ကုန္းေဘာင္ေခတ္မင္းဆက္ ကိုးဆက္ေျမာက္ "" ပုဂံမင္း "" ဟာ သာယာဝတီမင္းေခၚ ေရႊဘိုမင္းရဲ႕ သားေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ ပါတယ္ ။ ၁၂၀၈ ခုနွစ္မွာ နန္းတက္ခဲ႔ၿပီး ၁၂၁၄ မွာ နတ္ရြာစံ သြားခဲ႔ရေသာ ၆ ႏွစ္သာစိုးစံခဲ႔ရတဲ့မင္းတစ္ပါးပါပဲ ။
ပုဂံမင္း ဟာ တိုင္းေရးျပည္ေရးကို စိတ္ဝင္စားမွဳမရွိဘဲအေပ်ာ္အပါးကို သာ လိုက္စားမက္ေမာသူျဖစ္ပါတယ္ ။ ၾကက္တိုက္ ငွက္ တိုက္စတဲ့ ကိစၥေတြမွာသာေပ်ာ္ပိုက္ၿပီး ေသအရက္ကိုလည္း အလြန္အၾကဴးေသာက္သံုးေလေတာ့တယ္။ဘယ္ေလာက္ထိ အေပ်ာ္အပါးႀကီးသလဲဆိုရင္ ႏွစ္စဥ္က်င္းပၿမဲျဖစ္တဲ႔ မဟာ
သႀကၤန္ပြဲေတာ္ကို ၃ရက္သာ က်င္းပခဲ့ေသာ္လည္း ပုဂံမင္း လက္ထက္မွာေတာ့ ၄၀ - ၄၅ ရက္အထိ က်င္းပခိုင္းတယ္လို႔
ဖတ္ရွဳရပါတယ္။ နံနက္မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးတာနဲ႔ " ဒီေန႔ ဘယ္ တိရိစၧာန္နဲ႔မ်ားတိုက္ပြဲလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားသလဲ " ဆိုတာကို အ
ရင္ဆံုး ေမးေတာ္မူတာပါဘဲ ။
အမရပူရ ေနျပည္ေတာ္အနီးမွာ
" ဗုန္းအိုး " ဆိုတဲ႔ ရြာတစ္ရြာရွိပါတယ္ ။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ဦး က ကုလားသံု႔ပန္းမ်ားေနထိုင္ရန္အတြက္ ရြာတည္ေပးခဲ႔တာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ထိုရြာက သံု႔ပန္းကုလားေတြဟာ ၾကက္ ငွက္ ခ်ိဳ ခါ ေရဘဲ စတဲ႔ ေတာတိရိစၧာန္ေတြကို ဖမ္းဆီးေရာင္းခ်စား ေသာက္ အသက္ေမြးၾကပါတယ္ ။ ပုဂံမင္း မင္းသားဘဝ တည္းကအေပ်ာ္အပါးႀကိဳက္တတ္မွန္းသိေလေတာ့ " ဘိုင္ ဆပ္ " လို႔ေခၚတဲ႔ ကုလားတစ္ေယာက္က မင္းသားစိတ္တိုင္း က်ကစားလို႔ရေအာင္ တိရိစၧာန္မ်ိဳးစံုကိုတိုက္ပြဲျဖစ္ ဖန္တီးေပး ပါတယ္ ။ ပုဂံမင္းသားကလည္း ဘိုင္ဆပ္ကိုသိပ္သေဘာက် သြားတာေပါ့ ။ မင္းသားလည္း ဘုရင္ျဖစ္လာေရာ ကုလား ဘိုင္ဆပ္ကလည္း ဘုရင့္စိတ္တိုင္းက် ၾကက္တိုက္ငွက္တိုက္ ရံုတင္မက ထန္းရည္ ေခါင္ရည္ အရက္စတာေတြကိုပါ စီမံ
ေပးေတာ့ ကုလားဘိုင္ဆပ္ကို လက္ရံုးအျဖစ္အနားမွာထား ၿပီး ၿမိဳ႕ဝန္မင္းရာထူးကိုပါ ခန္႔အပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္ ။
တိုင္း ျပည္အက်ိဳးစီးပြါး ဘာသာ သာသနာေရး အမ်ိဳးသားေရးတို႔ကို စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘဲ သာမန္အရပ္သားတစ္ေယာက္လို ျပဳ က်င့္ေနပါေတာ့တယ္ ။ ဘုရင္ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို နန္းတြင္း ပုဂၢိဳလ္မ်ားမႀကိဳက္ၾကေတာ့ေပမယ့္ ေၾကာက္လန္႔ေနၾကေတာ့ ဘယ္သူကမွမေျပာရဲၾကေတာ့ဘူး ။ ကုလားမုဆိုးဘိုင္ဆပ္က
ၿမိဳ႕ဝန္မင္းျဖစ္လာေလေတာ့ အမရပူရၿမိဳ႔ေတာ္မွာ ၾသဇာအရွိန္ အဝါလႊမ္းမိုးလာတင္မက ေလာင္းကစားနဲ႔ေသရည္ႀကိဳက္တဲ႔ ဘုရင္အေပၚမွာပါ သူ႔အလိုလိုက္သူ႔အႀကိဳက္ေၾကာင့္ ဘုရင္ ကလည္းဘိုင္ဆပ္လုပ္သမွ် ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ၾသဇာ ရွိလာတယ္ ။ ဘုရင္ကၾကက္တိုက္ေနစဥ္ ၿမိဳ႕ဝန္ဘိုင္ဆပ္က သူလုပ္ခ်င္ရာထင္ရာစိုင္းေတာ့တာဘဲ ။တေျဖးေျဖးနဲ႔တစ္ဆင့္ တက္လာၿပီးဘိုင္ဆပ္က သူ႔တပည့္ကုလားေတြကို နန္းတြင္း သြင္းၿပီး ရာထူးေနရာေတြေပးလာေတာ့တယ္ ။
ငပိန္ဆိုတဲ႔ကု လားကိုၿမိဳ႕စားရာထူး / ေရႊေဘာ္ဆိုတဲ႔ကုလားကိုေတာ့ တံခါး မွဴးအျဖစ္ထားၿပီး ငမွံဳဆိုတဲ႔ကုလားကို ေစ်းေခါင္းရာထူးငရွင္ ေလးဆိုတဲ႔ကုလားကိုေတာ့ ထန္းေခါင္းတာဝန္ေတြေပးလိုက္ ေတာ့တယ္ ။ ရွင္ဘုရင္ကိုယ္တိုင္က ဘာသာေရးအသိမရွိ
ေလေတာ့ ဘာသာျခားေတြဝင္ေရာက္ေနရာယူၾကေရာ ေပါ့ ။ ကုလားဘိုင္ဆပ္နဲ႔အဖြဲ႕ဟာ အာဏာရလာတာနဲ႔ျမန္မာအမ်ိဳး သမီးေတြကို ေစာ္ကားမွဳျပဳလာေတာ့တယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕အမ်ိဳးသ မီးေတြဆိုရင္ ဘိုင္ဆပ္ရန္ကလြတ္ေအာင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ကေန
ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ၾကရတယ္။ အမရပူရေနျပည္ေတာ္မွာ ဘိုင္ဆပ္အုပ္စုကိုေၾကာက္လို႔ ဘယ္သူမွမေျပာရဲေသာ္လည္း စာခ်ိဳးစာပစ္ေလးေတြကေတာ့တစတစရွိလာခဲ႔တယ္။မ်ိဳးႏြယ္ မတူ ၊ ဘယ္ကလူျပည္ဆူပြက္ေအာင္ ၊ ထားပါလိမ့္ ။ခ်ိဳး ၾကက္တည္ရာ ေတြ႕ခဲ႔ပါျပည္ေတာ္ဘယ္မွာ သာပါလိမ့္ ။ဘိုင္ ဆပ္နည္းတူ သူ႔တပည့္ကလည္းေခသူမဟုတ္ ။ နန္းတြင္းေန ရာရလာျပန္ေတာ့ ထင္ရာစိုင္းလာျပန္တယ္ ။ နန္းတြင္းအ
ေနာက္ေဆာင္ေခၚမိဖုရားအေဆာင္ကို ဘုရင္မွအပဘယ္
ေယာက်ၤားမွဝင္ခြင့္မရွိေသာ္လည္း ဘိုင္ဆပ္နဲ႔သူ႔တပည့္ ေတြ ကေတာ့ ဝင္ခြင့္ရေအာင္ဘုရင္အေပၚသိမ္းသြင္းလိုက္ၾကတာ ပါဘဲ ။အမရပူရ ျပည္႒ာနသည္အလွခက္တယ္ ။ကုလားက အားရမွ လႊတ္ေတာ္မူတယ္မလြတ္သူ ေရွးကံအေၾကာင္း လို႔ ေတာင္စပ္ဆိုလိုက္ၾကပါေသးတယ္ ။ျဖစ္စဥ္ကေတာ့ ကုလား ဘိုင္ဆပ္ရဲ႕လက္ေထာက္ ၿမိဳ႕စာေရးဝန္ ကုလားငပိန္က
ေတာင္သမန္အင္းကိုျဖတ္ၿပီးတံတားထိုးရန္ စီမံလိုက္ပါ
ေတာ့တယ္ ။ပုဂံမင္းကလည္း ေဆာက္လုပ္ခြင့္ေပးေလေတာ့ ငပိန္ဆိုသူက သူ႔စိတ္တိုင္းက်ေတာင္သမန္အင္းတံ တားစီမံ ကိန္းစပါေတာ့သည္ ။ အလြန္ခံ႔ညားၿပီး က်က္သေရရွိလွတဲ႔ တံတားေပါ့ ။ ခုဆိုနွစ္ေပါင္းရာေက်ာ္သြားပါၿပီ ။ ဦးပိန္ဆိုတဲ႔ ကုလားကေဆာက္လုပ္တဲ႔တံတားျဖစ္တာေၾကာင့္
"" ဦးပိန္တံတား "" လို႔ ေခၚခဲ႔ၾကတာပါ။
ေရွးေဟာင္းတံတား ႀကီးျဖစ္သလိုအဖိုးတန္ကြ်န္းသစ္ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္နိုင္ခဲ႔ တဲ႔အတြက္လည္း သမိုင္းတြင္ေနခဲ႔ၾကတာေပါ့ ။ ဒါကေတာ့ သမိုင္းအမွန္က္ိုမသ္ိတဲ႔အခါေပါ့ေလ ။ အမွန္တစ္ကယ္မွာ
ေတာ့ ေတာင္သမန္အင္းကိုျဖတ္ကူးေဆာက္လုပ္မယ့္ သစ္ သားတံတားႀကီးကို တည္ေဆာက္ခဲ႔တာဟာ တကယ့္စိတ္ ရင္းေစတနာအမွန္နဲ႔ေတာ့မဟုတ္ခဲ႔ဘူး ။ အမွန္ကေတာ့ အ ကြက္ေစ့ေစ့ခ်လိုက္တာပါဘဲ ။ ေတာင္သမန္အင္းရဲ႕တစ္ ဘက္ကမ္းမွာ ကုလားအမ်ားအျပားတို႔ရွိေနၾကပါတယ္ ။ ဘိုင္ ဆပ္တို႔အဖြဲ႕ကအမရပူရနန္းေတာ္ကိုတက္ၿပီး အာဏာသိမ္း ပိုက္တဲ႔အခါမွာ တစ္ဖက္ကမ္းကကုလားမ်ား အလြယ္တကူ ကူးလာၿပီးေတာ့နန္းသိမ္းရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ ထားခဲ႔ျခင္းေပတည္း ။ ကုလားဆိုတဲ႔ဘာသာျခားတို႔ရဲ႕ အရိပ္ ေနေန အခကခ်ိဳးလိုက္တဲ႔ အႀကံပက္စက္ျခင္းပါဘဲ ။တံတား ႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ၾကည္ႏူးနိုင္ၾကတာဟာ ဒီအျဖစ္မွန္ကို မသိ ခဲ႔ၾကလို႔ပါ ။ ဒါ့ထက္ပိုဆိုးတာက အဲဒီငပိန္ဆိုတဲ႔သူ (ဘိုင္ဆပ္ တပည့္ေက်ာ္ ငပိန္ )ကတံတားကိုေဆာက္တဲ႔အခါမွာ အမရ ပူရေနျပည္ေတာ္အဝွမ္းရွိ စစ္ကိုင္းနဲ႔အင္းဝအရပ္မွာရွိတဲ႔ ဘုန္း ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေဟာင္းေတြ / သာသနိကအေဆာက္အဦး ဓမၼာရံုေတြ ဇရပ္ႀကီးေတြ ဘုရားတန္ေဆာင္ေတြကိုၿဖိဳ ဖ်က္ၿပီး အဲဒီသစ္လံုးမ်ားကိုယူငင္ကာ အမရပူရျပည္သူအင္အား နဲ႔ တည္ေဆာက္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္ ။ကုလားငပိန္ဖ်က္လိုက္တဲ႔ သစ္ေတြထဲက အေကာင္းစားကြ်န္းသစ္လံုးေတြကို အျခား တိုင္း တစ္ပါးအထိေရာင္းစားလိုက္ပါေသးတယ္ ။ ယေန႔ေတြ႕ ျမင္ေနၾကတဲ႔ ဦးပိန္တံတားရဲ႕အေကာင္းစားသစ္ေတြဟာငပိန္ မႀကိဳက္ တိုင္းတစ္ပါးက အဝယ္မလိုက္လို႔ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔သစ္
ေတြနဲ႔ ကြ်န္းသစ္အခ်ိဳ႕ကို ျပဳလုပ္ထားျခင္းပါ ။ တိုင္းျပည္ကိို အာဏာသိမ္းဖို႔အတြက္ တံတားထိုးေဆာက္လုပ္ထားတဲ႔ဘာ
သာျခားေတြရဲ႕စီမံကိန္းဟာ ဘယ္ေလာက္ထိရင္နာ စရာ
ေကာင္းလိုက္သလဲ ။ ေနရာမေပးသင့္ မေပးထိုက္တဲ႔ လူ မ်ိဳး ျခား ဘာသာျခားကို အာဏာေပးမိလိုက္ေတာ့ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအတြက္ပါ နစ္နာဆံုးရွံဳးရပါေတာ့တယ္ ။
ကုလား ဘိုင္ဆပ္နဲ႔အဖြဲ႕ဟာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေလးေတြကို ဖ်က္ဆီး ရံုတင္မကဘူး အဓမၼသိမ္းပိုက္ေပါင္းသင္းေနတဲ႔ မယားေပါင္း ( ၄၀ ) ေက်ာ္ေတာင္ရွိတယ္လို႔ဆိုပါတယ္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြ
အေပၚမွာလည္း ရတဲ႔နည္းနဲ႔ေငြေတာင္းခံတယ္ ။ အလြယ္တ
ကူမရခဲ႔ရင္ အကြက္ဆင္ၿပီး ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ျပန္
တယ္ ။
ဘ္ိုင္ဆပ္ၿမိဳ႕ဝန္သက္တမ္း ၅ ႏွစ္အတြင္းမွာ ျမန္မာ လူမ်ိဳးေပါင္း ( ၂၀၀၀ )ခန္႔ညွဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္ အေသသတ္ခဲ႔ တယ္လို႔ျမန္မာ့သမိုင္းေတြမွာ ေဖၚျပထားပါတယ္။ေနာက္ဆံုး ေတာ့ ကုလားဘိုင္ဆပ္ဆိုးသြမ္းရိုင္းစိုင္းလာမွဳကို ဘုရင္ကိုယ္
တိုင္က နားလည္သိရွိ သေဘာေပါက္လာကာ ၁၂၁၃ ခုႏွစ္
မွာကုလားဘိုင္ဆပ္ကို ရာထူးခ် ဖမ္းဆီးၿပီး အမရပူရၿမိဳ႕ လယ္မွာ ကားစင္တင္ တံက်င္ထိုးၿပီး မေသမခ်င္းကြပ္မ်က္ လိုက္ရေလေတာ့သည္ ။
ဒါက ကုန္းေဘာင္ေခတ္က ပုဂံမင္း အမ်ိဳးဘာသာသာသနာေတာ္ကို ၾကည္ညိဳရေကာင္းမွန္းမသိ မေစာင့္စည္းခဲ႔လို႔ ျဖစ္ပ်က္ခဲ႔ရတဲ႔ ျဖစ္ရပ္မွန္ရာဇဝင္သာဓက ယူစရာသခၤန္းစာတစ္ပုဒ္ပါဘဲ ။ ဒါေၾကာင့္မို႔သမိုင္းကေပးတဲ႔ ဥပမာကို သာဓကယူကာ အခုေခတ္မွာ "" အမ်ိဳးဘာသာသာ သနာအေပၚ သစၥာရွိၾကပါေစ "" လို႔တိုက္တြန္းနိွဳး ေဆာ္လိုက္ ရေပသည္ ။
ေဒါက္တာ အရွင္ေသာပါက ၏
အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရး
ေအာင္ေဇယ်တုဂ်ာနယ္ ေဆာင္းပါမွ ကူယူ
ေဖာ္ျပေပးပါသည္။
===============
ဦးပိန်မည်သော တံတား သမိုင်း (ဦးပိန်တံတား သမိုင်း)
ကုန်းဘောင်ခေတ်မင်းဆက် ကိုးဆက်မြောက် "" ပုဂံမင်း "" ဟာ သာယာဝတီမင်းခေါ် ရွှေဘိုမင်းရဲ့ သားတော်တစ်ပါးဖြစ် ပါတယ် ။ ၁၂၀၈ ခုနှစ်မှာ နန်းတက်ခဲ့ပြီး ၁၂၁၄ မှာ နတ်ရွာစံ သွားခဲ့ရသော ၆ နှစ်သာစိုးစံခဲ့ရတဲ့မင်းတစ်ပါးပါပဲ ။
ပုဂံမင်း ဟာ တိုင်းရေးပြည်ရေးကို စိတ်ဝင်စားမှုမရှိဘဲအပျော်အပါးကို သာ လိုက်စားမက်မောသူဖြစ်ပါတယ် ။ ကြက်တိုက် ငှက် တိုက်စတဲ့ ကိစ္စတွေမှာသာပျော်ပိုက်ပြီး သေအရက်ကိုလည်း အလွန်အကြူးသောက်သုံးလေတော့တယ်။ဘယ်လောက်ထိ အပျော်အပါးကြီးသလဲဆိုရင် နှစ်စဉ်ကျင်းပမြဲဖြစ်တဲ့ မဟာ
သင်္ကြန်ပွဲတော်ကို ၃ရက်သာ ကျင်းပခဲ့သော်လည်း ပုဂံမင်း လက်ထက်မှာတော့ ၄၀ - ၄၅ ရက်အထိ ကျင်းပခိုင်းတယ်လို့
ဖတ်ရှုရပါတယ်။ နံနက်မျက်နှာသစ်ပြီးတာနဲ့ " ဒီနေ့ ဘယ် တိရိစ္ဆာန်နဲ့များတိုက်ပွဲလုပ်ဖို့ စီစဉ်ထားသလဲ " ဆိုတာကို အ
ရင်ဆုံး မေးတော်မူတာပါဘဲ ။
အမရပူရ နေပြည်တော်အနီးမှာ
" ဗုန်းအိုး " ဆိုတဲ့ ရွာတစ်ရွာရှိပါတယ် ။ ကုန်းဘောင်ခေတ်ဦး က ကုလားသုံ့ပန်းများနေထိုင်ရန်အတွက် ရွာတည်ပေးခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ် ။ ထိုရွာက သုံ့ပန်းကုလားတွေဟာ ကြက် ငှက် ချို ခါ ရေဘဲ စတဲ့ တောတိရိစ္ဆာန်တွေကို ဖမ်းဆီးရောင်းချစား သောက် အသက်မွေးကြပါတယ် ။ ပုဂံမင်း မင်းသားဘဝ တည်းကအပျော်အပါးကြိုက်တတ်မှန်းသိလေတော့ " ဘိုင် ဆပ် " လို့ခေါ်တဲ့ ကုလားတစ်ယောက်က မင်းသားစိတ်တိုင်း ကျကစားလို့ရအောင် တိရိစ္ဆာန်မျိုးစုံကိုတိုက်ပွဲဖြစ် ဖန်တီးပေး ပါတယ် ။ ပုဂံမင်းသားကလည်း ဘိုင်ဆပ်ကိုသိပ်သဘောကျ သွားတာပေါ့ ။ မင်းသားလည်း ဘုရင်ဖြစ်လာရော ကုလား ဘိုင်ဆပ်ကလည်း ဘုရင့်စိတ်တိုင်းကျ ကြက်တိုက်ငှက်တိုက် ရုံတင်မက ထန်းရည် ခေါင်ရည် အရက်စတာတွေကိုပါ စီမံ
ပေးတော့ ကုလားဘိုင်ဆပ်ကို လက်ရုံးအဖြစ်အနားမှာထား ပြီး မြို့ဝန်မင်းရာထူးကိုပါ ခန့်အပ်လိုက်ပါတော့တယ် ။
တိုင်း ပြည်အကျိုးစီးပွါး ဘာသာ သာသနာရေး အမျိုးသားရေးတို့ကို စိတ်မဝင်စားတော့ဘဲ သာမန်အရပ်သားတစ်ယောက်လို ပြု ကျင့်နေပါတော့တယ် ။ ဘုရင်ရဲ့လုပ်ရပ်တွေကို နန်းတွင်း ပုဂ္ဂိုလ်များမကြိုက်ကြတော့ပေမယ့် ကြောက်လန့်နေကြတော့ ဘယ်သူကမှမပြောရဲကြတော့ဘူး ။ ကုလားမုဆိုးဘိုင်ဆပ်က
မြို့ဝန်မင်းဖြစ်လာလေတော့ အမရပူရမြို့တော်မှာ သြဇာအရှိန် အဝါလွှမ်းမိုးလာတင်မက လောင်းကစားနဲ့သေရည်ကြိုက်တဲ့ ဘုရင်အပေါ်မှာပါ သူ့အလိုလိုက်သူ့အကြိုက်ကြောင့် ဘုရင် ကလည်းဘိုင်ဆပ်လုပ်သမျှ ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ သြဇာ ရှိလာတယ် ။ ဘုရင်ကကြက်တိုက်နေစဉ် မြို့ဝန်ဘိုင်ဆပ်က သူလုပ်ချင်ရာထင်ရာစိုင်းတော့တာဘဲ ။တဖြေးဖြေးနဲ့တစ်ဆင့် တက်လာပြီးဘိုင်ဆပ်က သူ့တပည့်ကုလားတွေကို နန်းတွင်း သွင်းပြီး ရာထူးနေရာတွေပေးလာတော့တယ် ။
ငပိန်ဆိုတဲ့ကု လားကိုမြို့စားရာထူး / ရွှေဘော်ဆိုတဲ့ကုလားကိုတော့ တံခါး မှူးအဖြစ်ထားပြီး ငမှုံဆိုတဲ့ကုလားကို စျေးခေါင်းရာထူးငရှင် လေးဆိုတဲ့ကုလားကိုတော့ ထန်းခေါင်းတာဝန်တွေပေးလိုက် တော့တယ် ။ ရှင်ဘုရင်ကိုယ်တိုင်က ဘာသာရေးအသိမရှိ
လေတော့ ဘာသာခြားတွေဝင်ရောက်နေရာယူကြရော ပေါ့ ။ ကုလားဘိုင်ဆပ်နဲ့အဖွဲ့ဟာ အာဏာရလာတာနဲ့မြန်မာအမျိုး သမီးတွေကို စော်ကားမှုပြုလာတော့တယ် ။ တစ်ချို့အမျိုးသ မီးတွေဆိုရင် ဘိုင်ဆပ်ရန်ကလွတ်အောင် မြို့တော်ကနေ
ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်ကြရတယ်။ အမရပူရနေပြည်တော်မှာ ဘိုင်ဆပ်အုပ်စုကိုကြောက်လို့ ဘယ်သူမှမပြောရဲသော်လည်း စာချိုးစာပစ်လေးတွေကတော့တစတစရှိလာခဲ့တယ်။မျိုးနွယ် မတူ ၊ ဘယ်ကလူပြည်ဆူပွက်အောင် ၊ ထားပါလိမ့် ။ချိုး ကြက်တည်ရာ တွေ့ခဲ့ပါပြည်တော်ဘယ်မှာ သာပါလိမ့် ။ဘိုင် ဆပ်နည်းတူ သူ့တပည့်ကလည်းခေသူမဟုတ် ။ နန်းတွင်းနေ ရာရလာပြန်တော့ ထင်ရာစိုင်းလာပြန်တယ် ။ နန်းတွင်းအ
နောက်ဆောင်ခေါ်မိဖုရားအဆောင်ကို ဘုရင်မှအပဘယ်
ယောကျင်္ားမှဝင်ခွင့်မရှိသော်လည်း ဘိုင်ဆပ်နဲ့သူ့တပည့် တွေ ကတော့ ဝင်ခွင့်ရအောင်ဘုရင်အပေါ်သိမ်းသွင်းလိုက်ကြတာ ပါဘဲ ။အမရပူရ ပြည်ဋ္ဌာနသည်အလှခက်တယ် ။ကုလားက အားရမှ လွှတ်တော်မူတယ်မလွတ်သူ ရှေးကံအကြောင်း လို့ တောင်စပ်ဆိုလိုက်ကြပါသေးတယ် ။ဖြစ်စဉ်ကတော့ ကုလား ဘိုင်ဆပ်ရဲ့လက်ထောက် မြို့စာရေးဝန် ကုလားငပိန်က
တောင်သမန်အင်းကိုဖြတ်ပြီးတံတားထိုးရန် စီမံလိုက်ပါ
တော့တယ် ။ပုဂံမင်းကလည်း ဆောက်လုပ်ခွင့်ပေးလေတော့ ငပိန်ဆိုသူက သူ့စိတ်တိုင်းကျတောင်သမန်အင်းတံ တားစီမံ ကိန်းစပါတော့သည် ။ အလွန်ခံ့ညားပြီး ကျက်သရေရှိလှတဲ့ တံတားပေါ့ ။ ခုဆိုနှစ်ပေါင်းရာကျော်သွားပါပြီ ။ ဦးပိန်ဆိုတဲ့ ကုလားကဆောက်လုပ်တဲ့တံတားဖြစ်တာကြောင့်
"" ဦးပိန်တံတား "" လို့ ခေါ်ခဲ့ကြတာပါ။
ရှေးဟောင်းတံတား ကြီးဖြစ်သလိုအဖိုးတန်ကျွန်းသစ်တွေနဲ့ တည်ဆောက်နိုင်ခဲ့ တဲ့အတွက်လည်း သမိုင်းတွင်နေခဲ့ကြတာပေါ့ ။ ဒါကတော့ သမိုင်းအမှန်က်ိုမသ်ိတဲ့အခါပေါ့လေ ။ အမှန်တစ်ကယ်မှာ
တော့ တောင်သမန်အင်းကိုဖြတ်ကူးဆောက်လုပ်မယ့် သစ် သားတံတားကြီးကို တည်ဆောက်ခဲ့တာဟာ တကယ့်စိတ် ရင်းစေတနာအမှန်နဲ့တော့မဟုတ်ခဲ့ဘူး ။ အမှန်ကတော့ အ ကွက်စေ့စေ့ချလိုက်တာပါဘဲ ။ တောင်သမန်အင်းရဲ့တစ် ဘက်ကမ်းမှာ ကုလားအများအပြားတို့ရှိနေကြပါတယ် ။ ဘိုင် ဆပ်တို့အဖွဲ့ကအမရပူရနန်းတော်ကိုတက်ပြီး အာဏာသိမ်း ပိုက်တဲ့အခါမှာ တစ်ဖက်ကမ်းကကုလားများ အလွယ်တကူ ကူးလာပြီးတော့နန်းသိမ်းရန်ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ဆောက်လုပ် ထားခဲ့ခြင်းပေတည်း ။ ကုလားဆိုတဲ့ဘာသာခြားတို့ရဲ့ အရိပ် နေနေ အခကချိုးလိုက်တဲ့ အကြံပက်စက်ခြင်းပါဘဲ ။တံတား ကြီးကိုကြည့်ပြီး ကြည်နူးနိုင်ကြတာဟာ ဒီအဖြစ်မှန်ကို မသိ ခဲ့ကြလို့ပါ ။ ဒါ့ထက်ပိုဆိုးတာက အဲဒီငပိန်ဆိုတဲ့သူ (ဘိုင်ဆပ် တပည့်ကျော် ငပိန် )ကတံတားကိုဆောက်တဲ့အခါမှာ အမရ ပူရနေပြည်တော်အဝှမ်းရှိ စစ်ကိုင်းနဲ့အင်းဝအရပ်မှာရှိတဲ့ ဘုန်း တော်ကြီးကျောင်းဟောင်းတွေ / သာသနိကအဆောက်အဦး ဓမ္မာရုံတွေ ဇရပ်ကြီးတွေ ဘုရားတန်ဆောင်တွေကိုဖြို ဖျက်ပြီး အဲဒီသစ်လုံးများကိုယူငင်ကာ အမရပူရပြည်သူအင်အား နဲ့ တည်ဆောက်ခြင်းပဲဖြစ်ပါတယ် ။ကုလားငပိန်ဖျက်လိုက်တဲ့ သစ်တွေထဲက အကောင်းစားကျွန်းသစ်လုံးတွေကို အခြား တိုင်း တစ်ပါးအထိရောင်းစားလိုက်ပါသေးတယ် ။ ယနေ့တွေ့ မြင်နေကြတဲ့ ဦးပိန်တံတားရဲ့အကောင်းစားသစ်တွေဟာငပိန် မကြိုက် တိုင်းတစ်ပါးက အဝယ်မလိုက်လို့ ကျန်နေခဲ့တဲ့သစ်
တွေနဲ့ ကျွန်းသစ်အချို့ကို ပြုလုပ်ထားခြင်းပါ ။ တိုင်းပြည်ကိို အာဏာသိမ်းဖို့အတွက် တံတားထိုးဆောက်လုပ်ထားတဲ့ဘာ
သာခြားတွေရဲ့စီမံကိန်းဟာ ဘယ်လောက်ထိရင်နာ စရာ
ကောင်းလိုက်သလဲ ။ နေရာမပေးသင့် မပေးထိုက်တဲ့ လူ မျိုး ခြား ဘာသာခြားကို အာဏာပေးမိလိုက်တော့ အမျိုးဘာသာ သာသနာအတွက်ပါ နစ်နာဆုံးရှုံးရပါတော့တယ် ။
ကုလား ဘိုင်ဆပ်နဲ့အဖွဲ့ဟာ မြန်မာအမျိုးသမီးလေးတွေကို ဖျက်ဆီး ရုံတင်မကဘူး အဓမ္မသိမ်းပိုက်ပေါင်းသင်းနေတဲ့ မယားပေါင်း ( ၄၀ ) ကျော်တောင်ရှိတယ်လို့ဆိုပါတယ် မြို့သူမြို့သားတွေ
အပေါ်မှာလည်း ရတဲ့နည်းနဲ့ငွေတောင်းခံတယ် ။ အလွယ်တ
ကူမရခဲ့ရင် အကွက်ဆင်ပြီး ဖမ်းဆီးနှိပ်စက်သတ်ဖြတ်ပြန်
တယ် ။
ဘ်ိုင်ဆပ်မြို့ဝန်သက်တမ်း ၅ နှစ်အတွင်းမှာ မြန်မာ လူမျိုးပေါင်း ( ၂၀၀၀ )ခန့်ညှဉ်းပမ်းနှိပ်စက် အသေသတ်ခဲ့ တယ်လို့မြန်မာ့သမိုင်းတွေမှာ ဖေါ်ပြထားပါတယ်။နောက်ဆုံး တော့ ကုလားဘိုင်ဆပ်ဆိုးသွမ်းရိုင်းစိုင်းလာမှုကို ဘုရင်ကိုယ်
တိုင်က နားလည်သိရှိ သဘောပေါက်လာကာ ၁၂၁၃ ခုနှစ်
မှာကုလားဘိုင်ဆပ်ကို ရာထူးချ ဖမ်းဆီးပြီး အမရပူရမြို့ လယ်မှာ ကားစင်တင် တံကျင်ထိုးပြီး မသေမချင်းကွပ်မျက် လိုက်ရလေတော့သည် ။
ဒါက ကုန်းဘောင်ခေတ်က ပုဂံမင်း အမျိုးဘာသာသာသနာတော်ကို ကြည်ညိုရကောင်းမှန်းမသိ မစောင့်စည်းခဲ့လို့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ရတဲ့ ဖြစ်ရပ်မှန်ရာဇဝင်သာဓက ယူစရာသင်္ခန်းစာတစ်ပုဒ်ပါဘဲ ။ ဒါကြောင့်မို့သမိုင်းကပေးတဲ့ ဥပမာကို သာဓကယူကာ အခုခေတ်မှာ "" အမျိုးဘာသာသာ သနာအပေါ် သစ္စာရှိကြပါစေ "" လို့တိုက်တွန်းနှိုး ဆော်လိုက် ရပေသည် ။
ဒေါက်တာ အရှင်သောပါက ၏
အမျိုးဘာသာ သာသနာ စောင့်ရှောက်ရေး
အောင်ဇေယျတုဂျာနယ် ဆောင်းပါမှ ကူယူ
ဖော်ပြပေးပါသည်။
0 comments :
Post a Comment