ရန္ကုန္ကေန ဗိသနိုးၿမိဳ႕ ေဟာင္းကို မိုင္ေပါင္း ၃၂၀ ကြာေဝးပါတယ္။ ဘီစီ ၄ရာစု မွာ တည္ေထာင္တဲ႔ၿမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္တြင္းႀကီး ကေန ၁၂ မိုင္ အကြာမွာ တည္ရွိပါတယ္။ မိုးနည္းေ႐ရွား အရပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရန္ပယ္ေခ်ာင္း ကေရ ကို အဓိက အားထားၾကရပါတယ္။ ဒါ့ အျပင္ အျပင္ေသာက္ေတာ္ကန္၊ အတြင္းေသာက္ေတာ္ကန္ စတဲ႔ေရကန္ အခ်ိဳ႕ရွိေသာ္လည္း ယခုအခါ ေရခမ္းေျခာက္ သေလာက္ ရွိေနပါၿပီ။
ဗိသနိုးၿမိဳ႕ ေဟာင္းထဲက ေပပင္ေတြက အသီးမသီး မႀကီးထြားပဲ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီ သက္တမ္း ရွိေနၾကပါတယ္။ အျမင့္က လူတစ္ရပ္ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ပန္ထြာဘုရင္မ ရဲ႕ ဆုေတာင္းတစ္ခုပါ။ “ငါလာမွႀကီး၊ ငါလာမွသီး” ဆိုတဲ႔ ဆုေတာင္း အတိုင္း ဗိသနိုးၿမိဳ႕ ေဟာင္းထဲက ေပပင္ေတြက ဘုရင္မ လူျပန္မျဖစ္မခ်င္း မႀကီးထြား၊ အသီးမသီးတာ လို႔ အဆိုရွိပါတယ္။
ဗိသနိုးၿမိဳ႕ ေဟာင္းထဲမွာ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ လို႔ေခၚတဲ႔ ဥယ်ာဥ္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပန္ထြာဘုရင္မ လက္ထက္ေတာ္မွ ယေန႔အထိ အင္ၾကင္းပင္ တစ္ပင္မွ မရွိခဲ႔ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အင္ၾကင္းပန္း အေၾကြေတြကို ယေန႔ထက္တိုင္အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ေျမေနရာ တစ္ဝိုက္မွာေတြ႕ေနရဆဲပါ။
ဒီ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ ကို ပန္ထြာဘုရင္မ က ဗိသနိုးၿမိဳ႕ ႔မင္းႀကီး ကို ရည္စူးၿပီးလွဴဒါန္းခဲ႔တာပါ။ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ အင္ၾကင္းပင္ မရွိေသာ္လည္း ဗိသနိုး မင္းႀကီး ရဲ႕ အမိန္႔ နဲ႔ အင္ၾကင္းပြင့္ေတြက ဥယ်ာဥ္ေတာ္ထဲ က ိုအလိုေလ်ာက္ေရာက္ေနတတ္လို႔ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္လို႔ေခၚတာပါ။ ယခုထိလည္း ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ႔ အင္ၾကင္းပြင့္ေတြေရာက္ေနဆဲပါ။
အထူးသျဖင့္ ပန္ထြာဘုရင္မ တည္ခဲ႔တဲ႔ ေရႊေရာင္ေတာ္ေစတီ မွာ အင္ၾကင္းပန္းေတြကို ဘုရားပန္း လွဴထားတာအျပင္ ဘုရားရင္ျပင္ တစ္ဝိုက္ျပန္႔ႀကဲစြာ ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အင္ၾကင္းပန္းေတြ ဘယ္ကလာသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ဘုရင္မ ပန္ထြာ ရဲ႕ ဝိဥာဥ္သာ သိပါလိမ့္မယ္။
ဒါ့အျပင္ ဗိသနိုးၿမိဳ႕ ေဟာင္းထဲမွာ အသားစားခြင့္ မရွိပါဘူး။ စည္းကမ္းေတြ အရမ္းတင္းၾကပ္ပါတယ္။ ဝိနည္း နဲ႔ မညီတဲ႔ ရဟန္းေတြေနခြင့္ မရွိပါဘူး။ ေနခြင့္ မရွိလို႔လည္း ပန္ထြာဘုရင္မ ရဲ႕ ဝိဥာဥ္ကို ပဌာန္းဆက္ေၾကာင့္ ၾသဇာေညာင္း တဲ႔ ေတာင္ငူနန္းတြင္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ ရဲ႕ေက်ာင္းတစ္ခုသာ ဗိသနိုးၿမိဳ႕ ေဟာင္းမွာ ရွိပါတယ္။
ဒါကလည္း ရဟန္းအေယာင္ေဆာင္ထားသူေတြ ရဲ႕ ပရိယာယ္ေၾကာင့္ ဗိသနိုးၿမိဳ႕ ၾကီး ပ်က္စီးၿပီး သေရေခတၱရာျပည့္ရွင္ ဒြတၱေပါင္လက္ေအာက္ေရာက္ရတာကို အညိႈးထားၿပီး သိကၡာ နဲ႔ ဝါစဥ္ႏုေသးတဲ႔ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ပန္ထြာဘုရင္ မဝိဥာဥ္က လက္မခံတာပါ။
ေရွးေဟာင္းသုေတသနဌာန ကဗိသနိုးၿမိဳ႕ ေဟာင္းႀကီးကို ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား တူးေဖာ္ ထိန္းသိမ္းထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ တူးေဖာ္ရာမွာလည္း မကြ်တ္လြတ္ေသးတဲ႔ ပန္ထြာ ဘုရင္မ ရဲ႕ ဝိဥာဥ္ကိုျမင္ခဲ႔ၾကရပါတယ္။ အမွားအယြင္း မလုပ္ရဲၾကပါဘူး။ ေတြ႕ရွိဖူးတဲ႔သူေတြရဲ႕ အဆိုအရ ပန္ထြာ ဘုရင္မက အသားအေရျဖဴစပ္စပ္ရွိၿပီး အရပ္က ၇ေပ နီးပါးရွိတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
ဒီအခ်က္ကေတာ့ ဗိသနိုးၿမိဳ႕ ေဟာင္းထဲက အရပ္ ၇ေပ ရွိတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ရဲ႕ အရိုးစုေနရာကို တူးေဖာ္မိရာကေန ပန္ထြာဘုရင္မ ရဲ႕ အရိုးစု လို႔ ယူဆခဲ႔ရာ က ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔အေၾကာင္းအရာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အဲဒီအရိုး ကို နယူဂ်ာစီက တြက္ခ်က္ေပးရာမွာ ႏွစ္ ၂၀၀၀ သက္တမ္း ရွိေနပါၿပီ။ဒါေပမယ့္ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ ေဟာင္းထဲမွာ ည အခ်ိန္တစ္ေယာက္ထဲ သြားဝံ႔သူ မရွိပါဘူး။ ပန္ထြာဘုရင္မ ရဲ႕ ဝိဥာဥ္ဓာတ္ က ေျခာက္ျခားေအာင္လႊမ္းမိုးထားဆဲပါ။
အနီးအနားက ရြာေတြက ရြာခံေတြလည္း မသြားရဲပါဘူး။ ပန္ထြာ ဘုရင္မ ကို နတ္နန္းေဆာက္ ကိုးကြယ္တဲ႔ ဓေလ့ယေန႔အထိ ရွိပါတယ္။ နတ္ဆက္ရာမွာ လည္း သက္သက္လြတ္ သစ္ဖုသစ္ဥေတြသာ ဆက္သရပါတယ္။ အသား၊ ငါး မဆက္ရပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ဝင္စားစရာဗိသနိုးၿမိဳ႕ ေဟာင္းႀကီးက သြားေရာက္ လည္ပတ္သူနည္းပါးစြာ နဲ႔ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီ ေျခာက္ေသြ႕ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိသနိုးၿမိဳ႕ ႔ကို သြားေရာက္ၿပီး ပန္ထြာဘုရင္မ ကို မပ်င္းရေအာင္ မၾကာခဏ ဆိုသလို အနည္းဆံုး တစ္ႏွစ္ တစ္ေခါက္ ၊ႏွစ္ေခါက္ သြားေရာက္ ဂါရဝျပဳေနၾကတဲ႔ လူ အခ်ိဳ႕ေတာ့ရွိေနပါတယ္။
အဲဒီလူေတြကေတာ့ ပန္ထြာဘုရင္မ ကို သစၥာရွိပါ့မယ္ လို႔ သစၥာဆိုၿပီး ဗိသနိုးၿမိဳ႕ ရဲ႕ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ထိ သေရေခတၱရာတပ္ေတြကို ခုခံရင္း အေသခံ တိုက္ပြဲဝင္သြားတဲ႔ ပန္ထြာဘုရင္မ ရဲ႕ စစ္သူႀကီးေလးဦး နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အႏြယ္ေတာ္ေတြထဲက လူ႔ဘဝ ကို ျပန္လည္ ႐ရွိသူေတြျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ။
Credit : ( Kyi Thant Sin ေ့ဖစ္ဘြတ္မွကူယူေဖာ္ျပပါသည္ )
ဒီအကြောင်းကို သိရှိသူ အင်မတန် နည်းပါးပါလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် ဗိဿနိုးမြို ့ဟောင်းကြီးကတော့ သဘာဝလွန်ဖြစ်ရပ်တွေ၊ ယနေ့ထိတိုင် ကျန်ရှိနေသေးတဲ့ ကျိန်စာတွေ၊ ပရလောကသားတွေ အပြည့်နဲ့ သဘာဝလွန်ဖြစ်ရပ်တွေကို လေ့လာနေတဲ့ ကျွန်တော်တို့ ကို စိမ်ခေါ်နေပါတော့တယ်။
ရန်ကုန်ကနေ ဗိဿနိုးမြို့ဟောင်းကို မိုင်ပေါင်း ၃၂၀ ကွာဝေးပါတယ်။ ဘီစီ ၄ရာစု မှာ တည်ထောင်တဲ့မြို့ဖြစ်ပါတယ်။ တောင်တွင်းကြီး ကနေ ၁၂ မိုင် အကွာမှာ တည်ရှိပါတယ်။ မိုးနည်းရေရှား အရပ်ဖြစ်တာကြောင့် ရန်ပယ်ချောင်း ကရေ ကို အဓိက အားထားကြရပါတယ်။ ဒါ့ အပြင် အပြင်သောက်တော်ကန်၊ အတွင်းသောက်တော်ကန် စတဲ့ရေကန် အချို့ရှိသော်လည်း ယခုအခါ ရေခမ်းခြောက် သလောက် ရှိနေပါပြီ။
ဗိဿနိုးမြို့ဟောင်းထဲက ပေပင်တွေက အသီးမသီး မကြီးထွားပဲ နှစ်ထောင်ချီ သက်တမ်း ရှိနေကြပါတယ်။ အမြင့်က လူတစ်ရပ်လောက်ပဲ ရှိပါတယ်။ ဒါကတော့ ပန်ထွာဘုရင်မ ရဲ့ ဆုတောင်းတစ်ခုပါ။ “ငါလာမှကြီး၊ ငါလာမှသီး” ဆိုတဲ့ ဆုတောင်း အတိုင်း ဗိဿနိုးမြို ့ဟောင်းထဲက ပေပင်တွေက ဘုရင်မ လူပြန်မဖြစ်မချင်း မကြီးထွား၊ အသီးမသီးတာ လို့ အဆိုရှိပါတယ်။
ဗိဿနိုးမြို ့ဟောင်းထဲမှာ အင်ကြင်းဥယျာဉ် လို့ခေါ်တဲ့ ဥယျာဉ်တစ်ခု ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပန်ထွာဘုရင်မ လက်ထက်တော်မှ ယနေ့အထိ အင်ကြင်းပင် တစ်ပင်မှ မရှိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါပေမယ့်နေ့စဉ်နေ့တိုင်း အင်ကြင်းပန်း အကြွေတွေကို ယနေ့ထက်တိုင်အင်ကြင်းဥယျာဉ်မြေနေရာ တစ်ဝိုက်မှာတွေ့နေရဆဲပါ။
ဒီ အင်ကြင်းဥယျာဉ် ကို ပန်ထွာဘုရင်မ က ဗိဿနိုးနတ်မင်းကြီး ကို ရည်စူးပြီးလှူဒါန်းခဲ့တာပါ။ ဥယျာဉ်ထဲမှာ အင်ကြင်းပင် မရှိသော်လည်း ဗိဿနိုးနတ်မင်းကြီး ရဲ့ အမိန့် နဲ့ အင်ကြင်းပွင့်တွေက ဥယျာဉ်တော်ထဲ က ိုအလိုလျောက်ရောက်နေတတ်လို့ အင်ကြင်းဥယျာဉ်လို့ခေါ်တာပါ။ ယခုထိလည်း ဘယ်ကမှန်း မသိတဲ့ အင်ကြင်းပွင့်တွေရောက်နေဆဲပါ။
အထူးသဖြင့် ပန်ထွာဘုရင်မ တည်ခဲ့တဲ့ ရွှေရောင်တော်စေတီ မှာ အင်ကြင်းပန်းတွေကို ဘုရားပန်း လှူထားတာအပြင် ဘုရားရင်ပြင် တစ်ဝိုက်ပြန့်ကြဲစွာ ရှိနေတတ်ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အင်ကြင်းပန်းတွေ ဘယ်ကလာသလဲ ဆိုတာကိုတော့ ဘုရင်မ ပန်ထွာ ရဲ့ ဝိဉာဉ်သာ သိပါလိမ့်မယ်။
ဒါ့အပြင် ဗိဿနိုးမြို့ ဟောင်းထဲမှာ အသားစားခွင့် မရှိပါဘူး။ စည်းကမ်းတွေ အရမ်းတင်းကြပ်ပါတယ်။ ဝိနည်း နဲ့ မညီတဲ့ ရဟန်းတွေနေခွင့် မရှိပါဘူး။ နေခွင့် မရှိလို့လည်း ပန်ထွာဘုရင်မ ရဲ့ ဝိဉာဉ်ကို ပဌာန်းဆက်ကြောင့် သြဇာညောင်း တဲ့ တောင်ငူနန်းတွင်းကျောင်းဆရာတော် ရဲ့ကျောင်းတစ်ခုသာ ဗိဿနိုးမြို့ ဟောင်းမှာ ရှိပါတယ်။
ဒါကလည်း ရဟန်းအယောင်ဆောင်ထားသူတွေ ရဲ့ ပရိယာယ်ကြောင့် ဗိဿနိုးမြို့ ကြီး ပျက်စီးပြီး သရေခေတ္တရာပြည့်ရှင် ဒွတ္တပေါင်လက်အောက်ရောက်ရတာကို အညှိုးထားပြီး သိက္ခာ နဲ့ ဝါစဉ်နုသေးတဲ့ ရဟန်းတော်တွေကို ပန်ထွာဘုရင် မဝိဉာဉ်က လက်မခံတာပါ။
ရှေးဟောင်းသုတေသနဌာန က ဗိဿနိုးမြို့ ဟောင်းကြီးကို တော်တော် များများ တူးဖော် ထိန်းသိမ်းထားပြီးဖြစ်ပါတယ်။ တူးဖော်ရာမှာလည်း မကျွတ်လွတ်သေးတဲ့ ပန်ထွာ ဘုရင်မ ရဲ့ ဝိဉာဉ်ကိုမြင်ခဲ့ကြရပါတယ်။ အမှားအယွင်း မလုပ်ရဲကြပါဘူး။ တွေ့ရှိဖူးတဲ့သူတွေရဲ့ အဆိုအရ ပန်ထွာ ဘုရင်မက အသားအရေဖြူစပ်စပ်ရှိပြီး အရပ်က ၇ပေ နီးပါးရှိတယ်လို့ဆိုပါတယ်။
ဒီအချက်ကတော့ ဗိဿနိုးမြို့ ဟောင်းထဲက အရပ် ၇ပေ ရှိတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ဦး ရဲ့ အရိုးစုနေရာကို တူးဖော်မိရာကနေ ပန်ထွာဘုရင်မ ရဲ့ အရိုးစု လို့ ယူဆခဲ့ရာ က ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့အကြောင်းအရာလည်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
အဲဒီအရိုး ကို နယူဂျာစီက တွက်ချက်ပေးရာမှာ နှစ် ၂၀ဝ၀ သက်တမ်း ရှိနေပါပြီ။ဒါပေမယ့် ဗိဿနိုးမြို့ ဟောင်းထဲမှာ ည အချိန်တစ်ယောက်ထဲ သွားဝံ့သူ မရှိပါဘူး။ ပန်ထွာဘုရင်မ ရဲ့ ဝိဉာဉ်ဓာတ် က ခြောက်ခြားအောင်လွှမ်းမိုးထားဆဲပါ။
အနီးအနားက ရွာတွေက ရွာခံတွေလည်း မသွားရဲပါဘူး။ ပန်ထွာ ဘုရင်မ ကို နတ်နန်းဆောက် ကိုးကွယ်တဲ့ ဓလေ့ယနေ့အထိ ရှိပါတယ်။ နတ်ဆက်ရာမှာ လည်း သက်သက်လွတ် သစ်ဖုသစ်ဥတွေသာ ဆက်သရပါတယ်။ အသား၊ ငါး မဆက်ရပါ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စိတ်ဝင်စားစရာ ဗိဿနိုးမြို့ ဟောင်းကြီးက သွားရောက် လည်ပတ်သူနည်းပါးစွာ နဲ့ နှစ်ထောင်ချီ ခြောက်သွေ့နေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဗိဿနိုးမြို့ ကို သွားရောက်ပြီး ပန်ထွာဘုရင်မ ကို မပျင်းရအောင် မကြာခဏ ဆိုသလို အနည်းဆုံး တစ်နှစ် တစ်ခေါက် ၊နှစ်ခေါက် သွားရောက် ဂါရဝပြုနေကြတဲ့ လူ အချို့တော့ရှိနေပါတယ်။
အဲဒီလူတွေကတော့ ပန်ထွာဘုရင်မ ကို သစ္စာရှိပါ့မယ် လို့ သစ္စာဆိုပြီး ဗိဿနိုးမြို့ ရဲ့နောက်ဆုံး အချိန်ထိ သရေခေတ္တရာတပ်တွေကို ခုခံရင်း အသေခံ တိုက်ပွဲဝင်သွားတဲ့ ပန်ထွာဘုရင်မ ရဲ့ စစ်သူကြီးလေးဦး နဲ့ သူတို့ရဲ့ အနွယ်တော်တွေထဲက လူ့ဘဝ ကို ပြန်လည် ရရှိသူတွေဖြစ်ပါကြောင်း။ ။
Credit : ( Kyi Thant Sin ေ့ဖစ်ဘွတ်မှကူယူဖော်ပြပါသည် )
0 comments :
Post a Comment