ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေဘာလံုးအသင္းရွိတယ္ဗ်..။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ျမိဳ႕နယ္အေနနဲ႕ ရပ္ကြက္ပြဲေတြ လုပ္ေပးတယ္..။ ဒီေကာင္ရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္က ရပ္ကြက္ အသင္းမွာ ႏွစ္တိုင္းမပါမျဖစ္။ ဒီေကာင္ ေဆာ့တာက အေရွ႕။ ကၽြန္ေတာ္က အလယ္..။ ျမိဳ႕ကလူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႕အသင္းဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို တြဲျမင္ၾကတယ္..။ သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္နဲ႕က အျမဲတမ္း တစ္သင္းထဲမွာပဲကစားတယ္..။ ခ်ိန္းပြဲေတြမွာေတာင္ ခြဲမကန္ဖူးဘူး..။ သူမရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္ မေဆာ့တတ္ေတာ့သလို… ကၽြန္ေတာ္မရွိရင္ သူလည္း ကြင္းထဲမွာ ငေပါၾကီးကို ျဖစ္သြားေရာ..။ အဲ့ဒီေလာက္တြဲလာၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္။
တစ္ရက္… ဒီေကာင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာင္ေနာက္ေခ်ာင္းေရသြားကူးဖို႕ လာေခၚတယ္ဗ်..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲ့ဒီေန႕က ေနမေကာင္းတာနဲ႕ မလိုက္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဒီေကာင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အတင္းမေခၚေတာ့ပဲ ထြက္သြားတယ္..။
ေနာက္တစ္ရက္… ေဇာ္ၾကီး ဆံုးသြားျပီတဲ့..။ ကိုယ့္နားကိုယ္ေတာင္ မယံုဘူး..။ ေတာင္ေနာက္ေခ်ာင္းမွာ ေရနစ္ၿပီး ဆံုးတာတဲ့..။ အေလာင္းက ေဆးရံုက ေရခဲတိုက္မွာ ေရာက္ေနျပီ..။ မေန႕က သူ႕အိမ္နဲ႕ စကားမ်ား ၿပီး စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ အိမ္ကထြက္သြားတယ္တဲ့..။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀င္ေခၚတာ..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မလိုက္ေတာ့ ဘီယာေသာက္ၿပီး ဆိုင္ကယ္နဲ႕ တစ္ေယာက္တည္း ေတာင္ေနာက္ေခ်ာင္းမွာ ေရသြားကူးတာ မူးမူးနဲ႕ဆိုေတာ့ ေရနစ္ျပီး ဆံုးသြားတယ္လို႕ သူ႕အိမ္က ျပန္ေျပာျပတယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီေကာင့္ အေလာင္းကို ရင္ခြဲရံုမွာ သြားၾကည့္ေတာ့ ပိတ္ျဖဴအုပ္ထားတဲ့ အေလာင္းကို ျမင္ရတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းပါ..။ ရုပ္ေလး ၾကည့္ပါရေစလို႕ အေစာင့္ကို ခြင့္ေတာင္းေတာ့…. အေစာင့္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ပိတ္ျဖဴေလး လွန္ျပတယ္…။ အရင္က ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ေဇာ္ၾကီး မ်က္ႏွာက ေရေတြနဲ႕ေဖာင္းပြေနၿပီး ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္ ေရအိတ္ၾကီးလိုျဖစ္ေနတယ္…။ မ်က္လံုးနဲ႕ ႏွာေခါင္း ပါးစပ္ထဲမွာ သဲေတြ ျပည့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္..။ ပိတ္ျဖဴေအာက္က ထိုးထြက္ေနတဲ့ ဗိုက္ပူပူကို ျမင္ရတာ လည္း သူ႕ဗိုက္ထဲ ေရေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၀င္ထားသလဲဆိုတာ သိတာတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ၾကည့္ ႏိုင္စြမ္း မရွိတာနဲ႕ မ်က္ႏွာလြဲၿပီး ထြက္ခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္..။
မွတ္မွတ္ရရ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ေဘာလံုးပြဲကန္ေနတဲ့အခ်ိန္ၾကီး တစ္ပြဲကန္ၿပီး ေနာက္တစ္ပြဲကန္ဖို႕ ေစာင့္ေနရတဲ့ အခ်ိန္..။ ကၽြန္ေတာ္ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အသုဘကို တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီေပးခဲ့တယ္..။ အခ်ိန္ျပည့္ သူတို႕အိမ္မွာပဲ ေနေပျပီး ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးခဲ့တယ္..။ အရာအားလံုး အဆင္ေျပေျပ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ပါပဲ..။ အဲ… ထံုးစံ အတိုင္း ေနာက္ဆံုး ရက္လည္ ေန႕မွာ ဇာတ္လမ္းက စတာပါပဲ..။ အဲ့ဒီေန႕က ေသဆံုးသူက ေဆြမ်ိဳး အေပါင္းအပါေတြကို ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရတဲ့ ေန႕တစ္ေန႕ေလ..။
မနက္ ပိုင္း တရားနာ၊ ဆြမ္းကပ္ၿပီး တရားနာလာတဲ့သူေတြကို ဒံေပါက္ေကၽြးဖို႕ ကူညီေနရတာနဲ႕ မနက္တစ္ပိုင္းလံုး ဘယ္လို ကုန္လို႕ ကုန္သြားမွန္းမသိလိုက္ဘူး..။ ေန႕လည္ ႏွစ္နာရီေလာက္ၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ နယ္ေျမမွဴးက ကၽြန္ေတာ့္ကို မနက္ျဖန္ ေဘာလံုးပြဲရွိတယ္ဆိုတယ္ ျပင္ဆင္ထားဖို႕ လာေျပာတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္..။ ပထမဆံုး ေဇာ္ၾကီး မပါတဲ့ေဘာလံုးပြဲကို ကၽြန္ေတာ္ ကန္ရေတာ့မယ္ေပါ့..။
ညအိပ္ယာ ေစာေစာ၀င္ခဲ့တယ္..။ ဒါမွ မနက္ျဖန္ ေဘာလံုးကန္ဖို႕အားျပည့္ေနမွာေလ..။ ေဇာ္ၾကီးကို သတိရေန မိတယ္..။ အရင္အခ်ိန္ေတြဆို မနက္ျဖန္လို ေဘာလံုးကန္မယ္ဆို ဒီလိုညမွာ ဒီေကာင္က အိမ္မွာလာအိပ္ေနက်။ မင္းဘယ္လိုကန္ ငါဘယ္လိုကန္ဆိုၿပီး ေလပစ္ေနတာနဲ႕ ညကို ကုန္ဆံုးေစခဲ့တာ..။ အခု ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း..။ စိတ္က ဒီေကာင့္ဆီကို ေရာက္ေနတာနဲ႕ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ အိပ္မေပ်ာ္…..။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၁၁း၀၀ နာရီ။ ၾကိဳးစားျပီး အိပ္မွပါေလ ဆိုၿပီး စိတ္တင္းၿပီး အိပ္ဖို႕ ညာဘက္ကို ေစာင္း အိပ္လိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာ၀င္ရင္ ညာဘက္ကိုေစာင္းၿပီး အိပ္ေလ့ရွိတယ္..။ အဲ့ဒါက အက်င့္ျဖစ္ေနျပီး အဲ့ဒီလိုမွ မအိပ္ရင္ မအိပ္ေပ်ာ္ေတာ့ဘူး..။ အိပ္မေပ်ာ္ တေပ်ာ္ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အိပ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာဘက္ကေန အသက္ရႈသံ တစ္သံ ၾကားေနရတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္အသက္ရႈသံ ကိုယ္ျပန္ၾကားတာမ်ားလားဆိုၿပီး အသက္ခဏေအာင့္ၿပီး နားေထာင္ လိုက္တယ္..။ ေနာက္က အသက္ရႈသံက မရပ္သြားဘူး..။ ေသျပီ..။ ေဇာ္ၾကီး ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္ယာမွာ လာအိပ္ေနျပီ.။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္လို႕ လုပ္ရမွန္းမသိဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုး့ မဖြင့္ပဲ အသက္ကို ေအာင့္ထားရာ ကေန ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရႈလိုက္တယ္..။
လူတစ္ကိုယ္လံုး ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေခၽြးေတြေၾကာင့္ စိုရႊဲေနျပီ..။ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ေယာက္်ားပဲ ဆိုၿပီး ဆတ္ကနဲ ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ႏွာေခါင္းခ်င္း ကပ္လ်က္အေနအထားမွာပဲ ေရခဲတိုက္မွာ ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ေဇာ္ၾကီးမ်က္ႏွာၾကီး နီးကပ္စြာျမင္လိုက္ရတယ္..။ ဒီေကာင့္မ်က္ႏွာၾကီးက ျပံဳးေနသလိုပဲ…။ ၿပီးေတာ့ ဒီေကာင္က ကၽြန္ေတာ္ ေဘးနားမွာ ကပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အိပ္ေနတာ…။ ကၽြန္ေတာ္ လိပ္ျပာ လြင့္မတတ္ပါပဲ..။ ရွိသမွ် အသံနဲ႕ အသားကုန္ ၾကံဳးေအာ္လိုက္တယ္..။
"သားၾကီး.. ဘာျဖစ္တာလဲ… တံခါးဖြင့္စမ္း.."
အိမ္က လူေတြက အျပင္ကေန တံခါးထုေနသံၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အားရွိသြားတယ္..။ ကုတင္ေပၚက ကုန္းရံုးထၿပီး တံခါးေျပးဖြင့္ဖို႕ ျပင္လိုက္တယ္..။ တံခါးဖြင့္ဖို႕ လုပ္တုန္းမွာပဲ အေမွာင္ထဲမွာ ကုတင္ေပၚကေန ေဇာ္ၾကီး ကုန္းထ ေနတာျမင္လိုက္ရတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးလက္ကိုင္ဘုၾကီး ကိုင္ျပီး ေငးၾကည့္ေနမိတယ္..။ ျပီးေတာ့ ေဇာ္ၾကီးက ကၽြန္ေတာ့္ဗီဒိုကုိ လက္ညိႈးထိုးျပီး ရပ္ေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ သူဘာကို ဆိုလိုမွန္း နားလည္ လိုက္ၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ္ သူၾကားႏိုင္ေလာက္တဲ့ အသံတိုးတိုးေလးနဲ႕ ေျပာလိုက္တယ္..
"ေအးပါ ေဇာ္ၾကီးရာ…၊ မင္းဖိနပ္နဲ႕ ၀တ္စံုကို ငါမင္းဆီကို ပို႕ေပးပါ့မယ္…"
ကၽြန္ေတာ္ အဲ့လိုေျပာလိုက္ေတာ့ ဒီေကာင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းလာတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးဖြင့္ၿပီး အျပင္ထြက္လိုက္ရမလား ဒီအတိုင္းေနရမလား စဥ္းစားေနတုန္း ဒီေကာင္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ကို ေရာက္လာတယ္…။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီေကာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒုကၡမေပးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ကေန ေဆးလိပ္မီးခိုးေငြ႕ပံုစံ ေပ်ာက္ကြယ္သြား တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္သြားတဲ့ ပံုစံပါပဲ…။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြကို အေမွာင္ထဲမွာ ၾကည့္ေနရတာ ရုပ္ရွင္တကား ၾကည့္ေနရသလိုပါပဲ..။ ကၽြန္ေတာ္ နဖူးေပၚ က်ေနတဲ့ ေခၽြးေတြကို သုတ္လိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးလက္ကိုင္ဘုကို လွည့္လိုက္တယ္..
"ဘာျဖစ္တာလဲ သား… တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေခၽြးေတြနဲ႕…"
"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး… သားအိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္ေနတာပါ…"
အဲ့ဒီည ေရတစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ဆက္အိပ္ခဲ့ပါတယ္..။ ဘာအေႏွာင့္အယွက္မွ မရွိပါဘူး..။ ေနာက္ေန႕ မနက္ လင္းလင္းခ်င္း သူ႕ေဘာလံုး၀တ္စံုနဲ႕ ဖိနပ္ကို သူ႕ရဲ႕ အုတ္ဂူနားမွာ သြားၿပီး ျမွပ္ေပးခဲ့ပါတယ္..။ ဒီေကာင္ ေက်နပ္မွာပါ..။ အဲ့ဒီေန႕ ညေနမွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ့ ပထမဆံုး ေဘာလံုးပြဲကို ကစားခဲ့ေပမယ့္ ကြင္းထဲမွာ ေျပးလႊားေနတဲ့ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေတြကို ေတြ႕ေနရတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ေယာင္မိပါတယ္…။
ေအာင္ထြန္းဦး
0 comments :
Post a Comment