Y8 ျဖစ္ပ်က္ၿပီးေနာက္ ဒီထူးျခားျဖစ္စဥ္ေလးကို စိတ္၀င္စားမယ္ထင္လုိ႔ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္
မသိမမွီလိုက္သူမ်ားစိတ္ဝငိ္စားမယ္ထင္လို့ပါ။Ye Oo ထံမွကူးယူေဖၚျပပါသည္။
အစုလိုက္အပုံလိုက္ လူေသတဲ့ျဖစ္ရပ္ကို က်ေနာ္ အသက္ ၁၂ အရြယ္က ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ျဖစ္ရပ္ဆိုးထဲပါသြားၿပီဆို က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့မိသားစုဝင္ေတြ အေတာ္ေသာကေရာက္တာပါ။ အခု Y8 ေလယာဥ္ကိစၥလည္း က်န္ရစ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ခံစားရမလဲ စာနာမိလို႔ တိုးေအးျဖစ္ရပ္ထဲက ထူးျခားမႈေလးတစ္ခုကို မ်ွေဝေပးလိုက္ပါတယ္။
၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၁ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေန ၃ နာရီ ၅၅ မိနစ္မွာ ရန္ကုန္နဲ႔ဒလကူးတဲ့ တိုးေအးသေဘၤာဟာ ခရီးသည္ ၃၀၀ နီးပါးတင္ေဆာင္ထြက္ခြာခဲ့တာ ၅ မိနစ္ေလာက္ပဲၾကာေသးခ်ိန္ ဂ်ပန္ပင္လယ္ကူးသေဘၤာ မာ႐ူဒါနဲ႔တိုက္မိၿပီး ခရီးသည္ တစ္ရာေက်ာ္ ေသေၾကခဲ့ၾကပါတယ္။
က်ေနာ့္အေမလည္း ဒလကိုကူးဖို႔အလာ ဘတ္စ္ကားေနာက္က်တာေၾကာင့္ ကံသီလို႔က်န္ရစ္ခဲ့ရတယ္၊ အေမနဲ႔အတူ ခရီးသြားေဖာ္ျဖစ္တဲ့ အေဒၚျဖစ္သူ (အေမ့အစ္မဝမ္းကြဲ)အန္တီသန္းသန္းက ဒလဘက္ကမ္း အရင္သြားႏွင့္မယ္ေျပာၿပီး လိုက္ပါသြားတာ ေသခဲ့ရတယ္၊ အေမ နန္းသီတာဆိပ္ကမ္းေရာက္ခ်ိန္ တိုးေအးသေဘၤာက နစ္ၿပီးသြားၿပီ၊ သမီးျဖစ္သူေသတာသိေတာ့ အန္တီသန္းသန္းရဲ႕ မိခင္ အဖြားေဒၚစိန္ေရႊဟာ သည္းေျခပ်က္ျပီး ႐ူးသြားပါတယ္။
တိုးေအးသေဘၤာက အေလာင္းေတြကို ေန့စဥ္ဆယ္ယူျကရင္း ၁၅ ရက္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခါ တုိးေအးသေဘၤာေပၚမွာ ကေလးအေမတစ္ဦးရဲ့ အေလာင္းကိုေတြ႔ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ႏို္႔စို႔အရြယ္ ကေလးကို ရင္ခြင္မွာ ေပြ႔ဖက္ရင္း သံဇကာကိုျမဲျမဲဆုပ္လို႔ ေသဆံုးေနတာပါ၊
ဒါကို ကဗ်ာဆရာသမိန္ေသာင္းက ၾကားသိရလို႔ အဲဒီျဖစ္ရပ္ကို ခံစားၿပီး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကို ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့မဂၢဇင္းက ၁၉၇၃ ေမလ ေငြတာရီမဂၢဇင္းျဖစ္ပါတယ္။
(တိုးေအးေပၚမွ အိုမိခင္)
မေမွ်ာ္မလင့္ ၊ မိုးႀကိဳးသင့္သို႔
ရင္နင့္ဖြယ္ရာ ၊ သည္းဆတ္ခါမွ်
ၾကမၼာကံဆိုး ၊ လြမ္းဇာတ္ပ်ိဳးသည္
တိုးေအးနစ္ေသာ ထိုတစ္ေန႔ ။
ရင္နင့္ဖြယ္ရာ ၊ သည္းဆတ္ခါမွ်
ၾကမၼာကံဆိုး ၊ လြမ္းဇာတ္ပ်ိဳးသည္
တိုးေအးနစ္ေသာ ထိုတစ္ေန႔ ။
ထိုေန႔မွသည္ ၊ ညညေန႔ေန႔
ျမင္ေတြ႔မေကာင္း ၊ သည္ျဖစ္ေၾကာင္းမွာ
အေလာင္းထပ္မွ် ၊ ျမင္ခဲ့ရ ။
ျမင္ေတြ႔မေကာင္း ၊ သည္ျဖစ္ေၾကာင္းမွာ
အေလာင္းထပ္မွ် ၊ ျမင္ခဲ့ရ ။
ေန႔ရက္လ်ား၍
ဆယ့္ငါးရက္ေျမာက္ ၊ ခါခ်ိန္ေရာက္မွ
ေရေအာက္ကေဖာ္ ၊ “တိုးေအး” ေပၚ၀ယ္
ညႈိးေလ်ာ္ေၾကကြဲ ၊ မိခင္ဇြဲကို
အသည္းနင့္ဖြယ္ ၊ ျမင္ရသည္ ။
ဆယ့္ငါးရက္ေျမာက္ ၊ ခါခ်ိန္ေရာက္မွ
ေရေအာက္ကေဖာ္ ၊ “တိုးေအး” ေပၚ၀ယ္
ညႈိးေလ်ာ္ေၾကကြဲ ၊ မိခင္ဇြဲကို
အသည္းနင့္ဖြယ္ ၊ ျမင္ရသည္ ။
အ႐ိုးစုမွ် ၊ ၾကြင္းေသာ္မွပင္
ခ်စ္လွရင္ေသြး ၊ သူ႔ကေလးအား
ေထြးဆဲပိုက္ဆဲ ၊ ယုယဆဲဟု
သည္းသည္းမည္းမည္းျပေနသူ ။
ခ်စ္လွရင္ေသြး ၊ သူ႔ကေလးအား
ေထြးဆဲပိုက္ဆဲ ၊ ယုယဆဲဟု
သည္းသည္းမည္းမည္းျပေနသူ ။
ေရစီးကလႈပ္ ၊ လႈိင္းကပုတ္၍
စုပ္သည့္ေရမႊား ၊ စားသည့္ေရပိုး
အေၾကာင္းဆိုးလည္း
တိုးကာ ကပ္ကာ ၊ ေမ့သည္းျခာအား
မကြာမကြဲ ပိုက္ေပြ႔ဆဲ ။
စုပ္သည့္ေရမႊား ၊ စားသည့္ေရပိုး
အေၾကာင္းဆိုးလည္း
တိုးကာ ကပ္ကာ ၊ ေမ့သည္းျခာအား
မကြာမကြဲ ပိုက္ေပြ႔ဆဲ ။
အို ……. မိခင္
သင္ ေဘးကင္းရာ
ကူးခပ္ပါ၍ ၊ လြတ္ရာအေ၀း
ေျပးႏိုင္ပါလ်က္ ၊ မေျပးရက္၍
အသက္စေတး လိုက္ေရာ့လား ။
သင္ ေဘးကင္းရာ
ကူးခပ္ပါ၍ ၊ လြတ္ရာအေ၀း
ေျပးႏိုင္ပါလ်က္ ၊ မေျပးရက္၍
အသက္စေတး လိုက္ေရာ့လား ။
အို ……. မိခင္
“ကိုယ္လွ်င္မခ်ိ ၊အမိေသာ္လည္း
သားေတာ္ခဲ” ဟု
စြဲလာဆိုထံုး ၊ စကားလံုးကို
ေခ်မႈန္း ေတာ္လွန္လိုက္ေရာ့လား ။
“ကိုယ္လွ်င္မခ်ိ ၊အမိေသာ္လည္း
သားေတာ္ခဲ” ဟု
စြဲလာဆိုထံုး ၊ စကားလံုးကို
ေခ်မႈန္း ေတာ္လွန္လိုက္ေရာ့လား ။
အို ……. မိခင္
သင္ႏွင့္အတူ ၊ သင့္သည္းအူႏွယ္
ရည္တူျပည့္သိပ္ ၊ “မိခင္စိတ္” ျဖင့္
ယိုဖိတ္ေမတၱာ ၊ ေစတနာကို
ခါခါ ဦးညႊတ္လိုက္ပါ၏ ။ ။
သင္ႏွင့္အတူ ၊ သင့္သည္းအူႏွယ္
ရည္တူျပည့္သိပ္ ၊ “မိခင္စိတ္” ျဖင့္
ယိုဖိတ္ေမတၱာ ၊ ေစတနာကို
ခါခါ ဦးညႊတ္လိုက္ပါ၏ ။ ။
(သမိန္ေသာင္း)
၁၉၇၃ ေမလ ေငြတာရီမဂၢဇင္း
၁၉၇၃ ေမလ ေငြတာရီမဂၢဇင္း
(တိုးေအးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဂမၻီရဆန္တဲ့ျဖစ္ရပ္တစ္ခု က်ေနာ္တို႔မိသားစု ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ပါေသးတယ္၊ တကယ္ကို အရမ္းထူးဆန္းတာပါ၊ သက္ေသအျဖစ္ က်ေနာ့္အေမ အခုထိ သက္႐ွိထင္႐ွား႐ွိေနပါေသးတယ္)
၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၁ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေန ၃ နာရီ ၅၅ မိနစ္မွာ ရန္ကုန္နဲ႔ဒလကူးတဲ့ တိုးေအးသေဘၤာမွာ က်ေနာ့္အေဒၚလိုက္ပါသြားၿပီးေရနစ္ေသဆုံးခဲ့ပါတယ္။ အေမက နန္းသီတာဆိပ္ကမ္း က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး အေလာင္းေပၚတဲ့အထိ ေသခ်ာေအာင္ ေစာင့္ခဲ့ပါတယ္။ စေနေန႔မွာ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီး ေရခဲတိုက္မွာ အေလာင္းေတြ႔ရလို႔ ေသဆုံးေၾကာင္း အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့တယ္။
၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၁ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေန ၃ နာရီ ၅၅ မိနစ္မွာ ရန္ကုန္နဲ႔ဒလကူးတဲ့ တိုးေအးသေဘၤာမွာ က်ေနာ့္အေဒၚလိုက္ပါသြားၿပီးေရနစ္ေသဆုံးခဲ့ပါတယ္။ အေမက နန္းသီတာဆိပ္ကမ္း က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး အေလာင္းေပၚတဲ့အထိ ေသခ်ာေအာင္ ေစာင့္ခဲ့ပါတယ္။ စေနေန႔မွာ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီး ေရခဲတိုက္မွာ အေလာင္းေတြ႔ရလို႔ ေသဆုံးေၾကာင္း အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့တယ္။
အန္တီသန္းသန္းရဲ႕ခင္ပြန္း ဦးေက်ာ္သန္းက စိတ္ထိခိုက္လြန္းၿပီး အရက္သမားႀကီးျဖစ္သြား ေတာ့တယ္။ သားႏွစ္ေယာက္က်န္ရစ္ခဲ့တာ ေအာင္သိန္းနဲ႔ တင္ထြဋ္၊ အငယ္ေကာင္တင္ထြဋ္က က်ေနာ္နဲ႔အတန္းတူ၊ ေက်ာင္းတူ။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ ၇ တန္းေက်ာင္းသား။ အထက ၃ ဖ်ာပုံ။
တစ္ရက္မွာ မိဘဆရာကန္ေတာ့ပြဲ႐ွိလို႔ ေက်ာင္းမသြားဘဲ ေက်ာင္းေျပးၾကတယ္။ ပန္းျခံထဲသြား ေဆာ့ၾကတာပါ။ ေဆာ့လို႔ပ်င္းလာေတာ့ ကမ္းနားဆင္း ေရကူးၾကတယ္။ အတန္းတူသူငယ္ခ်င္း ခင္ေမာင္သင္းရယ္၊ တင္ထြဋ္ရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္။ တင္ထြဋ္က အိမ္မွာစိတ္ညစ္ပုံရပါတယ္။ သူ႔အေဖက မူးလာရင္ ႐ိုက္တာကိုး။
”ငါ အိမ္ကထြက္ေျပးခ်င္တယ္ကြာ။ ဘယ္သူမွ လိုက္မေခၚႏိုင္တဲ့ေနရာကို”
အဲဒီစကားဟာ အမွတ္တရပါပဲ။ က်ေနာ္နဲ႔ခင္ေမာင္သင္း ေရကူးေတာ့ တင္ထြဋ္က ကမ္းစပ္မွာ ငွက္ေပ်ာတုံးေလးနဲ႔၊ အမွတ္တမဲ့ဆိုေတာ့ သူလည္း ကူးတတ္တယ္ထင္မိတာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ေရကူးတာေမာလို႔ ကုန္းေပၚတက္ေတာ့ ဒီေကာင္လွမ္းေအာ္သံၾကားရတယ္။
”ေဟ့ေကာင္ေတြ ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ ငါ ေရနစ္ေနၿပီ”
ေနာက္ေနတယ္ထင္တာ၊ ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ တကယ္ေရနစ္မွန္းသိတာ၊ ဒါနဲ႔က်ေနာ္ ဝုန္းဆိုေရထဲခုန္ဆင္းၿပီး သူ႔ကိုဆြဲတင္ပါတယ္။ သူက ေၾကာက္လန္႔တၾကား အတင္းဆြဲဖက္ထားတာ က်ေနာ္လႈပ္မရေတာ့ဘူး။ ေရလည္း အေတာ္မြန္းေနၿပီ။ ကမ္းဘက္ကို ကူးမရတာ၊ တင္ထြဋ္က က်ေနာ့္ေခါင္းေပၚမွာ၊ သူက အတင္း႐ုန္းကန္ၿပီး ေလတက္႐ွဴ ေနတာျဖစ္မယ္။
က်ေနာ္ ေရမြန္းၿပီး မ်က္စိေတြပါျပာေနခ်ိန္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး။ က်ေနာ့္လက္တစ္ဖက္ကို ခင္ေမာင္သင္းကဆြဲယူလိုက္တာ ကမ္းေပၚျပန္ေရာက္သြားတယ္။
”ငါက ေရမကူးတတ္တဲ့ တင္ထြဋ္ထင္ၿပီး လက္ဖမ္းဆြဲတာ မင္းျဖစ္ေနပါလား”
”ဒါဆို တင္ထြဋ္ က်န္ခဲ့ၿပီ”
က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ျမစ္ကမ္းတေလ်ွာက္ အေျပးလိုက္ၾကည့္တာ ဝါးဆယ္ျပန္ေလာက္အေဝးမွာ တင္ထြဋ္ ခါးတဝက္ေလာက္ေရထဲကေပၚလာၿပီး လက္တစ္ဖက္ေျမႇာက္ျပရင္း ျမဳပ္သြားေတာ့တယ္။ အဲဒီေန႔က ဗုဒၶဟူးေန႔ပါ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး လူႀကီးေတြကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ စက္ေလွေတြနဲ႔ လိုက္႐ွာၾကေတာ့တယ္။
စေနေန႔မနက္ ၆ နာရီေလာက္ ဖ်ာပုံဧရာဝတီသေဘၤာဆိပ္ခံတံတားမွာ အေလာင္းတစ္ခု လာတင္ေနတာ သေဘၤာက အမႈပတ္မွာစိုးလို႔ တြန္းထုတ္လိုက္တယ္။ ေရစီးအတိုင္းေမ်ာပါသြားၿပီး ေရတပ္သေဘၤာပဲ့ပိုင္းသြားကပ္ေနျပန္တယ္။ သေဘၤာကပၸတိန္က မ်က္ႏွာသစ္ေနတုန္း အေလာင္းျမင္လိုက္ေတာ့ ႀကိဳးကြင္းနဲ႔စြပ္ဖမ္းၿပီး သက္ဆိုင္ရာကို အေၾကာင္းၾကားတယ္။ သြားၾကည့္ေတာ့ တင္ထြဋ္အေလာင္းျဖစ္ေနတယ္။
က်ေနာ့္အေမနဲ႔ သူ႔အေမ ခရီးအတူသြားတာ က်ေနာ့္အေမ ဆိပ္ကမ္းမွာက်န္ခဲ့ၿပီး သူ႔အေမ ေရနစ္ေသခဲ့တယ္။ ေသတာ ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေန။ အေလာင္းေတြ႔တာ စေနမနက္၊ တင္ထြဋ္နဲ႔က်ေနာ္ ေရသြားကူးရင္း ဒီေကာင္ေရနစ္ေသတာ ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေန၊ အေလာင္းေပၚတာ စေနမနက္၊
ပိုအံ့ဩစရာေကာင္းတာက သူ႔အေမ အန္တီသန္းသန္းအေလာင္းကို ဆယ္ေပးခဲ့သူဟာ အခုေရတပ္သေဘၤာ ကပၸတိန္ျဖစ္ေနတာပါပဲ။
Ye Oo
Credit — ေမ သတင္းရပ္ကြက္ေလး
0 comments :
Post a Comment