ျပင္စာသခ်ႋဳင္းက ဦးေခါင္းျပတ္သရဲမ မေအးျဖဴ (သရဲေၾကာက္ရင္ေတာ့ မဖတ္နဲ႔ေနာ္)

မေအးျဖဴကေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ျပင္စာရြာမွာ အတန္းပညာ တတ္ေျမာက္တဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါ။ သူမဟာ ျပင္စာနဲ႔ ရွစ္မုိင္ခန္႔ ေ၀းကြာလွတဲ့ ၀ါးပင္စုအမည္ရ ရြာမွာ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူအျဖစ္ တက္ေရာက္ေနပါတယ္။ ၀ါးပင္စုက အမ်ိဳးအိမ္မွာ တည္းခုိေနထုိင္ၿပီး၊ ဆယ္တန္းႏွစ္စမွာပင္၊ ရည္းစားသနာ ထားခဲ့ပါတယ္။
မေအးျဖဴဟာ နာမည္နဲ႔မလုိက္ေအာင္ ေမာက္မာရုိင္းစုိင္းသူျဖစ္ၿပီး၊ မိခင္ေဒၚျဖဴတုတ္ကိုပင္ တစ္ခါတေလ ထုိးႀကိတ္ကန္ေက်ာက္တာမ်ိဳးေတြ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ အေဖျဖစ္သူ ဦးညီေမာင္ကေတာ့ သမီးကုိ ငယ္ငယ္ကတည္းက အလုိလုိက္ခဲ့သူပီပီ သမီးလုပ္သမွ်ကို အေကာင္းျမင္၊ ေ၀ဖန္သူေတြကုိသာ ျပန္ၿပီး ကဲ့ရယ္ျပစ္တင္ေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ရက္မွာေတာ့ မေအးျဖဴ ကံဆုိးမုိးေမွာင္ က်ခဲ့ပါတယ္။

(၂)ထုိစဥ္က သူမ စေနတနဂၤေႏြေက်ာင္းပိတ္လုိ႔ ရြာကုိ ေခတၱျပန္ၿပီး ရိကၡာသယ္ခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ ၀ါးပင္စုမွ ျပင္စာကုိ ေတာလမ္းခရီးၾကမ္းမုိ႔ ရွစ္မုိင္ေလာက္ ေမာင္းရပါတယ္။ ရြာကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပါလာသမွ် အ၀တ္ကို မိခင္ႀကီးကို အေလွ်ာ္ခိုင္းပါတယ္။ မိခင္ႀကီးလည္း သမီးရဲ႕ အ၀တ္ေတြကို ေလွ်ာ္ေပးရွာတာပါဘဲ။ ေန႔ခင္းပိုင္း တစ္ေရးတေမာအိပ္ၿပီး၊ ရြာထဲက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကို အလည္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။
လမ္းက လူျပတ္တဲ့ ကြင္းစပ္မွာ ထမ္းရည္မူးလာတဲ့ ေအးကို၊ စံထူးေအာင္တုိ႔နဲ႔ တုိးပါတယ္။ စံထူးေအာင္က ေအးျဖဴရဲ႕လက္ကုိ အတင္းလုိက္ဆြဲ
ၿပီး-
” ေဟ့ ေအးျဖဴ … နင္က အထက္တန္းေက်ာင္းသူႀကီးဆုိေတာ့ ငါ့ကို ေမ့ေနၿပီေပါ့ .. နင္ပဲ ငါ့ကို ငယ္ငယ္က ခ်စ္လွပါခ်ည္ရဲ႕ ႀကိဳက္လွပါခ်ည္ရဲ႕ဆုိ “ဟု ရမ္းကားပါေတာ့တယ္။
ေအးျဖဴကလည္း နဂုိကတည္းကမွ ႐ုပ္ရည္ကေလးရွိ၊ ပစၥည္းကေလးရွိ၊ ပညာမာနေလးရွိၿပီး ေမာက္မာ႐ုိင္းစုိင္းသူ ပီပီ စံထူးေအာင္ မ်က္ႏွာကို တံေထြးနဲ႔ေထြးကာ ” သေတာင္းစား အခု ငါ့လက္ကုိ လႊတ္စမ္း … နင့္လုိ ေတာႀကိဳအုံၾကား … သားအဖႏွစ္ေယာက္စလုံးေပါင္းလုိ႔ ေလးတန္းမေအာင္တဲ့ေကာင္ကုိ ငါက စဥ္းစားမလား … ထြီ ဖယ္စမ္း သနလုိ႔ “ဆုိၿပီး ရန္ျပန္ေတြ႕ပါတယ္။
စံထူးေအာင္ အနာေပၚတုတ္က်ျဖစ္သြားၿပီး ” ဘာ  … ဘာကြ … နင္က ၿမိဳ႕မဟုတ္ေတာမဟုတ္ ၀ါးပင္စုေလာက္ကုိမ်ား စိတ္ထဲတြက္ၿပီး၊ ရြာသားက ခါးတယ္ေပါ့ေလ … နင္ ငါ့အေၾကာင္း သိကုိ သိေစရမယ္ .. “ဟု ဆုိကာ လူကို ဖက္နမ္းဖုိ႔ လုပ္ပါတယ္။ ေအးကုိကလည္း ခ်ကြာ၊ ဘယ္သူမွ ျမင္တာမဟုတ္ဘူး-ဆုိၿပီး ေျမာက္ေပးပါတယ္။
ေအးျဖဴ အတင္း႐ုန္းကန္ေပမယ့္၊ လူရမ္းကား စံထူးေအာင္ကို အားခ်င္းမယွဥ္ႏုိင္ခဲ့လုိ႔ အဓမၼ အနမ္းခံလုိက္ရပါတယ္။ “ဖယ္စမ္း ေခြးသူေတာင္းစား … ကဲဟာ … ျဖန္းျဖန္း “ဆုိၿပီး စံထူးေအာင္ ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ အားနဲ႔လႊဲ႐ုိက္ကာ၊ ေအးကိုရဲ႕ ရင္ဘက္ကိုလည္း ဦးေခါင္းနဲ႔ ေဆာင့္ၿပီး၊ ခပ္သုပ္သုပ္ ထြက္ေျပးခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီလည္း သြားမလည္ျဖစ္ေတာ့ပဲ၊ အိမ္ကို ေဒါသနဲ႔ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
(၃)အိမ္မွာ ေဒါသေပါက္ကြဲစရာက အေမျဖစ္သူ ေဒၚျဖဴတုတ္ပါ။
” အ၀တ္ေတြက မေျခာက္ေသးဘူးလား “သမီးျဖစ္သူရဲ႕ ေဒါသ မီး၀င္း၀င္းေတာက္ မ်က္လုံးေၾကာင့္ မိခင္ျဖစ္သူ ထိတ္ထိတ္ ျပာျပာ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ” ေၾသာ္ သမီးရယ္ … ေသာၾကာေန႔မွ ျပန္မယ္ဆုိ … အ၀တ္ေတြက ခုနကမွ လွမ္းထားတာ ဘယ္ေျခာက္ဦးမလဲကြဲ႕ ” လုိ႔ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းျပတာေတာင္ ေအးျဖဴက ” ေတာ္စမ္း … တိတ္စမ္း … အခု အ၀တ္ေျခာက္တာ လုိခ်င္တယ္ .. မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္အဆုိးမဆုိနဲ႔ ” … ” ေအာ္ သမီးရယ္ အေမကို အဲဒီလုိ မေအာ္ ” … ” တိတ္ဆို တိတ္ … မိေက်ာင္းမင္းကို ေရခင္းလာမျပနဲ႔ .. ေတာ္ႀကီးထက္ က်ဳပ္က ပညာပုိတတ္တယ္ … ဘာမွ ဆရာလာမလုပ္နဲ႔ အ၀တ္သာ ျမန္ျမန္ေျခာက္ေအာင္ လုပ္ ” … မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚျဖဴတုတ္ခမ်ာ မ်က္ရည္ ေတာက္ေတာက္ က်ၿပီး၊ အခုမွ လွမ္းထားတဲ့ အ၀တ္ေတြကုိ ၀န္ေလးစြာ ၾကည့္ေနမိပါေတာ့တယ္။
” ေအာင္မေလး သမီးရဲ႕ ”
ဒီတင္မွာပဲ အကုသုိလ္အႀကီးစား၀င္ေနတဲ့ သမီးျဖစ္သူ ေအးျဖဴဟာ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚျဖဴတုတ္ကို မေျပာမဆုိ ေနာက္ကေန အုန္းတံျမတ္စည္းနဲ႔ သိမ္း႐ိုက္ပါေတာ့တယ္။ အလြန္စက္ဆုက္ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ ႐ုိင္းစုိင္းမႈပါဘဲ။ မိခင္ျဖစ္သူဟာ ဂုတ္ဆက္ကုိ တံျမတ္စည္းနဲ႔ မိမိရရ အ႐ုိက္ခံလုိက္ရလုိ႔ မူးေမ့ လဲက်သြားပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဘာေတြဆက္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေဒၚျဖဴတုတ္ မသိေတာ့ပါဘူး။
ေအးျဖဴဟာ အကုသုိလ္မ်ားလြန္းတဲ့ရြာဆုိၿပီး၊ ၀ါးပင္စုကုိ ျပန္သယ္မယ့္ ရိကၡာနဲ႔ မေျခာက္တစ္ေျခာက္ျဖစ္ေနတဲ့ အ၀တ္ေတြကုိ ကမန္းကတန္းသိမ္းကာ၊ ဆုိင္ကယ္ကုိ အျပင္းေမာင္းၿပီး ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက ေဒၚျဖဴတုတ္ကို ျပဳစုခဲ့ရၿပီး၊ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာမွ သတိေကာင္းေကာင္း လည္ပါေတာ့တယ္။ မၾကာမီမွာပဲ အိမ္ေရွ႕က ေရအုိးစဥ္ဟာ အေၾကာင္းမဲ့ လဲက်ၿပီး အုိးႀကီးကြဲသြားပါေတာ့တယ္။ ေဒၚျဖဴ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ၿပီး-
” အမေလး ငါ့သမီးေလး ကုိယ္က်ိဳးနည္းၿပီနဲ႔ တူပါရဲ႕ “ဟု ေအာ္ဟစ္မိသြားခဲ့ပါတယ္။

(၄)တကယ္လည္း ေအးျဖဴတစ္ေယာက္ ကိုယ္က်ိဴးနည္းရပါေတာ့တယ္။ ဒါကို ရြာသူရြာသားေတြက မိဘကုိ ျပစ္မွားလုိ႔ ကံႀကီးထုိက္တာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ေအးျဖဴအေပၚ ဆက္ဆက္ခါ နာသြားတဲ့ စံထူးေအာင္နဲ႔ ေအးကုိက ေအးျဖဴတစ္ေယာက္ ရြာကေန ၀ါးပင္စုကုိ ျပန္တာကို ေတြ႕သြားၿပီး၊ ေနာက္ကေန ဆုိင္ကယ္နဲ႔ အတင္းလုိက္သြားၾကပါတယ္။
ျပင္စာသုႆန္မွာ ေအးျဖဴကုိ မီၿပီး၊ ႏွစ္ေယာက္သား လက္သီးနဲ႔ ၀ုိင္းထုိးကာ ဗလကၠာယ ျပဳက်ပါတယ္။ ၿပီးေနာက္ လည္ပင္းကို ျမတ္ရိတ္တံစဥ္နဲ႔ တိတိရိရိလွီးျဖတ္ၿပီး၊ တုိင္ေထာင္ကာ ခ်ိတ္ဆြဲခဲ့ပါတယ္။ စံထူးေအာင္နဲ႔ ေအးကိုဟာ ေတာထဲမွာ သြားေရာက္ ေရွာင္ပုန္းေနခဲ့ပါတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႕လုိက္ ဆင္းၿပီး၊ ေတာနင္းရွာမွ အစာျပတ္ၿပီး၊ လဲေနတဲ့ တရားခံႏွစ္ေယာက္စလုံးကို အမိဖမ္းႏုိင္ခဲ့တာပါ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို တရား႐ုံးက ေသဒဏ္စီရင္ခဲ့ရတဲ့ အမႈ ျဖစ္ပါတယ္။
(၅)
မေအးျဖဴဟာ မိခင္ႀကီးကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကားတဲ့ကံကုိ က်ဴးလြန္ခဲ့လုိ႔ ကံႀကီးထုိက္တယ္လုိ႔ပဲ အားလုံးက ယူဆၾကပါတယ္။ မေအးျဖဴရဲ႕ အေလာင္းကုိ ေျမခ်သၿဂႋဳဟ္ခဲ့ၾကေပမယ့္၊ မေအးျဖဴကေတာ့ ျပင္စာသုႆန္မွာ ေခါင္းျပတ္ႀကီးကိုင္ထားတဲ့ အသြင္သ႑န္နဲ႔ ဆက္လက္ေသာင္းက်န္ရင္း ေျခာက္လွန္႔မႈေတြ ဆက္တုိက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ မေအးျဖဴ ေျခာက္လွန္႔တာကို မယုံတဲ့သူကေတာ့ ရြာထဲမွ အရက္သမား ေအာင္ႀကီး (ေသဒဏ္ခ်မွတ္ခံရသည့္ ေအးကို၏ အစ္ကိုအရင္း)ပါ။
သူက ” ေအး အဲဒီ ေျခာက္တယ္ဆုိတဲ့ သရဲမကုိ ငါကုိယ္တုိင္ သရဲဘ၀က ေျပာင္းေပးမယ္ … “ဟု အရက္မူးမူးနဲ႔ ႀကိမ္းေမာင္းကာ မေအးျဖဴ က်က္စားတဲ့ ျပင္စာသုႆန္ကိုိ ည 9 နာရီေလာက္ ယုိင္တိယုိင္တုိင္၊ ဓားတစ္လက္ကို ကုိင္ၿပီး သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

ျပင္စာသုႆန္ဟာ မုိးတစ္ၿဖိဳက္ၿဖိဳက္ေအာက္မွာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနပါတယ္။ တစ္ခ်က္ခ်က္ လွ်ပ္ေရာင္တ၀င္း၀င္း ေအာက္မွာ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ အုတ္ဂူေဖြးေဖြးေတြဟာ အခုပဲ နာနာဘာ၀ေတြ ထြက္လာေလေတာ့မလား ေတြးထင္ရပါတယ္။ ေခြးအူသံရွည္ သဲ့သဲ့ကို ဘယ္ကေနမွန္းမသိ ၾကားလုိက္ရၿပီး၊ ေအာင္ႀကီးတစ္ေယာက္ သခ်ႋဳင္းျပင္ကို ဇေ၀ဇ၀ါ ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ သူ ရြာတုန္းက သတၱိေတြ ကင္းစင္သြားသလုိ ခံစားရၿပီး၊ လက္ထဲက ကိုင္ထားတဲ့ ဓားက တဆက္ဆက္ တုန္သလုိ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ခ်က္ခ်င္းပဲ ေက်ာထဲ စိမ့္ကေန တက္လာၿပီး၊ လာရာလမ္းကို လွည့္ျပန္မယ္အလုပ္၊ ဂူေပၚမွာ ငုပ္တုတ္ႀကီးထုိင္ေနတဲ့ မေအးျဖဴကို လွမ္းေတြ႕လုိက္ပါတယ္။ ” ဟာ … ေအး .. ေအးျဖဴ … ငါ့ကို ေဗြ … ေဗြမယူပါနဲ႔ ” လုိ႔ ေအာ္လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအးျဖဴက တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္၊ စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ မ်က္လုံးအစုံနဲ႔ ေအာင္ႀကီးကို စုိက္ၾကည့္ေနပါတယ္။

ေအာင္ႀကီးခမ်ာ စပါးႀကီးေျမြ အညႇိဳ႕ခံလုိက္ရတဲ့ သားေကာင္လုိ၊ ေၾကာက္ရမွာသာ သိၿပီး၊ ဘာလႈပ္ရွားမႈမွ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ခဏတြင္းမွာပဲ မုိးစရြာၿပီး၊ သုႆန္အတြင္းမွာ နာနာဘာ၀တုိ႔ရဲ႕ ေျခာက္ျခားဖြယ္ ရယ္ေမာသံေတြကုိ ၾကားရပါတယ္။ ဂူေပၚမွာထုိင္ေနတဲ့ မေအးျဖဴသရဲမ ခႏၶာကိုယ္ ၾကြတက္လာၿပီး-
“နင္က ငါ့ကုိ သတ္မယ္ ဟုတ္လား … နင္သာ ေသဖုိ႔ျပင္ထားေဟ့ “လုိ႔ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါး ေအာ္ေျပာသံကို ၾကားရၿပီး၊ ေအာင္ႀကီးခမ်ာ ေသးစိမ္းပန္းတဲ့အထိ ေၾကာက္အားႀကီးသြားပါတယ္။
မေအးျဖဴဟာ လူ႕ဘ၀မွာ လွသေလာက္၊ သရဲဘ၀မွာ အလြန္စက္ဆုက္ဖြယ္ရာ အဆင္းနဲ႔ပါ။ သူမရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဟာ ေလထဲမွာ လူတစ္ရပ္အျမင့္ေလာက္ ၀ဲပ်ံေနၿပီး၊ လက္က တျဖည္းျဖည္း ေခါင္းကုိ လွည့္လုိက္ပါတယ္ သူမရဲ႕ လက္ထဲမွာ ေခါင္းဟာ ျပတ္ၿပီး အတုိင္းသား ပါလာပါတယ္။ အဲဒီေခါင္းျပတ္ႀကီးကို အာေစးမိေနတဲ့ ေအာင္ႀကီးထဲ ပစ္ေပးလုိက္တဲ့ ခဏမွာေတာ့ ေအာင္ႀကီးခမ်ာ ေၾကာက္အားႀကီးလြန္းကာ ႏွလုံးခုန္ရပ္ၿပီး ေသဆုံးသြားပါတယ္။
မနက္လင္းမွ ရြာသြားေတြလည္း ေအာင္ႀကီးအေလာင္းကို သြားေကာက္ၿပီး၊ သၿဂႋဳဟ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ႏုိင္ေတာ့တာပါ။ ျပင္စာသုႆန္ဟာ အခုအခါမွာ သီးျခား ကမာၻေလး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အထူးသျဖင္ ေန၀င္ၿဖိဳးျဖ၊ အကာလ ညအခ်ိန္မွသည္၊ မနက္ မုိးေသာက္အခ်ိန္အထိေပါ့။

နတ္စည္ေတာ္ (Shwemom)

photo : internet

Admin Unknown

ApannPyay Website ေပၚတြင္ ေဖာ္ျပတင္ဆက္ေသာ သတင္း၊ ေဆာင္းပါး၊ ဗဟုသုတမ်ားကို မည္သည့္ Facebook စာမ်က္ႏွာ၊ Website မ်ားတြင္မဆို ခြင့္ေတာင္းခံစရာမလိုပဲ မူလ Credit မပါေသာ ပို႔စ္မ်ာကို Credit-ApannPyay ေပးၿပီး ျပန္လည္ကူးယူ မွ်ေ၀ေဖာ္ျပႏိုင္ပါသည္။