အေမက ဖုန္းဆက္ေတာ့ မၾကည္ ျပာတစ္ေယာက္အေျပးအလႊား ရြာျပန္လိုက္ရတယ္။ အေ၀းသင္ ေက်ာင္းက ျပန္တက္ရက္ကနီးေန ေတာ့ ၿမိဳ႕ေပၚေက်ာင္းေရာက္ သြားရင္ ျပန္လာဖို႔ဆိုတာ အဆင္ မေျပတာနဲ႔ ေစာေစာစီးစီးဆရာ ၀န္ျပခဲ့ေပးမယ္ဆို ညီမေလးကို ေခၚ ၊ စုထားတဲ့ ေက်ာင္းတက္မယ့္ပိုက္ဆံကိုဖဲ့ၿပီး ေဆးခန္းကိုအေျပး သြားျပတယ္။
ေဆးခန္းေရာက္ေတာ့ ထံုးစံ အတိုင္းအကုန္စစ္ၾကတာ ပိုက္ဆံ ကုန္မွာစိုးလို႔ မစစ္ခ်င္လည္း မရ။ ေနာက္ဆံုးေသြးစစ္၊ ဆီးစစ္လိုက္ ေတာ့ ကိုယ္၀န္ရွိေနတယ္တဲ့။
ငယ္ထိပ္ေႁမြေပါက္ခံလိုက္ ရသလိုပဲ တီခ်ယ္ရယ္...
(၁၆) ႏွစ္ မျပည့္တျပည့္ ညီမေလး၊ ဘုမသိဘမသိ၊ ကေလးတစ္ေယာက္လို ေျပးလႊားေဆာ့ ကစားလို႔ ေကာင္းတုန္း၊ အရြယ္ ေကာင္းကေလးမ၊ အခုေတာ့ ေရ တိမ္နစ္ၿပီတီခ်ယ္။ တစ္ခါမွ ေတြး မထားမိဘူး။ သမီးတို႔ မိသားစုမွာ ဒီလိုအရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္း စရာကိစၥႀကီး ႀကံဳရလိမ့္မယ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ေသခ်ာေအာင္ အာထရာေဆာင္း႐ိုက္လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ညီမေလးကို ဆု ေတာင္းျပည့္ဘုရားေရွ႕ကိုေခၚ သြားတယ္။ ညီမေလးရယ္ နင္မွန္ မွန္ေျပာစမ္း ဘယ္တုန္းက ရည္း စားထားမိသလဲ...မနည္းစစ္ေမး ရတယ္။
ညီမေလးက တအားငို တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပေထြးက ဓားနဲ႔ေထာက္ၿပီး အဓမၼျပဳက်င့္ တာတဲ့ ဘယ္လိုဘယ္ပံုျဖစ္သလဲ၊ ဘယ္တုန္းကျဖစ္သလဲ၊ ဘယ္ေန ရာျဖစ္သလဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္လဲဆို တာေတြေတာင္ သူ႕ခမ်ာေရေရ လည္လည္မေျပာတတ္။
ေနာက္ေတာ့မွ ပေထြးက နင္ျပန္ေျပာရင္ နင္တို႔တစ္မိသားစု လံုးသတ္ပစ္မယ္။ ငါက ေထာင္ ထြက္၊ တစ္ႀကိမ္သာသားမယားျပဳ က်င့္ေပမယ့္ ကံဆိုးစြာနဲ႔ ဒီကေလးမ ကိုယ္၀န္ရလိုက္တယ္ တီခ်ယ္ ရယ္။ ငါးလေက်ာ္ၿပီ မိန္းကေလး တဲ့။ ေစာ္ကားၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ပေထြးက အေမလစ္တိုင္း အၿမဲ တမ္းၿခိမ္းေျခာက္တယ္တဲ့။ က ေလးမက ဘယ္သူ႕မွမေျပာရဲဘူးတီခ်ယ္။
ၾကည္ျပာတို႔ အေဖဆံုးၿပီး ေတာ့ အေမက ဒီလူကို နာဂစ္အ ၿပီးမွာယူလိုက္တာပါ။ ပေထြးနဲ႔ ေနလာတာ နာဂစ္ၿပီးကတည္းက ဆိုရင္ ကေလးမအသက္ (၇) ႏွစ္ ေလာက္ကတည္းက သူ႕လက္ ေပၚႀကီးလာတာပါ တီခ်ယ္။ အခု ဆိုရင္ ကေလးမအသက္ (၁၆) ႏွစ္နီးပါးေပါ့။
ဒီကေလးမ တီခ်ယ့္ဆီမွာ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားေနခြင့္ ေလွ်ာက္တာမရေတာ့ ရြာေက်ာင္းမွာ တက္တယ္တီခ်ယ္။ အခုစာ ေမးပြဲက နီးၿပီ၊ ဗိုက္တစ္လံုးနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ စိတ္အားထက္ သန္ေနေသးေပမယ့္ ဒီကေလးမ ကို သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ေရွာင္ၾကတယ္တဲ့။ ဟိုးအရင္ကတည္းက ေပါင္းလာတဲ့ သူငယ္ ခ်င္းေတြဆိုေတာ့ ကေလးမခမ်ာ အေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္တယ္ တီခ်ယ္။
ၾကည္ျပာလည္း အခုတီခ်ယ္ ေက်ာင္းမွာမကူႏုိင္ဘဲ သူ႕ေဇာနဲ႔ ရြာျပန္ၿပီး သူ႕နားမွာပဲ ေစာင့္ေန ရတယ္။ မေတာ္လို႔ ေသေၾကာင္း ႀကံလိုက္မွာ ၾကည္ျပာအရမ္းစိုးရိမ္လို႔ တီခ်ယ္။ တစ္ဦးအသက္လည္း မဟုတ္၊ ၾကည္ျပာနဲ႔ အေမနဲ႔ သိသိခ်င္း ေဒါသကလည္း အရမ္းထြက္၊ရွက္ကလည္း ရွက္နဲ႔ ရြာကရဲကို တိုင္ေတာ့ ရြာရဲကပေထြးကို လာ ဖမ္းၾကပါတယ္ တီခ်ယ္။ အားကိုး ရတယ္ေျပာမယ္မႀကံေသးဘူး။ ဖမ္းခ၊ ထိန္းသိမ္းထားခ တစ္ည ၆,၀၀၀ က်ပ္ေပးရမယ္။
တီခ်ယ္ရယ္ ေပးလိုက္ပါ တယ္။ ဒီလိုလူမ်ဳိးကို ၾကည္ျပာတို႔ မိသားစုထဲကအၿပီးတိုင္ ထုတ္ပစ္ ၿပီး အျပစ္ဒဏ္ႀကီးႀကီးေလးေလး က်ခံရေအာင္ဆိုတဲ့ စိတ္အဟုန္ တစ္ခုပဲရွိေတာ့တယ္။
ေနာက္တစ္ခါ ရြာကေနတစ္ ဆင့္ ၿမိဳ႕နယ္႐ုံးကိုသြားၿပီး အစစ္ ခံရမယ္ဆိုေတာ့ တရားခံသယ္ခ ဆိုၿပီး ၃၀,၀၀၀ က်ပ္ေတာင္း တယ္။ ေပးလိုက္ပါတယ္ တီခ်ယ္။ၿပီးေတာ့ လုိက္ပို႔တဲ့ ရဲသံုး ေယာက္ ကြမ္းဖိုး၊ ေဆးလိပ္ဖိုးက ၁၀,၀၀၀ က်ပ္က်တယ္တဲ့။ ေပး လိုက္ပါတယ္ တီခ်ယ္ရယ္။
တီခ်ယ္ေပးတဲ့ လီဂယ္အိပ္ (Legal Aid)လည္း ဖုန္းဆက္ၾကည့္ပါတယ္။ ‘‘ဟုတ္ကဲ့’’တစ္ခြန္းေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္ တီခ်ယ္။
ေနာက္ေတာ့ တီခ်ယ္ေျပာမွ သိရတယ္ေလ။ သူတို႔က ကုလသမဂၢကေလးသူငယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး က ရန္ပံုေငြရတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ပဲ ဒီလိုအမႈေတြကို လိုက္လုပ္ေပးတယ္။ ရန္ပံုေငြလည္းရပ္၊ စီမံကိန္းလည္းရပ္၊ ဗဟုသုတရပါတယ္ တီခ်ယ္။
ၿမိဳ႕ေပၚေရာက္ေတာ့ စစ္ ေဆးရမယ္။ ျဖစ္ခဲ့စဥ္က အ၀တ္ အစားကို ဓာတ္ခြဲခန္းပို႔ခက ၆၀,၀၀၀ က်ပ္က်မယ္တဲ့။ သမီး ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ တီခ်ယ္။
ၾကည္ျပာတစ္ေယာက္ ေခြၽး ခံအိတ္ထဲႏိႈက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္က်န္ေငြက ၈,၀၀၀ က်ပ္။ ညေနက ၄ နာရီခြဲေတာ့မယ္။ မနက္စာထမင္းမစားရေသးဘူး တီခ်ယ္၊ ....အားတင္းၿပီး တံေတြးကို မ်ဳိခ်၊ ၂၀ တိုးအေပါင္မပါ ေငြေခ်းရတဲ့ေနရာကို ဗေလာင္ဆူရွာေနဆဲ.....
ဆက္ရန္ရွိသည္.....
(မွတ္ခ်က္- ကေလးသူငယ္မုဒိမ္း မႈတစ္ခုတြင္ ကံဆိုးခဲ့ေသာ မိန္း ကေလးငယ္တစ္ဦး၏ အျဖစ္အ ပ်က္ကို အမည္ေျပာင္း၍ ေရးသား ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။)
By ကေလာင္ငၾကည္
November 29, 2016
7 days
0 comments :
Post a Comment