထြာတာ
အတန္ၾကာလုပ္ျကၿပီး
အုတ္ဂူနွစ္ခု အၾကား
ေျမျပန္႔ျပန္႔ ကြက္လပ္တစ္ခုကို
"ဒီေနရာပဲ၊ဒီဟာပဲ"လို႔
ဆရာေတာ္က တပ္အပ္ေျပာလိုက္တယ္။

အဲ့ဒီေျမေနရာမွာ လူမမည္သမီးေလး
ေခါင္းခ်သြာခဲ့ရပါလားဆိုတဲ့
အသိခံစားခ်က္ေၾကာင့္
က်ြန္ေတာ္ဝမ္းနည္းၿပီးမ်က္ရည္က်မိတယ္
တဆက္တည္းမွာ နာက်ည္းစိတ္နဲ႔
ခံျပင္းေဒါသထြက္ခဲ့ရတယ္။

"သမီးေရ....ေဖႀကီးလာၿပီေလ...
သမီးကိုေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႔
ေဖႀကီးလာခဲ့တာပါ၊
ခုမွလာနိုင္တာကို ခႊင့္လႊတ္ပါ"လို႔
မ်က္ရည္က်ရင္း
တတြတ္တြတ္ေျပာေနမိခဲ့တယ္။

အဲ့ဒီေနာက္
သခ်ိဳင္းတာဝန္ခံနဲ႔ထပ္ေတြ႕ၿပီး
သမီးရဲ႕လဲေလ်ာင္းရာ ေနရာကို
(၂၀၁၆)ဒီဇင္ဘာ(၁၄)ရက္ေန႔မွာ
တူးေဖာ္တဲ့လုပ္ငန္း စတင္ပါတယ္။

သစ္သားေတြက ေဆြးေျမ႕ေနၿပီး
ထိလိုက္တာနဲ႔တင္ ေႂကြက်ကုန္တယ္၊
႐ႊံ့ေတြကပ္လူးေနတဲ့
အရိုးတခ်ိဳ႕ထြက္လာေတာ့
"ဒါ ကေလးအရိုးပဲ၊
တူးရက်ိဳးနပ္သြားၿပီ"လို႔
ေျမတူးေပးတဲ့လူငယ္က
အားတက္သေရာ ေျပာတယ္။

က်ြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ ပူပင္လယ္ေဝေနတယ္၊
နာက်င္ေၾကကြဲခံစားရတာ
နွလုံးသားနဲ႔မဆန္႔ေတာ့ပါဘူး။

ေျမႀကီးနဲ႔ေရာေနတဲ ့
ေျခေခ်ာင္းရိုးေသးေသးေလးေတြနဲ႔
ေဘာင္းဘီ သားေရေမ်ာ့ႀကိဳးတစ္ခု
ထြက္လာတယ္၊
ၿပီးေတာ့ အက်ီၤ။

အက်ီၤကိုလွန္တင္လိုက္တဲ့အခါ
ေအာက္မွာက နံရိုးေသးေသးေလး။

အက်ၤီကိုတျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ဆြဲခြာလိုက္ရာမွာ
႐ြံွ႕ေပေနတာက လြဲၿပီး
အက်ီၤ လုံးဝ မပ်က္ဆီးေသးပါဘူး၊
တကယ္ကို အံ့ၾသစရာ။
ခ်က္ခ်င္းေရေဆးၿပီး
ေလ်ွာ္ဖြပ္လိုက္တဲ့အခါ
အက်ီက လုံးဝအေကာင္းပါပဲ။

"ေျမႀကီးေအာက္ နွစ္အၾကာႀကီး
ေရာက္ေနခဲ့တဲ့အက်ီၤကို
မပ်က္မစီး ျပန္ေတြ႕ဖူးတာ၊
ဒါ ပထမဆုံးပါပဲ"လို႔
သခ်ိဳင္းတာဝန္ခံက ေျပာတယ္။

ဒီအက်ီၤကို သမီးေနာက္ဆုံးဝတ္သြားခဲ့ပါလား
ဆိုတဲ့အသိက ရင္ကို ပူေလာင္ေစတယ္၊
ႏွလုံးသည္းပြတ္က
ဆုပ္ေခ်ခံေနရသလိုပါေလ။

သမီးေလးရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ကို
ဒီအက်ီကေန ရေနတယ္၊
ဒီအက်ီၤေလးကို ကိုင္တြယ္ရင္း
သမီးေလးရဲ႕ကိုယ္ေငြ႕ကို
ထိေတြ႕ေနမိရဲ ့။

ေနာက္ထပ္ ေတြ႕တာကေတာ့
ေခါင္းအုံးစြပ္ေလးနဲ႔
သမီးရဲ ့သြားေလးေတြျဖစ္ေနတယ္၊

သြားပိုးစားေနတဲ့သမီးရဲ ့
သြား နွစ္ေခ်ာင္းကို
က်ြန္ေတာ္မမွတ္မိဘဲ ရွိပါ့မလား ?

စက္ရုံကေန ညေနအလုပ္ဆင္းလို႔
က်ြန္ေတာ္ျပန္လာတိုင္း
အိမ္ေပါက္ဝမွာ သမီးက လာႀကိဳေနရင္း
ထမင္းခ်ိဳင့္နဲ႔အိတ္ေတြကို
ကူသယ္ေပးတတ္တယ္။

"ေဖႀကီး၊မီးမီးေလ...ေက်ာင္းမွာ
ဘဲရီးဂြတ္အမွန္ျခစ္ေတြရတယ္"လို႔
ေျပာျပတယ္၊

ရယ္လိုက္ရင္
သမီးရဲ ့"သြား"ေတြက ပိုးစားေနလို႔
"ပီေကေတြ၊သၾကားလုံးေတြစားရင္
သြားပိုးစားၿပီး မလွေတာ့ဘူး"ဆိုၿပီး
ေျပာေတာ့
ပိုးစားေနတဲ့"သြား"ကို
သူ႔လက္ေလးနဲ႔အုပ္ထားခဲ့တယ္ေလ။

ေၾသာ္...ခ်စ္သမီးေလး
ဒီပိုးစားေနတဲ့သြားေလးေတြနဲ႔
ေဖႀကီးကို ၿပံဳးမျပေတာ့ဘူးလား
သမီးေလးရယ္ ?

ေဆြးေျမ႕ေနၿပီျဖစ္တဲ့ဦးေခါင္းခြံေဘးမွာ
အဝိုင္းကေလးတစ္ခုထပ္ေတြ႕လို႔
ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့
အဖမ္းမခံရခင္ နွစ္ရက္အလိုကမွ က်ြန္ေတာ္ ဝယ္ေပးခဲ့ဖူးတဲ့
"ပါးနီတို႔ဖတ္ေလး"ျဖစ္ေနတယ္။

အဲ့ဒီေန႔တုန္းက သမီးေလးဟာ
သူ႔ပါးျပင္ေပၚမယ္ ပါးနီေတြျခယ္ထားၿပီး
ဆရာမ လုပ္တမ္း ကစားရင္း
သူ႔ေမာင္ေလးကိုစာသင္ေပးေနခဲ့ပုံေတြ
ဒီပါးနီတို႔ဖတ္ေလးေၾကာင့္ပဲ
က်ြန္ေတာ္ျပန္အမွတ္ရလာမိတယ္။

ခုလိုမ်ိဳး ေဖႀကီးက
လာျပန္ရွာၿပီး တူးေဖာ္မွာသိေနလို႔မ်ား
ေျမႀကီးထဲမွာ (၁၈)နွစ္ခြဲၾကာ
စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔
ေစာင့္ေနခဲ့တာလား သမီးေလးရယ္။

ေတြ႕ရသမ်ွ အရိုးအားလုံးစုစည္းလို႔
(၂၀၁၆)ဒီဇင္ဘာ(၁၆)ရက္မွာ
ျပန္လည္ဂူသြင္းျမႇုပ္နွံခဲ့ၿပီး
အုတ္ဂူကိုေတာ့
အျဖဴေရာင္ႀကိဳက္တဲ့သမီးအတြက္
ေႂကြျပားအျဖဴေရာင္နဲ႔
အလွဆင္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ခုလိုမ်ိဳး နာက်ည္းခါးသည္း၊
ေၾကကြဲစရာေတြကို
ရင္ဇကာက်မတတ္၊သည္းအူျပတ္မ်ွ၊
ခံစားခဲ့ရေပမယ့္လည္း
အလားတူ ျဖစ္ရပ္ဆိုးမ်ိဳး
ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ
ေနာက္ထပ္ မခံစားေစခ်င္တာ
အမွန္ရယ္ပါပဲ။

က်ြန္ေတာ္နဲ႔၊က်ြန္ေတာ့္မိသားစုကို
"အစြဲအလမ္း မထားဖို႔၊ေမ့လိုက္ဖို႔၊
ၿပီးလိုက္ဖို႔"
တရားမျပၾကပါနဲ႔၊
တရားလာ မခ်ၾကပါနဲ႔လို႔
ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။

က်ြန္ေတာ့္သမီးေလးရဲ႕"သြား"ေတြနဲ႔
သူ႔အက်ီၤေလးကိုျပန္ယူလာရာမွာ
က်ြန္ေတာ့္ အိပ္ယာေဘး
ခုထိထားၿပီး အိပ္ပါတယ္။

သမီးေလးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့
အရိပ္ေအာက္က
က်ြန္ေတာ္လြတ္ေအာင္ မရုန္းနိုင္လို႔ပါ။
ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ မလြယ္ေပမယ့္လည္း
ခြင့္လႊတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါ့မယ္။

ဒါေပသိ
ခြင့္လႊတ္ဖို႔၊ေက်ေအးဖို႔၊
သင္ပုန္းေခ်ဖို႔ဆိုတာက
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔
အရင္ဆုံးခံစားတတ္ဖို႔လိုတယ္၊
ဒီကမွ ေနာက္တဆင့္ သတိသံေဝဂတရား
ရယူနိုင္ၾကမွာမို႔လို႔ ပါပဲ။

ၿပီးေတာ့ က်ြန္ေတာ္ေမးခ်င္တယ္။
သမိုင္းဆိုတဲ့အရာက
ကာယကံရွင္ မိသားစုတစ္ခု
ခႊင့္လႊတ္ရုံနဲ႔တင္ ၿပီးသြားရိုးလား ?

က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသူေတြ အတြက္ေတာ့
သမိုင္းက သူ႔ဘာသာစီရင္၊ဆုံးျဖတ္၊
ဒဏ္ခတ္ေပးသြားလိမ့္မယ္လို႔
ဒီလိုပဲ က်ြန္ေတာ္ယုံၾကည္မိတယ္။

တကယ္က
အတိတ္ကိစၥ ျပန္ေျပာင္း
လွန္ေလွာတယ္ဆိုတာ
အနာဂတ္အေၾကာင္း ေျပာေနတာပါပဲ။

တိုင္းျပည္တစ္ခုရဲ ့
အတိတ္အေၾကာင္းကိုမွ မသိရင္၊
တိုင္းသူျပည္သားေတြ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့
မေန႔ကေပါင္းမ်ားစြာကို
ေမ့ေလ်ာ့ထားရင္၊
အဲ့ဒီ လြန္ခဲ့ေသာစာမ်က္နွာေပၚက
အက်ည္းတန္မႈမ်ိဳး၊အမွားမ်ိဳး
ေနာက္တခါ အလားတူ မျဖစ္ေအာင္
ဘယ္လိုမ်ိဳး ဆင္ျခင္ေရွာင္ကြင္း နိုင္ပါ့မလဲ ?

ေနာက္ၿပီးေတာ့
အျပစ္၊အနာအဆာကင္းၿပီး
လွပတဲ့မနက္ျဖန္အသစ္တစ္ခုကိုလည္း
ဘယ္ပုံဘယ္နည္း
ထုဆစ္ဖန္တီး နိုင္မွာတဲ့လဲ ?

မ်က္ရည္ေတြ မေျခာက္ေသးဘူး။
ေသြးေတြ ေစးပ်စ္ေနတုန္း။
အရိုးေတြလည္း မေဆြးမေျမ႕ ရွိေနဆဲ။

အဲ့ဒီ ျပည္သူအေထာင္အေသာင္းရဲ ့ ငိုေႂကြးရွိုက္ငင္၊နာက်င္ေၾကကြဲ၊
ေသြးသံရဲရဲ ဘဝေတြကို
ခင္းက်င္္းျပသထားတဲ့
ဝင္ေၾကး အခမဲ့ဒဏ္ရာျပတိုက္တစ္ခု
တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္
ဖြင့္လွစ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။

ေမာင္နန္းေဝ(ဗန္းေမာ္)
(၂၀၁၇ )ဇြန္(၁၁) တနဂၤေနြေန႔

(၁)သမီးအေလာင္းျမႇုပ္ထားတဲ့ေနရာ
တူးေဖာ္ပုံအဆင့္ဆင့္နဲ႔အုတ္ဂူျပဳလုပ္ၿပီးစီးတဲ့ အထိဓာတ္ပုံမွတ္တမ္းထဲက
အခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

(၂)အိုးဖိုေထာင္မွာအတူျဖတ္သန္းခဲ့သူ
ဦးျမင့္ေမာင္ေမာင္(ပဲခူး)
ေရးသားေပးပို႔တဲ့ စကား၊စာသား၊ျဖစ္စဥ္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို
လိုအပ္သလို ျပင္ဆင္၊တည္းျဖတ္၊မြမ္းမံၿပီး
ျပန္ေရးထားတာပါ။

Credit to ေမာင္နန္းေ၀(ဗန္းေမာ္)

Admin Unknown

ApannPyay Website ေပၚတြင္ ေဖာ္ျပတင္ဆက္ေသာ သတင္း၊ ေဆာင္းပါး၊ ဗဟုသုတမ်ားကို မည္သည့္ Facebook စာမ်က္ႏွာ၊ Website မ်ားတြင္မဆို ခြင့္ေတာင္းခံစရာမလိုပဲ မူလ Credit မပါေသာ ပို႔စ္မ်ာကို Credit-ApannPyay ေပးၿပီး ျပန္လည္ကူးယူ မွ်ေ၀ေဖာ္ျပႏိုင္ပါသည္။