မိမိတို႔ရဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ေတာင္းေန႐ံုတင္မကဘဲ တာဝန္ေတြကိုလည္း ေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ႏုိင္ငံေတာ္၏အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တိုက္တြန္းေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။
အခြင့္အေရးေတာင္းၿပီးေတာ့ တာဝန္ေတြကိုေတာ့ “အစိုးရက အားလံုးလုပ္” ဆိုၿပီး ယူဆေနရင္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီစ စံခ်ိန္၊ စံညႊန္းေတြနဲ႔ မကိုက္ညီဘူးလို႔ မတ္လ ၆ရက္က Kempinski Hotel မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ား ရက္သတၱပတ္၏ ဖိုရမ္ ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာဆိုလိုက္တာပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာၾကားတဲ့မိန္းခြန္းအျပည့္အစံုကေတာ့ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္ပါတယ္။
“ဒီအခမ္းအနားမွာ ၾကြေရာက္လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားအားလံုးကို ကၽြန္မက ႀကိဳဆိုႏႈတ္ခြန္း ဆက္သပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔အခု အမ်ိဳးသမီးမ်ားနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ကိစၥေတြကို ေဆြးေႏြးမယ့္အပတ္မွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားနဲ႔ သက္ဆုိင္ တဲ့ ကိစၥေတြကို ေဖာ္ယူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔အခု အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ့က႑ဆိုတာဟာ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံတင္ မကပါဘူး။ တစ္ကမၻာလံုးအတြက္ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားနဲ႔ တန္းတူရည္တူ အခြင့္အေရးရွိတယ္ဆိုၿပီး ၾကြားဝါၿပီး ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မမွန္ပါဘူးဆိုတာလည္း အမ်ားႀကီး သိၾကပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈအရ၊ ကၽြန္မတို႔ ေဒသရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈအရ ေျပာရမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ကမၻာႀကီးရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈအရ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ သမုိင္းအစဥ္အလာအရ ပိုၿပီးေတာ့ အခြင့္အေရးေတြ ရခဲ့ပါတယ္။
သို႔ေသာ္ျငားလည္း ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံက အမ်ိဳးသမီးမ်ားကေတာ့ တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္ကေန အမ်ိဳးသားမ်ားနဲ႔ တန္းတူရင္ေဘာင္တန္းၿပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့တာရွိပါတယ္။
တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္ကဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ရဲ့သမုိင္းကို ျပန္ၾကည့္လိုက္လို႔ရွိရင္ စီးပြားေရးဘက္မွာ အစကတည္းက ကၽြန္မတို႔အမ်ိဳးသမီးေတြ ပါဝင္တာကို ကၽြန္မတို႔ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အပတ္(ရက္သတၱပတ္)ကို အမ်ိဳးသမီးလုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးတာ ဆိုတာဟာ အင္မတန္မွ သင့္ေတာ္ပါတယ္။
သို႔ေသာ္ျငားလည္း ကၽြန္မ တစ္ခါထဲ ေျပာသြားပါမယ္။ ကၽြန္တို႔ ႏွစ္ဆန္းကတည္းက သတ္မွတ္လိုက္တာဟာ ကၽြန္မက လတိုင္း၊ လတုိင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စကားဝုိင္း Peace Talk ဆိုၿပီး က်င္းပသြားမယ္။
ဒီလိုပဲ ျပည္သူေတြထဲက က႑အသီးသီးနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ေဆြးေႏြးစကား ေျပာမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ မူခ်ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခု ဒီေန႔ဟာေတာ့ Bussiness Talk ဆိုတ့ဲ စီးပြားေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ စကားဝိုင္းဟာလည္း စီးပြားေရးဘက္ကေနၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ပံ့ပိုးေပးႏုိင္မလဲဆိုတဲ့အေနနဲ႔ပဲ ကၽြန္မတို႔ ေဆြးေႏြးသြားေစခ်င္ပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အားလံုးသိတဲ့အတုိင္းပဲ။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရွိဘဲနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ စီးပြားေရးဟာ ေရရွည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္မတို႔ကမၻာႀကီးမွာလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ စီးပြားေရးကို အားေပးတယ္ဆိုတာဟာ လူသားမ်ားရဲ့ အက်ိဳးစီးပြားကို အားေပးတာပါ။
ပုဂၢိဳလ္တစ္ခု၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု၊ လုပ္ငန္းတစ္ခုအတြက္ အက်ိဳးစီးပြားကို အားေပးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူသားမ်ားအားလံုးရဲ့ အက်ိဳးစီးပြားကို ဦးတည္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔က အားေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ကၽြန္မတို႔ လူသားမ်ားဟာ စိတ္ပိုင္း၊ ႐ုပ္ပိုင္းရွိတဲ့ေနရာမွာ ႐ုပ္ပိုင္းကို ဘယ္လိုမွ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားလို႔ မရပါဘူး။ စီးပြားေရးဆိုတာ ႐ုပ္ပိုင္းပံ့ပိုးမႈအတြက္ အေရးႀကီးသလို စိတ္ပိုင္းပံ့ပိုးမႈအတြက္လည္း အင္မတန္မွ ထိေရာက္ႏုိင္ပါတယ္ဆိုတာလည္း သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုပါတယ္။
အဲ့ေတာ့ အခု ကၽြန္မတို႔အေနနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ ကၽြန္မတို႔ ႏုိင္ငံဟာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ့ အခြင့္အေရးေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တန္းတူရည္တူရွိတယ္လို႔ ေျပာႏုိင္ပါ့မလားဆိုတာကို ကၽြန္မတို႔ စဥ္းစားရမွာပါ။
ဥပေဒေတြနဲ႔ပဲ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ထက္ သာေနတယ္ဆိုတာဟာ ျငင္းလို႔မရပါဘူး။
သို႔ေသာ္လည္းပဲ ဥပေဒေတြကိုပဲ ၾကည့္လို႔လည္း မရပါဘူး။ ဥပေဒရဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကိုလည္း ကၽြန္မတို႔ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ဟာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ့အခြင့္အေရးမ်ားကို စဥ္းစားမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကိုလည္း အဓိကထားၿပီးေတာ့ စဥ္းစားဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။
တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမရွိဘဲနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြ တန္းတူညီတူ အခြင့္အေရးရဖို႔ ဘယ္လိုဥပေဒေတြပဲ ျပဌာန္း၊ ျပဌာန္း ဒီဥပေဒေတြဟာ စကၠဴေပၚမွာပဲရွိၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ လူထုအသိုင္းအဝိုင္းအေပၚမွာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အခုဆိုလို႔ရွိရင္ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အစိုးရမဟုတ္တဲ့အဖြဲ႔အစည္ေတြ အမ်ားႀကီးပါဝင္ၿပီးေတာ့ ဖြဲ႔စည္းေနတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မတု႔ိ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
အရင္ႏွစ္တုန္းက ကၽြန္မ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အစည္းအေဝးႀကီးကို တက္တဲ့အခါမွာ အဲ့ဒီအစည္းအေဝးႀကီး က်င္းပတဲ့အခ်ိန္မွာ အစိုးရမဟုတ္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အမ်ားအျပားေရာက္ေနၾကတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ သတိျပဳမိပါတယ္။
ဒီအဖြဲ႔အစည္းဟာလည္း ကုလသမဂၢရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြေပၚမွာ အေတာ္အတန္ ဩဇာသက္ေရာက္မႈရွိတယ္ဆိုတာလည္း ကၽြန္မ သတိျပဳမိပါတယ္။
အဲ့ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံက အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အစိုးရမဟုတ္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြထဲမွာ ပါဝင္ၾကလို႔ရွိရင္လည္း တာဝန္ယူမႈကိုေတာ့ အဓိကထားေစခ်င္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ အစိုးရမဟုတ္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းမ်ားဟာ အစိုးရမဟုတ္လို႔ အစိုးရလို တာဝန္မရွိေပမယ့္လည္း ဩဇာရွိခ်င္တဲ့ေနရာမွက်ေတာ့ အစိုးရထက္ေတာင္မွ ေရွးေျပးခ်င္ေသးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒီေတာ့ တာဝန္ယူမႈကို ထားပစ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကိုပဲ စဥ္းစားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ဒီေနရာမွာ စံနမူနာ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
တကမၻာလံုးသိေအာင္လို႔ ကၽြန္မတို႔အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အခြင့္အေရးေတာင္းလာတာနဲ႔အမွ် တာဝန္ယူဖို႔ မတြန္႔တိုဘူး။ တာဝန္ယူဖို႔ သတၱိရွိတာကိုျပဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအခြင့္အေရး ရျခင္းအားျဖင့္ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံရဲ့ စံႏႈန္း၊ စံထားေတြဟာ ျမင့္မားလာတယ္။
ဒီအမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ မိမိတို႔ရဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းေန႐ံုတင္မက မိမိတို႔ရဲ့တာဝန္ေတြကို ေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံက အမ်ိဳးသမီးေတြကို ျပေစခ်င္ပါတယ္။
အခြင့္အေရးေတာင္းၿပီးေတာ့ တာဝန္ဘက္က်ေတာ့ အစိုးရအားလံုးလုပ္ဆိုတာဟာ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီ စံႏႈန္း၊ စံထားေတြနဲ႔ မကိုက္ညီဘူးလို႔ ကၽြန္မဒီလိုပဲ သံုးသပ္ပါတယ္။
ကိုယ့္မွာ အခြင့္အေရးရွိသမွ် တာဝန္ယူရတာကိုလည္း ဂုဏ္ယူရမယ္။ တာဝန္ဆိုတာ မလုပ္မျဖစ္လုပ္ရမယ့္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးႀကီးလို႔ မစဥ္းစားဘဲနဲ႔ တာဝန္ယူပိုင္ခြင့္ ရတာကိုက အခြင့္အေရးႀကီးပဲ။
ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္ရဲ့ ရသင့္တဲ့အခြင့္အေရးတစ္ခု ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ တာဝန္ကိုယူမယ္။ တာဝန္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ကၽြန္မတို႔ ႏုိင္ငံ တိုးတက္ေရးအတြက္ ကမၻာႀကီး တိုးတက္ေရးအတြက္ကို ဦးတည္ၿပီးေတာ့ လုပ္သြားေစခ်င္ပါတယ္။
ကြက္ၿပီးေတာ့ ကိစၥတစ္ခုကို ျမင္ျခင္းအားျဖင့္ ရသင့္၊ ရထိုက္တဲ့တိုးတက္မႈေတြ မရႏုိင္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီေန႔ဆိုရင္ စီးပြားေရးလုပ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အသိုင္းအဝိုင္း ေရာက္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္းပဲ စီးပြားေရးအသိုင္းအဝိုင္းအတြက္ပဲ စဥ္းစားလို႔ မရပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ေဆြးေႏြးပဲြမွာလည္း ေျပာသြားတာေတြ ရွိမွာပါ။
တခ်ိဳ႕စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြက ဘယ္လိုပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကေန စၿပီးလုပ္ခဲ့တယ္။ စီးပြားေရးကေန ဘယ္လို လူမႈေရးကို အေထာက္အကူျပဳခဲ့တယ္။ ဒါေတြလည္း ပါသြားမယ္လို႔ ကၽြန္မ ထင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားဟာ စီးပြားေရးကိုပဲ ကြက္ၿပီးေတာ့ ၾကည့္လို႔မရသလို ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ႏုိင္ငံအတြက္ပဲ ၾကည့္လို႔လည္း မရပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ တစ္ကမၻာလံုးအတြက္ ၾကည့္ရမွာပါ။
အထူးသျဖင့္ အခုေခတ္၊ အခုအခါမွာ ဘယ္လိုမွေရွာင္ရွားလို႔ မရပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံနဲ႔ တျခားျပင္ပႏုိင္ငံေတြဟာ ဆက္ႏြယ္မႈေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနပါတယ္။
ဒီဆက္ႏြယ္မႈေတြကို ကၽြန္မတို႔ကေနၿပီးေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမလဲ အတၱဟိတ၊ ပရဟိတ ကိုယ့္အတြက္၊ သူ႔အတြက္၊ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံအတြက္၊ တျခားႏုိင္ငံမ်ားအတြက္ အဲ့ဒီလို ကၽြန္မတို႔ၾကည့္မွ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့တိုးတက္မႈ ရမွာပါ။
တျခားႏုိင္ငံေတြ မစဥ္းစားႏုိင္ေသးတဲ့ကိစၥတြ ကၽြန္မတို႔ စဥ္းစားႏုိင္မွ တီထြင္မႈဆိုလို႔ရွိရင္ အမ်ားက စီးပြားေရးနဲ႔ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိစၥေတြ စဥ္းစားၾကပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ဆိုရင္ စီးပြားေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တီထြင္မႈေတြ မဟုတ္တဲ့ က်န္းမာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တီထြင္မႈေတြရွိႏုိင္တယ္၊ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တီထြင္မႈေတြ ရွိႏုိင္တယ္။
အဲ့ေတာ့ ဒီလို တီထြင္မႈဆိုတာဟာ လက္ေတြ႔က်က် လုပ္ငန္းအတြက္ဆိုၿပီးေတာ့ အမ်ားက စဥ္းစားၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အေရးအႀကီးဆံုးတီထြင္မႈဆိုတာကေတာ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တီထြင္မႈပါပဲ။
ကၽြန္မတို႔အေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားေရးဆိုၿပီးေတာ့ စၿပီးေတာ့ လုပ္လာကတည္းက ကၽြန္မ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ အဓိကေတာ္လွန္ေရးက စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရးပဲျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးေတာ္လွန္ေရးလည္း မဟုတ္ဘူး။ လူမႈေရးေတာ္လွန္ေရးလည္း မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရးပဲ ျဖစ္တယ္။
စိတ္ဓာတ္ကို ေျပာင္းႏုိင္မွ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရးကို ေျပာင္းႏိုင္မွာပါ။ ကၽြန္မတို႔စိတ္ဓာတ္ေတြကို မေျပာင္းႏုိင္ဘူး ဆိုလို႔ရွိရင္ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရးကိုလည္း ကၽြန္မတို႔ ေျပာင္းႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံတိုးတက္တယ္ဆိုတာ ျပခ်င္လို႔ရွိရင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအခြင့္အေရးပိုၿပီးရလာတဲ့ ကိစၥကိုသာ အားသန္တာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံက ဘယ္လိုစိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ပံ့ပိုးႏုိင္သလဲဆိုတဲ့ အျမင္ကေန၊ ႐ႈေထာင့္ကေန ၾကည့္ၿပီးေတာ့ လုပ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ေရွ႕တန္းက ပါဝင္ခဲ့တဲ့အစဥ္အလာကို ခ်ႏုိင္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ တျခားႏုိင္ငံမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအခြင့္အေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားကလည္း အမ်ိဳးသမီးမ်ားအခြင့္အေရးဆိုတာ တကယ္ေတာ့ လူသားမ်ားတိုးတက္ေရးအတြက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လာမယ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ထင္ပါတယ္။
လူသားမ်ားတိုးတက္ေရးအတြက္ အဓိက်တဲ့ကိစၥကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတင္မကဘူး။ တကမၻာလံုးၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာလည္း စိတ္ထဲကစတဲ့ကိစၥပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္တဲ့စိတ္ဓာတ္ရွိမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရႏုိင္မွာပါ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တကယ္မလိုလားဘူးဆိုရင္ ပါးစပ္က ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းရးရေအာင္လို႔ အေထာက္အကူျပဳႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုစိတ္ဓာတ္ေတြ လိုအပ္သလဲဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့ မိမိတို႔လုပ္ေနရတဲ့တာဝန္ေတြနဲ႔ ဒြန္တြဲၿပီးေတာ့ ဒီလိုစိတ္ဓာတ္ေတြ ရွင္သန္၊ တိုးတက္လာဖို႔ ကူညီေပးေစခ်င္ပါတယ္။
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားကလည္း စီးပြားေရးက႑ကေနၿပီးေတာ့ ဘယ္လို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဆာက္တည္ေပးႏုိင္မယ့္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အားေပးႏုိင္မယ့္ စိတ္ဓာတ္ေတြ တစ္ကမၻာလံုးမွာ ျမင့္မားလာေအာင္လို႔ ငါတို႔ စီးပြားေရး႐ႈေထာင့္ကေန ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြအေနနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ႏုိင္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
နိဂံုးခ်ဳပ္အားျဖင့္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔အခု အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ့ အခမ္းအနားမွာ အမ်ိဳးသားတခ်ိဳ႕ပါလာတဲ့အတြက္ အင္မတန္မွ ဝမ္းသာပါတယ္။ မိခင္ႏွင့္ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ဖြဲ႔စည္းတဲ့အခါက်ေတာ့ ပထမက တင္ျပတဲ့အထဲမွာ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္မွ မပါပါဘူး။ အဲ့ေတာ့ ကၽြန္မက ေျပာတယ္။
အမ်ိဳးသမီးေတြ၊ ကေလးေတြ ေစာင့္ေရွာက္ေရးဆိုတာ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ေရာ မဆိုင္ဘူးလားဆိုေတာ့ အခုေတာ့ အမ်ိဳးသားေတြ ပါလာပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ အမ်ိဳးသားေတြက တာဝန္ယူရသလို အမ်ိဳးသားေတြအတြက္လည္း အမ်ိဳးသမီးေတြက တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ့ခင္ပြန္းေတြ၊ သားေတြ အစ္ကိုေတြ၊ ေမာင္ေတြကိုလည္း ေစာင့္ေရွက္သလို၊ သြန္သင္ဆံုးမစရာရွိလို႔ရွိရင္လည္း သြန္သင္ဆံုးမၾကပါလို႔ ေျပာရင္ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္”
Credit : Mizzima
06-03-2017
=========
အခွင့်အရေးတောင်းပြီးတော့ တာဝန်တွေကိုတော့ “အစိုးရက အားလုံးလုပ်” ဆိုပြီး ယူဆနေရင်တော့ ဒီမိုကရေစီစ စံချိန်၊ စံညွှန်းတွေနဲ့ မကိုက်ညီဘူး - ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်
မိမိတို့ရဲ့ အခွင့်အရေးတွေကို တောင်းနေရုံတင်မကဘဲ တာဝန်တွေကိုလည်း ကျေပွန်အောင်ထမ်းဆောင်ဖို့ နိုင်ငံတော်၏အတိုင်ပင်ခံပုဂ္ဂိုလ် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က တိုက်တွန်းပြောဆိုလိုက်ပါတယ်။
အခွင့်အရေးတောင်းပြီးတော့ တာဝန်တွေကိုတော့ “အစိုးရက အားလုံးလုပ်” ဆိုပြီး ယူဆနေရင်တော့ ဒီမိုကရေစီစ စံချိန်၊ စံညွှန်းတွေနဲ့ မကိုက်ညီဘူးလို့ မတ်လ ၆ရက်က Kempinski Hotel မှာ ပြုလုပ်တဲ့ မြန်မာအမျိုးသမီးများ ရက်သတ္တပတ်၏ ဖိုရမ် ဖွင့်ပွဲအခမ်းအနားမှာ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က ပြောဆိုလိုက်တာပါ။
ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် ပြောကြားတဲ့မိန်းခွန်းအပြည့်အစုံကတော့ အောက်ပါအတိုင်း ဖြစ်ပါတယ်။
“ဒီအခမ်းအနားမှာ ကြွရောက်လာတဲ့ ဧည့်သည်တော်များအားလုံးကို ကျွန်မက ကြိုဆိုနှုတ်ခွန်း ဆက်သပါတယ်။ ကျွန်မတို့အခု အမျိုးသမီးများနဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ကိစ္စတွေကို ဆွေးနွေးမယ့်အပတ်မှာ အမျိုးသမီးများနဲ့ သက်ဆိုင် တဲ့ ကိစ္စတွေကို ဖော်ယူခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
ကျွန်မတို့အခု အမျိုးသမီးများရဲ့ကဏ္ဍဆိုတာဟာ ကျွန်မတို့နိုင်ငံတင် မကပါဘူး။ တစ်ကမ္ဘာလုံးအတွက် အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။
ကျွန်မတို့နိုင်ငံမှာတော့ အမျိုးသမီးများဟာ အမျိုးသားများနဲ့ တန်းတူရည်တူ အခွင့်အရေးရှိတယ်ဆိုပြီး ကြွားဝါပြီး ပြောလေ့ရှိပါတယ်။ တကယ်တော့ မမှန်ပါဘူးဆိုတာလည်း အများကြီး သိကြပါတယ်။
ဘယ်လိုပဲပြောပြော ကျွန်မတို့ရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုအရ၊ ကျွန်မတို့ ဒေသရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုအရ ပြောရမယ်ဆိုလို့ရှိရင် ကမ္ဘာကြီးရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုအရ အမျိုးသမီးများဟာ အမျိုးသားများထက် သမိုင်းအစဉ်အလာအရ ပိုပြီးတော့ အခွင့်အရေးတွေ ရခဲ့ပါတယ်။
သို့သော်ငြားလည်း ကျွန်မတို့ မြန်မာနိုင်ငံက အမျိုးသမီးများကတော့ တတ်နိုင်တဲ့ဘက်ကနေ အမျိုးသားများနဲ့ တန်းတူရင်ဘောင်တန်းပြီးတော့ လုပ်ခဲ့တာရှိပါတယ်။
တတ်နိုင်တဲ့ဘက်ကဆိုတာ ကျွန်မတို့ရဲ့သမိုင်းကို ပြန်ကြည့်လိုက်လို့ရှိရင် စီးပွားရေးဘက်မှာ အစကတည်းက ကျွန်မတို့အမျိုးသမီးတွေ ပါဝင်တာကို ကျွန်မတို့ တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။
ဒါကြောင့်မို့လို့ ကျွန်မတို့ရဲ့ အမျိုးသမီးများ အပတ်(ရက်သတ္တပတ်)ကို အမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင်တွေနဲ့ ဆွေးနွေးတာ ဆိုတာဟာ အင်မတန်မှ သင့်တော်ပါတယ်။
သို့သော်ငြားလည်း ကျွန်မ တစ်ခါထဲ ပြောသွားပါမယ်။ ကျွန်တို့ နှစ်ဆန်းကတည်းက သတ်မှတ်လိုက်တာဟာ ကျွန်မက လတိုင်း၊ လတိုင်း ငြိမ်းချမ်းရေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့ စကားဝိုင်း Peace Talk ဆိုပြီး ကျင်းပသွားမယ်။
ဒီလိုပဲ ပြည်သူတွေထဲက ကဏ္ဍအသီးသီးနဲ့သက်ဆိုင်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်များနဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့ဆွေးနွေးစကား ပြောမယ်ဆိုပြီးတော့ ကျွန်မတို့ မူချထားတာ ဖြစ်ပါတယ်။
အခု ဒီနေ့ဟာတော့ Bussiness Talk ဆိုတဲ့ စီးပွားရေးနဲ့ဆိုင်တဲ့ စကားဝိုင်းဟာလည်း စီးပွားရေးဘက်ကနေပြီးတော့ ဘယ်လိုငြိမ်းချမ်းရေးကို ပံ့ပိုးပေးနိုင်မလဲဆိုတဲ့အနေနဲ့ပဲ ကျွန်မတို့ ဆွေးနွေးသွားစေချင်ပါတယ်။
ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့ အားလုံးသိတဲ့အတိုင်းပဲ။ နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံမှာ ငြိမ်းချမ်းရေးမရှိဘဲနဲ့ ဘယ်လိုလုပ် စီးပွားရေးဟာ ရေရှည်ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်နိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။
ကျွန်မတို့ကမ္ဘာကြီးမှာလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပါပဲ။ စီးပွားရေးကို အားပေးတယ်ဆိုတာဟာ လူသားများရဲ့ အကျိုးစီးပွားကို အားပေးတာပါ။
ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ခု၊ အဖွဲ့အစည်းတစ်ခု၊ လုပ်ငန်းတစ်ခုအတွက် အကျိုးစီးပွားကို အားပေးတာ မဟုတ်ပါဘူး။ လူသားများအားလုံးရဲ့ အကျိုးစီးပွားကို ဦးတည်ပြီးတော့ ကျွန်မတို့က အားပေးတာ ဖြစ်ပါတယ်။
ဘယ်လိုပဲပြောပြော ကျွန်မတို့ လူသားများဟာ စိတ်ပိုင်း၊ ရုပ်ပိုင်းရှိတဲ့နေရာမှာ ရုပ်ပိုင်းကို ဘယ်လိုမှ လျစ်လျူရှုထားလို့ မရပါဘူး။ စီးပွားရေးဆိုတာ ရုပ်ပိုင်းပံ့ပိုးမှုအတွက် အရေးကြီးသလို စိတ်ပိုင်းပံ့ပိုးမှုအတွက်လည်း အင်မတန်မှ ထိရောက်နိုင်ပါတယ်ဆိုတာလည်း သဘောပေါက်ဖို့ လိုပါတယ်။
အဲ့တော့ အခု ကျွန်မတို့အနေနဲ့ အမျိုးသမီးများရဲ့ အခွင့်အရေးတွေကို စဉ်းစားတဲ့အခါမှာ ကျွန်မတို့ နိုင်ငံဟာ အမျိုးသမီးများရဲ့ အခွင့်အရေးတွေနဲ့ပတ်သက်လို့ တန်းတူရည်တူရှိတယ်လို့ ပြောနိုင်ပါ့မလားဆိုတာကို ကျွန်မတို့ စဉ်းစားရမှာပါ။
ဥပဒေတွေနဲ့ပဲ ကြည့်မယ်ဆိုရင်တော့ တချို့နိုင်ငံတွေဟာ ကျွန်မတို့ထက် သာနေတယ်ဆိုတာဟာ ငြင်းလို့မရပါဘူး။
သို့သော်လည်းပဲ ဥပဒေတွေကိုပဲ ကြည့်လို့လည်း မရပါဘူး။ ဥပဒေရဲ့ အကျိုးသက်ရောက်မှုကိုလည်း ကျွန်မတို့ကြည့်ရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။
ဒါကြောင့် ကျွန်မတို့ဟာ အမျိုးသမီးများရဲ့အခွင့်အရေးများကို စဉ်းစားမယ်ဆိုလို့ရှိရင် တရားဥပဒေစိုးမိုးရေးကိုလည်း အဓိကထားပြီးတော့ စဉ်းစားဖို့ အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။
တရားဥပဒေစိုးမိုးမှုမရှိဘဲနဲ့ အမျိုးသမီးတွေ တန်းတူညီတူ အခွင့်အရေးရဖို့ ဘယ်လိုဥပဒေတွေပဲ ပြဌာန်း၊ ပြဌာန်း ဒီဥပဒေတွေဟာ စက္ကူပေါ်မှာပဲရှိပြီးတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ လူထုအသိုင်းအဝိုင်းအပေါ်မှာ အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။
အခုဆိုလို့ရှိရင် ကုလသမဂ္ဂ အဖွဲ့အစည်းများနဲ့ပတ်သက်ပြီးတော့ အစိုးရမဟုတ်တဲ့အဖွဲ့အစည်တွေ အများကြီးပါဝင်ပြီးတော့ ဖွဲ့စည်းနေတယ်ဆိုတာ ကျွန်မတို့ တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။
အရင်နှစ်တုန်းက ကျွန်မ ကမ္ဘာ့ကုလသမဂ္ဂ အစည်းအဝေးကြီးကို တက်တဲ့အခါမှာ အဲ့ဒီအစည်းအဝေးကြီး ကျင်းပတဲ့အချိန်မှာ အစိုးရမဟုတ်တဲ့အဖွဲ့အစည်းများ၊ လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ဆိုင်တဲ့အဖွဲ့အစည်းများ အများအပြားရောက်နေကြတယ်ဆိုတာ ကျွန်မ သတိပြုမိပါတယ်။
ဒီအဖွဲ့အစည်းဟာလည်း ကုလသမဂ္ဂရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေပေါ်မှာ အတော်အတန် ဩဇာသက်ရောက်မှုရှိတယ်ဆိုတာလည်း ကျွန်မ သတိပြုမိပါတယ်။
အဲ့တော့ ကျွန်မတို့နိုင်ငံက အမျိုးသမီးများဟာ အစိုးရမဟုတ်တဲ့အဖွဲ့အစည်းတွေထဲမှာ ပါဝင်ကြလို့ရှိရင်လည်း တာဝန်ယူမှုကိုတော့ အဓိကထားစေချင်ပါတယ်။
တချို့ အစိုးရမဟုတ်တဲ့အဖွဲ့အစည်းများဟာ အစိုးရမဟုတ်လို့ အစိုးရလို တာဝန်မရှိပေမယ့်လည်း ဩဇာရှိချင်တဲ့နေရာမှကျတော့ အစိုးရထက်တောင်မှ ရှေးပြေးချင်သေးတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေရှိတယ်ဆိုတာ ကျွန်မတို့ တွေ့ရပါတယ်။
ဒီတော့ တာဝန်ယူမှုကို ထားပစ်ခဲ့ပြီးတော့ လုပ်ပိုင်ခွင့်ကိုပဲ စဉ်းစားလို့ မဖြစ်ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကျွန်မတို့ အမျိုးသမီးများဟာ ဒီနေရာမှာ စံနမူနာ ဖြစ်စေချင်ပါတယ်။
တကမ္ဘာလုံးသိအောင်လို့ ကျွန်မတို့အမျိုးသမီးများဟာ အခွင့်အရေးတောင်းလာတာနဲ့အမျှ တာဝန်ယူဖို့ မတွန့်တိုဘူး။ တာဝန်ယူဖို့ သတ္တိရှိတာကိုပြဖို့ အင်မတန်မှ အရေးကြီးပါတယ်။
ဒါကြောင့် အမျိုးသမီးများအခွင့်အရေး ရခြင်းအားဖြင့် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံရဲ့ စံနှုန်း၊ စံထားတွေဟာ မြင့်မားလာတယ်။
ဒီအမျိုးသမီးများဟာ မိမိတို့ရဲ့ အခွင့်အရေးတွေ တောင်းနေရုံတင်မက မိမိတို့ရဲ့တာဝန်တွေကို ကျေပွန်အောင်ထမ်းဆောင်ဖို့ စိတ်အားထက်သန်တယ်ဆိုတာ ကျွန်မတို့နိုင်ငံက အမျိုးသမီးတွေကို ပြစေချင်ပါတယ်။
အခွင့်အရေးတောင်းပြီးတော့ တာဝန်ဘက်ကျတော့ အစိုးရအားလုံးလုပ်ဆိုတာဟာ ဒါဟာ ဒီမိုကရေစီ စံနှုန်း၊ စံထားတွေနဲ့ မကိုက်ညီဘူးလို့ ကျွန်မဒီလိုပဲ သုံးသပ်ပါတယ်။
ကိုယ့်မှာ အခွင့်အရေးရှိသမျှ တာဝန်ယူရတာကိုလည်း ဂုဏ်ယူရမယ်။ တာဝန်ဆိုတာ မလုပ်မဖြစ်လုပ်ရမယ့် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးကြီးလို့ မစဉ်းစားဘဲနဲ့ တာဝန်ယူပိုင်ခွင့် ရတာကိုက အခွင့်အရေးကြီးပဲ။
နိုင်ငံသားတစ်ယောက်ရဲ့ ရသင့်တဲ့အခွင့်အရေးတစ်ခု ဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့်မို့လို့ တာဝန်ကိုယူမယ်။ တာဝန်ကို ကျေပွန်အောင် ထမ်းဆောင်မယ်ဆိုတဲ့စိတ်ဓာတ်နဲ့ ကျွန်မတို့ အမျိုးသမီးများဟာ ကျွန်မတို့ နိုင်ငံ တိုးတက်ရေးအတွက် ကမ္ဘာကြီး တိုးတက်ရေးအတွက်ကို ဦးတည်ပြီးတော့ လုပ်သွားစေချင်ပါတယ်။
ကွက်ပြီးတော့ ကိစ္စတစ်ခုကို မြင်ခြင်းအားဖြင့် ရသင့်၊ ရထိုက်တဲ့တိုးတက်မှုတွေ မရနိုင်ပါဘူး။
ဒါကြောင့်မို့လို့ ဒီနေ့ဆိုရင် စီးပွားရေးလုပ်နေတဲ့ အမျိုးသမီးများ အသိုင်းအဝိုင်း ရောက်နေတာ ဖြစ်ပါတယ်။
သို့သော်လည်းပဲ စီးပွားရေးအသိုင်းအဝိုင်းအတွက်ပဲ စဉ်းစားလို့ မရပါဘူး။ ကျွန်မတို့ ဆွေးနွေးပွဲမှာလည်း ပြောသွားတာတွေ ရှိမှာပါ။
တချို့စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တွေက ဘယ်လိုပရဟိတလုပ်ငန်းတွေကနေ စပြီးလုပ်ခဲ့တယ်။ စီးပွားရေးကနေ ဘယ်လို လူမှုရေးကို အထောက်အကူပြုခဲ့တယ်။ ဒါတွေလည်း ပါသွားမယ်လို့ ကျွန်မ ထင်ပါတယ်။
ဒါကြောင့် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်များဟာ စီးပွားရေးကိုပဲ ကွက်ပြီးတော့ ကြည့်လို့မရသလို ကျွန်မတို့ရဲ့ နိုင်ငံအတွက်ပဲ ကြည့်လို့လည်း မရပါဘူး။ နောက်ဆုံးကျတော့ တစ်ကမ္ဘာလုံးအတွက် ကြည့်ရမှာပါ။
အထူးသဖြင့် အခုခေတ်၊ အခုအခါမှာ ဘယ်လိုမှရှောင်ရှားလို့ မရပါဘူး။ ကျွန်မတို့နိုင်ငံနဲ့ တခြားပြင်ပနိုင်ငံတွေဟာ ဆက်နွယ်မှုတွေ အမျိုးမျိုး ရှိနေပါတယ်။
ဒီဆက်နွယ်မှုတွေကို ကျွန်မတို့ကနေပြီးတော့ အသိအမှတ်ပြုပြီးတော့ ဘယ်လိုအကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်လုပ်ရမလဲ အတ္တဟိတ၊ ပရဟိတ ကိုယ့်အတွက်၊ သူ့အတွက်၊ ကျွန်မတို့နိုင်ငံအတွက်၊ တခြားနိုင်ငံများအတွက် အဲ့ဒီလို ကျွန်မတို့ကြည့်မှ တကယ့်စစ်မှန်တဲ့တိုးတက်မှု ရမှာပါ။
တခြားနိုင်ငံတွေ မစဉ်းစားနိုင်သေးတဲ့ကိစ္စတွ ကျွန်မတို့ စဉ်းစားနိုင်မှ တီထွင်မှုဆိုလို့ရှိရင် အများက စီးပွားရေးနဲ့ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာကိစ္စတွေ စဉ်းစားကြပါတယ်။ ဥပမာအားဖြင့်ဆိုရင် စီးပွားရေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့ တီထွင်မှုတွေ မဟုတ်တဲ့ ကျန်းမာရေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့ တီထွင်မှုတွေရှိနိုင်တယ်၊ ပညာရေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့ တီထွင်မှုတွေ ရှိနိုင်တယ်။
အဲ့တော့ ဒီလို တီထွင်မှုဆိုတာဟာ လက်တွေ့ကျကျ လုပ်ငန်းအတွက်ဆိုပြီးတော့ အများက စဉ်းစားကြပါတယ်။
ဒါပေမယ့် အရေးအကြီးဆုံးတီထွင်မှုဆိုတာကတော့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ တီထွင်မှုပါပဲ။
ကျွန်မတို့အနေနဲ့ ဒီမိုကရေစီတော်လှန်ရေး၊ ဒီမိုကရေစီလှုပ်ရှားရေးဆိုပြီးတော့ စပြီးတော့ လုပ်လာကတည်းက ကျွန်မ ပြောခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ရဲ့ အဓိကတော်လှန်ရေးက စိတ်ဓာတ်တော်လှန်ရေးပဲဖြစ်တယ်။ နိုင်ငံရေးတော်လှန်ရေးလည်း မဟုတ်ဘူး။ လူမှုရေးတော်လှန်ရေးလည်း မဟုတ်ဘူး။ စိတ်ဓာတ်တော်လှန်ရေးပဲ ဖြစ်တယ်။
စိတ်ဓာတ်ကို ပြောင်းနိုင်မှ လူမှုရေး၊ နိုင်ငံရေးကို ပြောင်းနိုင်မှာပါ။ ကျွန်မတို့စိတ်ဓာတ်တွေကို မပြောင်းနိုင်ဘူး ဆိုလို့ရှိရင် လူမှုရေး၊ နိုင်ငံရေးကိုလည်း ကျွန်မတို့ ပြောင်းနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။
ဒါကြောင့်မို့လို့ ကျွန်မတို့ရဲ့ အမျိုးသမီးများဟာ ကျွန်မတို့နိုင်ငံတိုးတက်တယ်ဆိုတာ ပြချင်လို့ရှိရင် အမျိုးသမီးများအခွင့်အရေးပိုပြီးရလာတဲ့ ကိစ္စကိုသာ အားသန်တာ မဟုတ်ဘဲနဲ့ ကျွန်မတို့နိုင်ငံက ဘယ်လိုစိတ်ဓာတ်တော်လှန်ရေးကြီးကို အောင်မြင်အောင် အမျိုးသမီးများ ပံ့ပိုးနိုင်သလဲဆိုတဲ့ အမြင်ကနေ၊ ရှုထောင့်ကနေ ကြည့်ပြီးတော့ လုပ်ပေးစေချင်ပါတယ်။
ကျွန်မတို့ရဲ့ စိတ်ဓာတ်တော်လှန်ရေးမှာ အမျိုးသမီးများက ရှေ့တန်းက ပါဝင်ခဲ့တဲ့အစဉ်အလာကို ချနိုင်မယ်ဆိုလို့ရှိရင် တခြားနိုင်ငံမှာ အမျိုးသမီးများအခွင့်အရေးအတွက် လုပ်ဆောင်နေတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်များကလည်း အမျိုးသမီးများအခွင့်အရေးဆိုတာ တကယ်တော့ လူသားများတိုးတက်ရေးအတွက်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်လာမယ်လို့ ကျွန်မတို့ ထင်ပါတယ်။
လူသားများတိုးတက်ရေးအတွက် အဓိကျတဲ့ကိစ္စကတော့ ငြိမ်းချမ်းရေးပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
ငြိမ်းချမ်းရေးဆိုတာ ပြည်တွင်းငြိမ်းချမ်းရေးတင်မကဘူး။ တကမ္ဘာလုံးငြိမ်းချမ်းရေး ဖြစ်ပါတယ်။
ငြိမ်းချမ်းရေးဆိုတာလည်း စိတ်ထဲကစတဲ့ကိစ္စပါ။ ငြိမ်းချမ်းချင်တဲ့စိတ်ဓာတ်ရှိမှ ငြိမ်းချမ်းရေးကို ရနိုင်မှာပါ။
ငြိမ်းချမ်းရေးကို တကယ်မလိုလားဘူးဆိုရင် ပါးစပ်က ဘယ်လိုပဲ ပြောပြော၊ ငြိမ်းချမ်းရးရအောင်လို့ အထောက်အကူပြုနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။
ဒါကြောင့် ကျွန်မတို့ အမျိုးသမီးများဟာ ငြိမ်းချမ်းရေးရဖို့အတွက် ဘယ်လိုစိတ်ဓာတ်တွေ လိုအပ်သလဲဆိုတာကို သေသေချာချာ စဉ်းစားဆင်ခြင်ပြီးတော့ မိမိတို့လုပ်နေရတဲ့တာဝန်တွေနဲ့ ဒွန်တွဲပြီးတော့ ဒီလိုစိတ်ဓာတ်တွေ ရှင်သန်၊ တိုးတက်လာဖို့ ကူညီပေးစေချင်ပါတယ်။
စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်များကလည်း စီးပွားရေးကဏ္ဍကနေပြီးတော့ ဘယ်လို ငြိမ်းချမ်းရေးကို ဆောက်တည်ပေးနိုင်မယ့်၊ ငြိမ်းချမ်းရေးကို အားပေးနိုင်မယ့် စိတ်ဓာတ်တွေ တစ်ကမ္ဘာလုံးမှာ မြင့်မားလာအောင်လို့ ငါတို့ စီးပွားရေးရှုထောင့်ကနေ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တွေအနေနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်နိုင်မလဲဆိုတာ စဉ်းစားဆင်ခြင်ကြပါလို့ တိုက်တွန်းချင်ပါတယ်။
နိဂုံးချုပ်အားဖြင့်တော့ ကျွန်မတို့အခု အမျိုးသမီးများရဲ့ အခမ်းအနားမှာ အမျိုးသားတချို့ပါလာတဲ့အတွက် အင်မတန်မှ ဝမ်းသာပါတယ်။ မိခင်နှင့်ကလေးစောင့်ရှောက်ရေးအဖွဲ့ ပြန်လည်ပြီးတော့ ဖွဲ့စည်းတဲ့အခါကျတော့ ပထမက တင်ပြတဲ့အထဲမှာ အမျိုးသားတစ်ယောက်မှ မပါပါဘူး။ အဲ့တော့ ကျွန်မက ပြောတယ်။
အမျိုးသမီးတွေ၊ ကလေးတွေ စောင့်ရှောက်ရေးဆိုတာ အမျိုးသားတွေနဲ့ရော မဆိုင်ဘူးလားဆိုတော့ အခုတော့ အမျိုးသားတွေ ပါလာပါတယ်။
ကျွန်မတို့ဟာ အမျိုးသမီးတွေအတွက် အမျိုးသားတွေက တာဝန်ယူရသလို အမျိုးသားတွေအတွက်လည်း အမျိုးသမီးတွေက တာဝန်ယူရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။
အဲ့ဒါကြောင့် ကိုယ့်ရဲ့ခင်ပွန်းတွေ၊ သားတွေ အစ်ကိုတွေ၊ မောင်တွေကိုလည်း စောင့်ရှေက်သလို၊ သွန်သင်ဆုံးမစရာရှိလို့ရှိရင်လည်း သွန်သင်ဆုံးမကြပါလို့ ပြောရင် နိဂုံးချုပ်ပါတယ်”
Credit : Mizzima
06-03-2017
0 comments :
Post a Comment