ကၽြန္ေတာ္ ခြက္ကို ယူၿပီးေမာ့ခ်လိုက္တယ္။ "ဖြီး...! ငန္တယ္ကြာ!" ခ်က္ခ်င္းျပန္ေထြးရတယ္။ ထည့္ ထားတဲ့ ဆားေတြ မ်ားခ်က္က ပ်ိဳ႕တက္လာတဲ့အထိပဲ။ ဆက္ေသာက္လို႔ကို မရဘူး။
ခိုင္ၿမဲကေတာ့ တျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ခြက္ကို ယူၿပီး ေရစပ္နားဆီကို ထသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရွ႕တင္ ခြက္ကို ေရကန္ထဲသြန္လိုက္တယ္။ ကန္ေရကိုငံု႔ၿပီး တစ္ခြက္ ျပန္ခပ္လိုက္တယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး ေမာ့ ေသာက္လိုက္တယ္။
ဟုတ္သားပဲ။ ဆားခတ္ထားတဲ့ ေရလို႔ပဲ မ်ိဳးေဇာ္ေျပာတာ။ ခြက္ထဲကေရမွ မဟုတ္တာ။ ကန္ထဲကို သြန္ လိုက္တဲ့ အတြက္ ကန္ဟာလည္း ဆားခတ္လိုက္တဲ့ ေရျဖစ္လာတာေပါ့။ သို႔ေသာ္ မငန္ေတာ့ဘူး။
မ်ိဳးေဇာ္က ေလာင္းကစား ရႈံးသြားတယ္။ ခိုင္ၿမဲက ဘီယာ အတိုက္ခံလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပညာ တစ္ခု ရသြားတယ္။
ေလာကမွာ ငန္တာျဖစ္ျဖစ္ ခ်ိဳတာျဖစ္ျဖစ္ နာတာျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္းနည္းတာျဖစ္ျဖစ္ တစ္ကိုယ္စာ ခံစားေန စရာ မလိုဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္ ဆိုတဲ့ ေရကန္ႀကီးထဲကို ပစ္ထည့္လိုက္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ခံစားခ်က္ ေပါ့ေပါ့ေလးကို တစ္ခြက္ခပ္ေသာက္လိုက္ရံုေပါ့။
Credit #kyawnge ( မွတ္စုၾကမ္း )
0 comments :
Post a Comment