ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္တုန္းက ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕မွာ “ဖိုးနေမာ” ဆိုတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္ကြယ့္။ ဘာလို႔ သူ႔ကို “ဖိုးနေမာ” လို႔ ေခၚတာလဲဆိုေတာ့ “နေမာ ဗုဒၶႆ” ဆိုတဲ့ ဘုရားရွိခိုးကို ခဏခဏ ရြတ္ဆိုလို႔တဲ့ကြယ္။
သြားရင္းလာရင္းနဲ႔လည္း “နေမာ ဗုဒၶႆ” …၊ စားရင္းေသာက္ရင္းနဲ႔လည္း “နေမာ ဗုဒၶႆ” …၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ “နေမာ ဗုဒၶႆ” ရြတ္ၿပီးမွပဲ လုပ္သတဲ့ကြယ္။ ေနာက္ဆံုး ကေလးအခ်င္းခ်င္း ကစားရင္ေတာင္မွ “နေမာ ဗုဒၶႆ” ရြတ္ၿပီးမွ ကစားတာတဲ့။ “နေမာ ဗုဒၶႆ” ဘုရားရွိခိုးရဲ႕ အစြမ္းေၾကာင့္ ဘာပဲေဆာ့ေဆာ့၊ ဖိုးနေမာေလးပဲ အႏိုင္ရေနေတာ့တာေပါ့။
ဖိုးနေမာေလးရဲ႕ အေဖက ထင္းေရာင္းတဲ့ အလုပ္ လုပ္တဲ့အတြက္ တစ္ေန႔ေတာ့ ဖိုးနေမာေလးလည္း သူ႔အေဖနဲ႔အတူ ေတာထဲ ထင္းရွာလိုက္သြားပါတယ္။
ထင္းေတြ လွည္းအျပည့္တင္ၿပီး ျပန္အလာ ၿမိဳ႕အျပင္ဘက္ သုသာန္(သခ်ႋဳင္းကုန္း) အနီးက ေရအဆင္ေျပတဲ့ ေနရာတစ္ေနရာမွာ ႏြားေတြကို လွည္းကေန ခြ်တ္၊ ျမက္စားဖို႔ လႊတ္ထားၿပီး ဖိုးနေမာေလးတို႔ သားအဖ ထမင္းစားၾက၊ နားေနၾကပါတယ္။
ညေနခ်မ္းလည္းေရာက္ေရာ လႊတ္ထားတဲ့ႏြားေတြက တျခားႏြားေတြနဲ႔အတူ ၿမိဳ႕ထဲ၀င္သြားၾကပါေလေရာ။ ဖိုးနေမာေလးရဲ႕ အေဖ ၿမိဳ႕ထဲ၀င္ၿပီး ႏြားေတြလိုက္ဖမ္း၊ မိလာလို႔ ၿမိဳ႕အျပင္ျပန္အထြက္မွာေတာ့ ၿမိဳ႕တံခါးနားမေရာက္ခင္မွာပဲ ၿမိဳ႕တံခါးက ပိတ္သြားပါၿပီ။ ဖိုးနေမာေလးရဲ႕ အေဖ ၿမိဳ႕အျပင္ျပန္ထြက္လို႔ မရေတာ့ဘူးေပါ့။
သုသာန္ထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တဲ့ ဖိုးနေမာေလး သူ႔အေဖကို ေစာင့္ရင္း ေစာင့္ရင္းနဲ႔ ညဘက္ေရာက္ေတာ့ လွည္းေအာက္မွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘီလူးႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ ဘီလူးက “မစားနဲ႔” လို႔ တားေနတဲ့ၾကားက စိတ္ေကာင္းမရွိတဲ့ဘီလူးက “ငါ့အစာပဲ၊ စားမယ္” ဆိုၿပီး ဖိုးနေမာေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ကို စားဖို႔ လွမ္းဆြဲလိုက္ပါေလေရာ။
ဖိုးနေမာေလးလည္း ႏိုးႏိုးခ်င္း “နေမာ ဗုဒၶႆ” လို႔ ရြတ္ဆိုလိုက္ပါတယ္။ “နေမာ ဗုဒၶႆ” ကို အၿမဲတမ္းရြတ္ေနက်ဆိုေတာ့ ခလုတ္တိုက္လို႔ ေယာင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရုတ္တရက္လန္႔လို႔ ေအာ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ “နေမာ ဗုဒၶႆ” ပဲေလ။
ဖိုးနေမာေလး “နေမာ ဗုဒၶႆ” ရြတ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေျခေထာက္လာဆြဲတဲ့ ဘီလူးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ဓာတ္လိုက္သလို က်ဥ္တက္ၿပီး ေနာက္ကို ကန္ထြက္သြားသတဲ့။ တစ္ကိုယ္လံုး ပူေလာင္ၿပီး တုန္လႈပ္သြားတာေပါ့။ ရင္ေတြလည္း တဒိန္းဒိန္းခုန္ၿပီး အရမ္းကို ေၾကာက္ရြံ႕သြားသတဲ့ကြယ္။
“မင္းကို ငါေျပာတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီကေလးဟာ ဘုရားအၿမဲရွိခိုးေနတဲ့ ကေလး၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ အၿမဲပြားေနတဲ့ကေလး၊ စားလို႔ ဘယ္လိုမွ် မရပါဘူးလို႔”
“ခုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ”
“ဘုရားသားေတာ္ကို ျပစ္မွားမိမွေတာ့ ဒဏ္ထမ္းရုံပဲ ရွိေတာ့တာေပါ့၊ ငါ ဒီကေလးအနားမွာ ေစာင့္ေရွာက္ေနမယ္၊ မင္း ၿမိဳ႕ထဲ၀င္ၿပီး ဘုရင့္နန္းေတာ္ထဲက ဘုရင္စားေတာ္ခြက္ကို စားစရာ အျပည့္ထည့္ၿပီး ယူလာခဲ့၊ သြား …. ျမန္ျမန္သြား”
ဘီလူးႏွစ္ေကာင္ဟာ ဖိုးနေမာေလးရဲ႕ မိဘအသြင္ဖန္ဆင္းၿပီး ဖိုးနေမာေလးကို ရွင္ဘုရင္ရဲ႕ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ေတြနဲ႔ ေကြ်းေမြးျပဳစုၾကပါတယ္။ ဖိုးနေမာေလးကေတာ့ သူ႔အေဖနဲ႔ အေမလာၿပီး ထမင္းေကြ်းတယ္ပဲ ထင္ေနတာေပါ့။ တစ္ညလံုး ဖိုးနေမာေလးနားမွာ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၿပီး မနက္လင္းတာနဲ႔ ဘီလူးႏွစ္ေကာင္ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ ျပန္သြားၾကပါတယ္။
အဲဒီေန႔မနက္မွာပဲ ရွင္ဘုရင္နန္းေတာ္မွာ ဘုရင့္စားေတာ္ခြက္ သူခိုးခိုးသြားတယ္ ဆိုၿပီး တစ္နန္းေတာ္လံုး တစ္ၿမိဳ႕လံုး လိုက္ရွာၾကေပမယ့္ မေတြ႕တဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုး ၿမိဳ႕ျပင္ထြက္ၿပီး လိုက္ရွာၾကတဲ့အခါ ဖိုးနေမာေလးရဲ႕ ထင္းလွည္းေပၚမွာ သြားေတြ႕ေတာ့တာေပါ့။
“ဘုရင့္ေရႊခြက္ ခိုးတဲ့သူခိုး၊ လာ …လိုက္ခဲ့ ….” ဆိုၿပီး ဖိုးနေမာေလးကို ဘုရင့္နန္းေတာ္ဆီ ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။
ရွင္ဘုရင့္ကို စားေတာ္ခြက္ (ေရႊခြက္) ဆက္သလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ တျခားသူေတြ မျမင္ရဘဲ ရွင္ဘုရင္ပဲ ျမင္ရေအာင္ ဘီးလူးႏွစ္ေကာင္ ေရႊခြက္ေပၚမွာ ေရးထြင္းလိုက္တဲ့ စာေတြကို ရွင္ဘုရင္ႀကီး ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။
“ဒီကေလးဟာ ေရႊခြက္ခိုးတဲ့ သူခိုး မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘုရားအၿမဲရွိခိုးတဲ့ ဘုရားသားေတာ္ေလးပါ၊ ဒီေရႊခြက္ကို နန္းေတာ္ထဲကေန ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ဘီးလူးႏွစ္ေကာင္ယူၿပီး ဒီကေလးရဲ႕ မိဘအသြင္နဲ႔ ေကြ်းေမြးျပဳစုခဲ့ၾကတာပါ၊ ဒီကေလးမွာ ဘာမွ အျပစ္မရွိပါဘူး”
ရွင္ဘုရင္ႀကီးလည္း အေၾကာင္းစံု သိရတဲ့အခါ အံ့ၾသလြန္းလို႔ ဖိုးနေမာေလးကို သူရဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔အတူ ျမတ္စြာဘုရားဆီ ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က-
“ဘုရား အၿမဲရွိခိုးတဲ့သူ၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ အၿမဲပြားတဲ့သူဟာ ဘုရားတန္ခိုး၊ ကုသိုလ္တန္ခိုးေၾကာင့္ ေဘးရန္ အႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းတယ္၊ လိုအင္ဆႏၵ ျပည့္၀တယ္၊ အိပ္ေနခ်ိန္မွာလည္း ေကာင္းက်ိဳးရတယ္၊ ႏိုးေနခ်ိန္မွာလည္း ေကာင္းက်ိဳးရတယ္” လို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။
ဖိုးနေမာေလး မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ မသင့္တဲ့အျပင္ တရားထူးတရားျမတ္ေတြပါ ရရွိသြားသတဲ့ကြယ္။
သားတို႔ သမီးတို႔ေရ …
ဖိုးနေမာေလး ဘီးလူးစား မခံရတာ ဘာလို႔လဲ။
ဘုရားရွိခိုးလို႔။
ဖိုးနေမာေလး ရွင္ဘုရင္ရဲ႕ စားေတာ္ခြက္ (ေရႊခြက္) ထဲက အစားေကာင္းအေသာက္ေကာင္းေတြ စားရတာ ဘာလို႔လဲ။
ဘုရားရွိခိုးလို႔။
ဖိုးနေမာေလးကို ဘီလူးႏွစ္ေကာင္က … မိဘအသြင္ ဖန္ဆင္းၿပီး အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္တာ ဘာလို႔လဲ။
ဘုရားရွိခိုးလို႔။
ဟုတ္တယ္ေနာ္ ….။
ဘုရားအၿမဲရွိခိုးတဲ့သူကို လူေတြကလည္း ခ်စ္ခင္ၾက၊ ကူညီၾကသလို နတ္ေတြကလည္း ခ်စ္ခင္ၾက၊ ကူညီၾကပါတယ္။ ဘုရားအၿမဲရွိခိုးရင္ ရုပ္ေတြလည္း ပိုလွလာမယ္။ ဉာဏ္ေတြလည္း ပိုေကာင္းလာမယ္။ စာေတြလည္း ပိုေတာ္လာလိမ့္မယ္ ေနာ္။ ကံေတြလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား ပိုေကာင္းလာၿပီး ႀကီးလာရင္ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးႀကီးေတြ၊ သူေဌးမႀကီးေတြ ေသခ်ာေပါက္ ျဖစ္လာမွာကြယ့္။
သားတို႔သမီးတို႔ ထမင္းစားခါနီးလည္း “နေမာ ဗုဒၶႆ”၊ စာက်က္ခါနီးလည္း “နေမာ ဗုဒၶႆ” ရြတ္ၾကေနာ္။ အိပ္ရာ၀င္လည္း “နေမာ ဗုဒၶႆ”၊ အိပ္ရာထလည္း “နေမာ ဗုဒၶႆ” ရြတ္ၿပီး ဘုရားရွိခိုးၾကေပါ့။ သတိရတိုင္းလည္း ခဏခဏရြတ္ၾကေပါ့ကြယ္။ ရြတ္ႏိုင္ေလ အက်ိဳးႀကီးေလပါပဲ။
“နေမာ ဗုဒၶႆ” ရြတ္ရတာ တိုတယ္ထင္ရင္ သားတို႔သမီးတို႔ ရထားတဲ့ “နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ” ကို ရြတ္ၾကေပါ့။ ပိုၿပီး အက်ိဳးႀကီးပါတယ္။
“နေမာ ဗုဒၶႆ” ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က “ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ရွိခိုးပါ၏” တဲ့။ အက်ယ္ဆိုရင္ေတာ့ “သိစရာအားလံုး သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ရွိခိုးပါ၏” ေပါ့။
“နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ” ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ “စိတ္ျဖဴစင္၍ သိစရာအားလံုး သိေတာ္မူေသာ ဘုန္းတန္းခိုးရွင္ ျမတ္စြာဘုရားအား ရွိခိုးပါ၏” တဲ့။ ျမန္မာလိုပါ အရက်က္ၿပီး ရွိခိုးႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့ကြယ္။
သားတို႔သမီးတို႔ အားလံုး ဘုရားအၿမဲရွိခိုးတဲ့ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေလးေတြ ျဖစ္ၾကပါေစလို႔ ဘုန္းဘုန္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါတယ္ …..။
ေမတၱာျဖင့္
ဘုန္းဘုန္း
အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)
(ယဥ္ေက်းလိမၼာဂ်ာနယ္၊ စက္တင္ဘာ ၁၊ ၂၀၀၅)
0 comments :
Post a Comment