ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္မွာ စိန္ကုလားရဲ႕အမႈက ပါတီေကာင္စီလူႀကီးေတြကို ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္ရြံ႕ေစခဲ့ၿပီး လမ္းစဥ္ပါတီဥကၠ႒ႀကီး ဦးေန၀င္းကိုယ္တိုင္ တရားသူႀကီးေတြကို လမ္းၫႊန္ခဲ့ရတဲ့ အမႈျဖစ္ပါတယ္။
အမႈျဖစ္စဥ္က အေတာ္အံ့ၾသစရာ ေကာင္းပါတယ္။ တာေမြအိုးစုမွာေနတဲ့ စိန္ကုလားဟာ မဟုတ္မခံစိတ္ရွိၿပီး သတိ္ၱရွိေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြက နည္းနည္းရွိန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စိန္ကုလားက မဟုတ္တာ မလုပ္လို႔ လူခ်စ္ လူခင္ကလည္း ေပါတယ္။ သူ႔ကုိ စိန္ကုလားလို႔သာ ေခၚၾကတာ သူက ဗမာစစ္စစ္။ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ေခၚရင္း စိန္ကုလားျဖစ္သြားတာ။ တစ္ေန႔ေတာ့ ညီအစ္ကိုလိုခင္မင္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္က စိန္ကုလားဆီ ေရာက္လာၿပီး အကူအညီတစ္ခု ေတာင္းတယ္။
“စိန္ကုလား ... ငါ့ကို အာပီတူးတစ္ေကာင္က ရန္လိုက္စေနတယ္၊ ငါ ဒီေကာင္နဲ႔ ရန္မျဖစ္ခ်င္ဘူး”
“ဘယ္ကေကာင္မို႔လို႔လဲ”
“ဒီေကာင့္ဦးေလးက တာေမြေကာင္စီကလူႀကီးေလ၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္ ငစြာလုပ္ေနတာ”
စိန္ကုလားက ဒီအေၾကာင္းၾကားေတာ့ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲ သေဘာထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို ႐ိုး႐ိုးသားသားပဲ အႀကံေပးလိုက္တယ္။
“ဒါဆို သူ႔ဦးေလးသြားတိုင္ကြာ”
“ဟာ ငါမတုိင္ရဲဘူး”
သူငယ္ခ်င္းစကားေၾကာင့္ စိန္ကုလား ေထာင္းခနဲ ေဒါသထြက္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ပင္ကိုစ႐ိုက္အတိုင္း ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
“မင္း ငေၾကာက္ပဲ၊ ဒါဆို ငါသြားေျပာမယ္”
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကလည္း စိန္ကုလားအေၾကာင္းသိေတာ့ မတားေတာ့ဘူး။ စိန္ကုလားက ေျချမန္လက္ျမန္နဲ႔ ေကာင္စီ႐ံုးကို ထြက္သြားတယ္။ ရန္လုိက္စေနတဲ့ေကာင္ရဲ႕ ဦးေလးကို ႐ံုးခန္းထဲ၀င္ေတြ႕ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ေကာင္စီလူႀကီးက စိန္ကုလားကို လူႀကီးစကားမေျပာဘူး။ ေျပာတဲ့စကားေတြက လူႀကီးလူေကာင္းမဆန္ဘူးလုိ႔ စိန္ကုလား ခံစားလိုက္ရတယ္။ ၾကည့္ပါဦး။
“မင္းသူငယ္ခ်င္းကို ငါ့တူက ဘာျပႆနာမွမရွိဘဲ ရန္စပါ့မလား၊ သူတို႔ၾကားမွာ ျပႆနာတစ္ခုခု ရွိလို႔ေပါ့ကြာ”
စိန္ကုလား စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သည္းခံနားေထာင္ပါေသးတယ္။
“ဒါေၾကာင့္ ဦးေလးကို လာတိုင္တာေပါ့၊ ဦးေလးတူကို ဦးေလး ဆံုးမထားလုိက္ရင္ သူတို႔ခ်င္း ဘာျပႆနာမွ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး”
ပါတီေကာင္စီကို ေၾကာက္ေနရတဲ့ေခတ္မွာ စိန္ကုလားရဲ႕ ေျပာေပါက္က စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္သြားေစတယ္။ ေကာင္စီလူႀကီးက စိန္ကုလားကိုပါ မၾကည္ေတာ့ဘူး။
“မင္း ငါ့ကုိ ဆရာလာမလုပ္နဲ႔၊ မင္းတို႔ေကာင္ကို အခုခ်က္ခ်င္း ငါ ဖမ္းခုိင္းလိုက္လို႔ရတယ္”
အေျခအေနေတြက မထင္မွတ္ဘဲ တင္းမာကုန္တယ္။ စိန္ကုလားရဲ႕ သတ္ၱိေသြးေတြကလည္း ပြက္ပြက္ဆူလာတယ္။
“ဖမ္းခ်င္လည္း ဖမ္းေလဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔က အာဏာရွိတဲ့သူေတြပဲ၊ က်ဳပ္တို႔ကလည္း ေဒါသရွိတဲ့လူေတြပဲ”
စိန္ကုလားက ေကာင္စီလူႀကီးကို ေပၚတင္ပဲ စိန္ေခၚၿပီး ႐ံုးခန္းထဲက ထြက္လာလိုက္တယ္။ ညေရာက္ေတာ့ စိန္ကုလားကို ဘယ္သူမွ လာမဖမ္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာရဲ႕ ျမစ္ဖ်ားခံရာ စိန္ကုလားသူငယ္ခ်င္းကိုေတာ့ တာေမြအပိုင္ရဲေတြက လာဖမ္းသြားတယ္။ ဒီသတင္းၾကားေတာ့ စိန္ကုလားေဒါသက ငယ္ထိပ္ကို ေရာက္ေနၿပီ။ မေန႔က စကားေျပာ အဆင္မေျပတဲ့ ေကာင္စီလူႀကီးဆီကို ထပ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို ဒီေလာက္ထိ လုပ္ဖို႔မလုိေၾကာင္း ရွင္းျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္စီလူႀကီးက သူ႔ရဲ႕ ၾသဇာအာဏာကို ပိုျပလုိက္တယ္။
“ငါကိုယ္တိုင္ ဖမ္းခိုင္းလိုက္တာေလကြာ၊ မင္းကဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ”
“လူငယ္ခ်င္း ကေတာက္ကဆျဖစ္တာ ဦးေလးအေနနဲ႔ ဒီေလာက္ထိ အေရးယူဖို႔ မလုိဘူးထင္တယ္”
“လုိလို႔လုပ္တာေပါ့ကြာ၊ လုိအပ္ရင္ မင္းကိုပါ အခ်ဳပ္ထဲ ထပ္ထည့္ဦးမွာ”
ေကာင္စီလူႀကီးစကားေၾကာင့္ စိန္ကုလား မႊန္ထူသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႐ံုးခန္းထဲမွာပဲ ေပၚတင္စိန္ေခၚလုိက္တယ္။
“က်ဳပ္ကို တကယ္ဖမ္းမွာလား၊ လာဖမ္းေလ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီအတိုင္း ေထာင္ထဲကို၀င္မယ့္ စိန္ကုလားမဟုတ္ဘူးဗ်”
“ေအး ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့ကြာ”
စိန္ကုလား ေကာင္စီ႐ံုးခန္းထဲက ထြက္လာလာခ်င္း ေဒါသေၾကာင့္ ဘာကိုမွ မျမင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ယင္ၿပီး မႊန္ထူေနတယ္။ အိမ္ကိုသြားၿပီး နံရံမွာ ေထာင္ထားတဲ့ ဓားျပန္ယူတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ေကာင္စီ႐ံုးထဲ၀င္ၿပီး ကေတာက္ကဆျဖစ္ခဲ့တဲ့ လူႀကီးကို ၀င္ခုတ္ပါေလေရာ။ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ျမန္ဆန္လြန္းတယ္။ စိန္ကုလားရဲ႕ ဓားခ်က္ေအာက္မွာပဲ ေကာင္စီလူႀကီး အသက္ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိန္ကုလားရဲ႕ ေဒါသက ေျပမသြားဘူး။ နတ္ပူးသလို သရဲစီးသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အသက္၀ိညာဥ္မဲ့ေနတဲ့ ေကာင္စီလူႀကီးရဲ႕ အေလာင္းကို စိန္ကုလားက လမ္းလယ္ေကာင္ကို ဆြဲလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပါးစပ္ကလည္း တစ္ရပ္ကြက္လံုးၾကားေအာင္ ေအာ္ေျပာေနတယ္။
“အာဏာပါ၀ါျပတဲ့လူ၊ အႏုိင္က်င့္တဲ့လူဆိုရင္ ဒါမ်ဳိးႀကံဳရမယ္ေဟ့၊ စိန္ကုလားက မတရားတာဆို လံုး၀မခံဘူးကြ၊ ၾကည့္ထားၾက”
စိန္ကုလားရဲ႕ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္က မိုက္ပါေပ့ဆိုတဲ့ လူေတြစုရာ တာေမြအိုးစုတစ္ရပ္ကြက္လံုး တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စိန္ကုလားကို ရဲက ဖမ္းဆီးလိုက္ၿပီး လူသတ္မႈနဲ႔ စြဲခ်က္တင္လုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စိန္ကုလားက ေကာင္စီလူႀကီးကိုသတ္ၿပီး လမ္းမေပၚဆြဲျပတဲ့ သတင္းက ေတာမီးလို ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္ လူႀကီးေတြ နားအထိေပါက္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုး လမ္းစဥ္ပါတီဥကၠ႒ႀကီး ဦးေန၀င္းက စိန္ကုလားကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္အေရးမယူရင္ ပါတီေကာင္စီကလူေတြ အသက္အႏၲရာယ္ ပိုႀကီးလာႏုိင္တာမို႔ တရားသူႀကီးကိုေခၚၿပီး စိန္ကုလား ဘယ္လုိျပစ္ဒဏ္ေပးရမယ္ဆိုတာ လမ္းၫႊန္ရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ စိန္ကုလားဟာ တရား႐ံုးရဲ႕ ေသဒဏ္ႀကိဳးမိန္႔ခ်ျခင္းကို ခံခဲ့ရတယ္။
စိန္ကုလား ကံေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေတာ့ သူ႔ေရွ႕က ႀကိဳးသမားတခ်ိဳ႕ကို ႀကိဳးေပးၿပီး ေသဒဏ္စီရင္ေနခ်ိန္မွာပဲ “ျမေဂါင္” ကိစၥေပၚလာတယ္။ ျမေဂါင္ကို ႀကိဳးေပးမယ့္အစီအစဥ္ ေႏွာင့္ေႏွးေနေတာ့ သူတို႔အလွည့္ကလည္း ေနာက္ေရာက္သြားတယ္။ ထပ္ၿပီးကံေကာင္းတာက ႀကိဳးသမားေတြကို အစဥ္လိုက္အတိုင္း ႀကိဳးေပးဖို႔ စီစဥ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အျပင္မွာ ေငြစကၠဴအေရးအခင္း၊ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းေတြ ျဖစ္ပြားၿပီး ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးက အုပ္ခ်ဳပ္သူ မဆလအစိုးရကို အံုႂကြဆႏၵျပတာေတြ ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ေနာက္ဆံုး ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးေပၚလာၿပီး မဆလအစိုးရ ျပဳတ္က်သြားတယ္။ တပ္မေတာ္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳတဲ့ န၀တအစိုးရ ေပၚေပါက္လာတယ္။ န၀တအစိုးရက တက္တက္ခ်င္း ႀကိဳးသမားေတြကို တစ္သက္တစ္ကၽြန္း ျပစ္ဒဏ္ေျပာင္းၿပီး က်န္တဲ့အက်ဥ္းသားေတြကိုလည္း ႏွစ္အပိုင္းအျခားအလိုက္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးလိုက္တယ္။ ဒီအထဲမွာ စိန္ကုလားတုိ႔လည္း ပါသြားၿပီး ေသဒဏ္ကေန ကၽြန္းေျပာင္းသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသဒဏ္ႀကိဳးလြတ္ စိန္ကုလားတို႔က မဆလအစိုးရကို ဆႏၵျပတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကို ေထာင္ထဲကေန အရမ္းေက်းဇူးတင္ေနတယ္။
ေနာက္ေတာ့ န၀တအစိုးရက ဒီမိုကေရစီလုိလားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကို အစုလုိက္အၿပံဳလိုက္ဖမ္းၿပီး အင္းစိန္ေထာင္ထဲ ထည့္ထားတယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက မ်ားလြန္းလို႔ တစ္ေထာင္လံုးက တိုက္ေတြ၊ အေဆာင္ေတြကို ေနရာမွ်ၿပီးထိန္းသိမ္းထားတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအစဥ္ အလာႀကီးတဲ့သူေတြကိုေတာ့ လူအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ခြင့္မေပးခ်င္လို႔ တိုက္ေတြထဲမွာ ဖမ္းထားတယ္။ ႀကိဳးတုိက္ထဲကို နာမည္ႀကီး ႏိုင္ငံေရးသမားတခ်ိဳ႕ ေရာက္လာတယ္။ ဒီအထဲမွာ သီေပါဘုရင္ရဲ႕ျမစ္ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ေတာ္ဘုရားေလး ဦးေအာင္ေဇ (ေတာ္ေတာ္)နဲ႔ အဓိပတိ ေဒါက္တာဘေမာ္ရဲ႕ သမက္ျဖစ္သူ ဦးရဲထြန္းတို႔လည္း ပါလာတယ္။ သူတို႔ေတြကို ၁၀(က)ပုဒ္မနဲ႔ ထိန္းသိမ္းထားတာေၾကာင့္ မိသားစုနဲ႔ ေတြ႕ခြင့္မရဘူး။ အစားအေသာက္ကလည္း အင္မတန္ဆင္းရဲတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ႀကိဳးသမားေတြက ေန႔စဥ္ ၾကက္ဥ၊ ေပါင္မုန္႔၊ ႏြားႏို႔ ရတယ္။ ေန႔စဥ္ အသားစားရတယ္။ ႐ိုး႐ိုးအက်ဥ္းသားက တစ္ပတ္တစ္ႀကိမ္ပဲ အသားစားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစားအေသာက္ေတြ အလွ်ံပယ္ျဖစ္ေနတဲ့ စိန္ကုလားတို႔က ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္တယ္။ သူ႔မွာ ရွိေနတဲ့ အသားေတြကို ေထာင္ထဲမွာ မရွိမျဖစ္လုိအပ္တဲ့ “က်ားမသန္းေဌး” ေဆးေပါ့လိပ္နဲ႔ လဲလွယ္ၿပီး ေဆးလိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကို ေ၀ေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္နဲ႔မေတြ႕ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြအတြက္ေတာ့ စိန္ကုလားက အေရးပါေနတာေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ေတာ္ဘုရားေလး ဦးေအာင္ေဇ (ေတာ္ေတာ္)က အသက္အရြယ္ရလာလို႔ လူႀကီး ေရာဂါေတြရွိတယ္။ သူပံုမွန္စားရတဲ့ ေဆးေတြရွိေပမယ့္ ေထာင္နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးက ညစ္ၿပီး သြင္းမေပးဘူး။ ေထာင္ေဆး႐ံုကေ၀တဲ့ ေဆးၿမီးတိုေတြပဲ ေသာက္ေနရေတာ့ ေရာဂါက ပိုတိုးလာတယ္။ ဒီအေျခအေနမွာ စိန္ကုလားက ႀကိဳးတိုက္ တာ၀န္က် ၀န္ထမ္းတခ်ိဳ႕နဲ႔ အေပးအယူလုပ္ၿပီး အဘေတာ္ လိုခ်င္တဲ့ေဆးကို အင္းစိန္ အျပင္ေဆးခန္းက ၀ယ္ၿပီးသြင္းေပးလိုက္တယ္။ သူကလည္း ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ဒီနည္းနဲ႔တုံ႔ျပန္ ေက်းဇူးဆပ္ရလို႔ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအေပ်ာ္က ေရရွည္မခံပါဘူး။ ေသဒဏ္ေတြကို ကၽြန္းေျပာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက ေသဒဏ္ႀကိဳးလြတ္ေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ အသံုးခ်ဖုိ႔ ႀကံစည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႀကိဳးတိုက္ကေန အေဆာင္ေတြကို တန္းစီး၊ အခန္းလူႀကီး၊ စည္းကမ္းထိန္း ရာထူးေတြနဲ႔ ပို႔လုိက္တယ္။ စိန္ကုလားက ႀကိဳးတိုက္ထဲက ႏုိင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးေၾကာင့္ အေဆာင္ကို မသြားခ်င္ဘူးဆိုၿပီး တင္ျပေပမယ့္လည္း အေျခအေနကို ရိပ္စားမိတဲ့ ေထာင္ပိုင္က စိန္ကုလားကို ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ေ၀းေအာင္ အေဆာင္ပို႔လုိက္တယ္။ အေဆာင္မွာကေတာ့ တိုက္ထဲမွာထက္ ပိုၿပီးအေနအစား ေခ်ာင္ပါတယ္။ စိန္ကုလားလို အရွိန္အ၀ါရွိတဲ့ ေသဒဏ္ႀကိဳးလြတ္ အက်ဥ္းသားကိုလည္း ေနရာေကာင္းေကာင္း ခ်က္ခ်င္းေပးတယ္။ ေထာင္ထဲကို အမႈအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေရာက္လာတဲ့ အိုးစုသားေတြ၊ မအူကုန္းသားေတြကလည္း သူတို႔အပိုင္သားေခါင္းေဆာင္ဆိုၿပီး အရာေပးတယ္။ ဒီေတာ့လည္း စိန္ကုလားက အလိုက္အထုိက္ ေနရေတာ့တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စိန္ကုလားရဲ႕သမိုင္းမွာ အင္းစိန္ေထာင္ကို ေရာက္လာတဲ့ ဘယ္ႏုိင္ငံေရးသမားကိုမွ အႏုိင္က်င့္တာ၊ ႏွိပ္စက္တာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ တစ္ဖက္မွာေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ “က်စ္နည္း” မ်ဳိးစံုနဲ႔ ကလိမ္ကက်စ္က်တတ္တဲ့ မ,တစ္ရာသားေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရတာေပါ့။ သူ႔ကို ေနရာေပးတဲ့အထဲမွာ သူ႔ရဲ႕အပိုင္သားျဖစ္တဲ့ မအူကုန္း မူဆာလည္းပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မူဆာကလည္း အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ ဘုန္းမီးေနလ ေတာက္ပေနတယ္။သူ႔ကိုလည္း အပိုင္သားခ်င္းဆိုၿပီး ေစာင့္ေရွာက္တယ္။
ဒီလိုေနလာခဲ့ရာကေန မူဆာကို ေက်ာ္သူက ခၽြတ္နဲ႔ထုိးၿပီး ရဲဘက္မထြက္ရေအာင္ “ရင္း” လိုက္တာကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ မူဆာကို အျပင္ေဆး႐ံုပို႔ၿပီး ေဆးကုတဲ့အခါ အိုးစုသားေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဆိုလုိ႔ စိန္ကုလားပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ က်န္တဲ့အပိုင္သားေတြက စိန္ကုလားကို ေပါက္ေပါက္ေဖာက္တာေပါ့။ မူဆာအတြက္ ျပန္ၿပီးကလဲ့စားေခ်ေပးဖုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ အုိးစုသားေတြရဲ႕ သိကၡာကို စိန္ကုလားက ဆယ္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုၾကတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ စိန္ကုလားက ေက်ာ္သူနဲ႔ ထိပ္တိုက္ ဘာဇယားမွမရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာ္သူ႔ကို ျပန္လုပ္ဖို႔ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေသြးေအးေနတယ္။ ေက်ာ္သူ႔ကို တုံ႔ျပန္ဖို႔ ေတြေ၀တြန္႔ဆုတ္ေနတဲ့ စိန္ကုလားကို သူ႔အပိုင္သားေတြက အားမရၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေန႔ေတာ့ အားလံုးလူစုၿပီး စိန္ကုလားကို ေခၚေဆြးေႏြးတယ္။ ေဆး႐ံုကို ေရာက္ေနတဲ့ ေက်ာ္သူ႔ကို ဘယ္လုိသတ္ေပးမလဲေပါ့။ အေျခအေနက အက်ပ္အတည္းကို ေရာက္ေနတယ္။ စိန္ကုလားကလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းသမားဆိုေတာ့ အပိုင္သားေတြကို ႏွစ္မသိမ့္ခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္းပဲ ေျပာလုိက္တယ္။
“ေက်ာ္သူ႔ကို ရွင္းမယ္ဆို အခ်ိန္မေရြး ငါရွင္းလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိုးျမတ္ႀကီး ေထာင္မေျပာင္းခင္ ေက်ာ္သူ႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ငါဆီက ကတိေတာင္းသြားတယ္။ ငါတို႔က လူဆိုးလူမိုက္ေတြဆိုေပမယ့္ အခ်င္းခ်င္းထားတဲ့ ကတိကိုေတာ့ ငါတည္ခ်င္တယ္ကြာ။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာ္သူ႔ကို ငါမသတ္ခ်င္ဘူး”
စိန္ကုလားစကားဆံုးဆံုးခ်င္း တာေမြအိုးစုသမားေတြ အားလံုးစိတ္ဓာတ္က်ကုန္တယ္။ စိန္ကုလား ေက်ာ္သူ႔ကို လက္ေရွာင္သြားတာ တစ္ေထာင္လံုး သတင္းျပန္႔သြားတယ္။ စိန္ကုလားက ေက်ာ္သူ႔ကို မသတ္ခ်င္ဘူးဆိုေပမယ့္ ေက်ာ္သူ႔အသက္အႏၲရာယ္ ကင္းသြားၿပီလုိ႔ မထင္ပါနဲ႔။ ေက်ာ္သူ႔ကို ရာဇ၀င္ေႂကြးဆပ္ဖို႔ တန္းစီေနတဲ့သူေတြထဲမွာ ေဆး႐ံုႀကီးစိန္၀င္းက ေရွ႕ဆံုးကပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ စိန္၀င္းကေတာ့ ဘယ္သူ႔အကူအညီမွမပါဘဲ ေက်ာ္သူ႔ကို ရွင္းမယ္လုိ႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ ေၾကညာလိုက္ၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာ္သူကလည္း ေထာင္ေဆး႐ံုကေန စိန္၀င္းတို႔ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြကို သတိထား ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။
ဂႏၳ၀င္လူမိုက္ႀကီးမ်ားအေၾကာင္း ဇာတ္သိမ္းမေရးခင္မွာပဲ “က်ဳပ္ဘ၀ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အင္းစိန္ေထာင္ရဲ႕ အရွိန္အ၀ါအႀကီးဆံုး လူမိုက္ေတြျဖစ္တဲ့ အီဆတ္၊ စိုးျမတ္၊ ေက်ာ္သူ၊ စိန္၀င္း အားလံုးနဲ႔ အတူေနခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္အေလးစားဆံုး လူမိုက္ႀကီးကေတာ့ ၾကည့္ျမင္တုိင္က ကိုစံၿငိမ္းပဲ” လို႔ ေျပာလာသူတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ သူကေတာ့ ေထာင္ကလြတ္ၿပီး ဘ၀သစ္ကို တည္ေဆာက္ေနသူ “ေရဘ၀ဲဘိုနီ” ပါပဲ။ သူက အင္းစိန္ေထာင္ရဲ႕ ဂႏၳ၀င္လူမိုက္ေတြထဲမွာ မပါမျဖစ္ပါရမယ့္ လူတခ်ိဳ႕အမည္ကို လွမ္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလူေတြအေၾကာင္းေရးမွ ဂႏၳ၀င္လူမိုက္စာရင္းက ပိုၿပီးျပည့္စံုမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေရွ႕အပတ္မွာ ေရဘ၀ဲဘုိနီအေၾကာင္းကို ဆက္ေရးပါမယ္။
ေဇာ္သက္ေထြး
Credit: www.tomorrow.com.mm
0 comments :
Post a Comment